De Verenigde Staten lijken in een romantische inzinking te verkeren. Het aantal huwelijken is de laatste tien jaar gedaald. En in vergelijking met vorige generaties, jonge alleenstaande mensen vandaag de dag zijn misschien meer tijd besteden aan sociale media dan de werkelijke dating. Ze hebben ook minder seks.
ondanks deze trends blijft het verlangen naar een zielsverwant een rode draad over de generaties heen. De meeste Amerikanen, lijkt het, zijn nog steeds op zoek naar een. Volgens een peiling uit 2017 gelooft twee derde van de Amerikanen in zielsverwanten. Dat aantal overtreft het percentage Amerikanen dat in de bijbelse God gelooft.
het idee dat er een persoon is die ieder van ons gelukkig en heel kan maken, wordt voortdurend overgebracht door portretten in films, boeken, tijdschriften en televisie.
Wat is verantwoordelijk voor de persistentie van het soulmate-ideaal in de hedendaagse tijd?
oorsprong van de Soulmate mythe
tien jaar geleden, na een moeilijke breuk, besloot ik het te onderzoeken. Als een geleerde van religie en cultuur die was opgeleid in de geschiedenis van ideeën, was ik geïnteresseerd in het verbinden van de verschillende iteraties van het soulmate-ideaal door de tijd.een vroeg gebruik van het woord “soulmate” komt van de dichter Samuel Taylor Coleridge in een brief uit 1822: “om gelukkig te zijn in het getrouwde leven … moet je een soul-mate hebben.”
voor Coleridge moest een succesvol huwelijk meer zijn dan economische of sociale Compatibiliteit. Het vereiste een spirituele verbinding.enkele eeuwen voor Coleridge schreef de Griekse filosoof Plato in zijn tekst “Symposium” over de redenen achter het menselijke verlangen naar een zielsverwant. Plato citeert de dichter Aristophanes als zeggen dat alle mensen ooit waren verenigd met hun andere helft, maar Zeus splitste hen uit angst en jaloezie. Aristophanes legt de transcendente ervaring uit van twee zielsverwanten die zich op de volgende manier herenigen:
” en wanneer een van hen ontmoet zijn andere helft, de werkelijke helft van zichzelf … het paar zijn verloren in een verbazing van liefde en vriendschap en intimiteit, en de een zal niet uit het oog van de ander, zoals ik kan zeggen, zelfs niet voor een moment.”
De religieuze bronnen
deze referenties zijn niet beperkt tot Coleridge en Plato. In tal van religieuze tradities is de verbinding van de menselijke ziel met God op soortgelijke manieren voorgesteld. Hoewel de voorbeelden uit religieuze tradities talrijk zijn, zal ik slechts twee uit het jodendom en het christendom noemen.op verschillende punten in de geschiedenis van deze twee geloofstradities gebruikten mystici en theologen erotische en echtelijke metaforen om hun relatie met God te begrijpen. Ondanks belangrijke verschillen zien ze beiden de amoureuze vereniging met de ene goddelijke kracht als het pad naar ware zelfheid, geluk en heelheid.
Dit idee wordt uitgedrukt in de Hebreeuwse Bijbel, waar God consequent wordt gezien als degene met wie zijn uitverkoren volk, Israël, verloofd is. “Want uw Schepper is uw man”, zegt een passage in de Hebreeuwse Bijbel. Israël-het oude koninkrijk, niet de moderne natiestaat – speelt de rol van Gods echtgenoot.in de geschiedenis van de Israëlieten kadert dit idee de relatie tussen het volk van Israël en God, die zij kennen als Jahweh. Wanneer Jahweh zijn verbond met Israël bekrachtigt, zijn uitverkoren volk, wordt hij vaak aangeduid als Israëls echtgenoot. Israël wordt op zijn beurt voorgesteld als de vrouw van Jahweh. Voor de Israëlieten is de goddelijke ook hun romantische zielsverwant.
Dit wordt geïllustreerd in het Hooglied, een erotisch liefdesgedicht met een vrouwelijke verteller. Het Lied der liederen is geschreven vanuit het perspectief van een vrouw die verlangt naar haar mannelijke minnaar. Het is gevuld met levendige fysieke beschrijvingen van de twee personages en de geneugten die ze nemen in elkaars lichaam.”uw kanaal is een boomgaard van granaatappels met alle uitgelezen vruchten,” vertelt de verteller haar man die tegen haar zegt, alvorens te verkondigen dat haar tuin is ” een fontein, een bron van levend water, en stromende beken uit Libanon.”Hooglied der liederen is niet alleen een onbetwist deel van de Joodse en christelijke schrift, het is al millennia door Joodse wijzen begrepen als de sleutel tot het begrijpen van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van Israël.in de tweede eeuw na Christus begonnen ook christenen hun relatie met het goddelijke in erotische termen te definiëren door middel van het Hooglied.een van de eerste, en meest invloedrijke, was Origenes of Alexandria, een tweede-eeuwse mysticus die de eerste grote christelijke theoloog werd. Volgens hem is het lied de sleutel tot het begrijpen van de relatie van de ziel tot Christus.
Origenes noemt het een “epithalamium”, een gedicht geschreven voor een bruid op weg naar de bruidskamer. Voor hem is het lied “a drama and sang under the figure of the Bride,” who is about to huwen her groom, “the Word of God.Origenes ziet Jezus als Zijn Goddelijke zielsverwant. Hij anticipeert op het einde der tijden wanneer zijn ziel aan Christus zal “kleven”, zodat hij nooit meer van hem gescheiden zal zijn – en dat doet hij door erotische termen te gebruiken.zijn geschriften over het lied stichtten een rijke en uitgebreide traditie van christelijke mystieke teksten gebaseerd op de erotische en huwelijksvereniging van de ziel met Christus.
De kracht van de mythe
door het soulmate-ideaal te traceren naar deze religieuze bronnen, is het mogelijk om een nieuw perspectief te krijgen op zijn kracht en functie in een tijdperk waarin meer Amerikanen zich identificeren als geen religieuze affiliatie.de Soulmate mythe informeert de reality show “The Bachelor”, waar jonge vrouwen wachten op de aandacht van een gekozen “bachelor” in de hoop ware liefde te vinden. Het is hetzelfde in de verfilming van Nicholas Sparks roman “The Notebook”, die het pad volgt van twee geliefden gescheiden op verschillende momenten door oorlog, familie en ziekte.
en dan zijn er de Tinder gebruikers – waden door een overmaat van mogelijke romantische partners, misschien in de hoop dat hun enige en enige uiteindelijk hen heel en gelukkig zal maken.
in het licht van de geschiedenis van de mythe, is het niet verwonderlijk dat zelfs in een tijd waarin minder Amerikanen zich tot God wenden, ze nog steeds op zoek zijn naar hun ware zielsverwant.
Bradley Onishi is universitair hoofddocent Godsdienstwetenschappen aan het Skidmore College.
Opmerking van de redactie: Dit artikel wordt opnieuw gepubliceerd vanuit het gesprek onder een Creative Commons-licentie. Lees het originele artikel.