Toledo Reformed Theological Conference
27 kwietnia 2002
jak możesz mieć rosnący Kościół? Zgodnie z reklamami w ostatnim numerze jednego z wybitnych magazynów ewangelickich, kościoły mogą się rozwijać, uczestnicząc w seminarium na temat skutecznego szkolenia przywódców Kościoła w lokalnym kościele; zamawiając nową literaturę ze szkółki niedzielnej; kupując sprzęt do komunikacji elektrycznej w sklepie w Alabamie; wybierając odpowiednią Biblię do nauki lub książkę chrześcijańską, odpowiedni college lub seminarium. Jedno z wybitnych seminariów, jeśli się zapisze, twierdzi, że ” upoważnia cię do zmieniania świata.”
rozwój Kościoła to dziś wielki biznes. Wielu ludzi, od biurokratów w upadających denominacjach, przez socjologów religii, po gorliwych młodych ewangelicznych pastorów, chciałoby wiedzieć, jaki jest rozwijający się kościół i jak go mieć.
apostoł Paweł wiedział, że zasadniczo rosnący Kościół składa się z rosnących chrześcijan. I tak poświęcił czas na modlitwę i pouczenie chrześcijan, których znał. I dzięki Bożej łasce Kościół rósł. Przejdźmy teraz do pierwszego listu Pawła do Tesaloniczan, począwszy od 3: 12.
12 Niech Pan sprawi, że wasza miłość wzrośnie i przepełni się dla siebie nawzajem i dla wszystkich innych, tak jak nasza dla was. 13 niech umocni wasze serca, abyście byli bez nagany i świętymi przed obliczem Boga naszego i Ojca naszego, gdy przyjdzie Pan nasz Jezus ze wszystkimi świętymi. 1 na koniec, bracia! pouczyliśmy Was, Jak żyć, aby podobać się Bogu, jako w rzeczywistości żyjecie. Teraz prosimy Was i zachęcamy w Panu Jezusie, abyście czynili to coraz więcej. 2 wiesz, jakie instrukcje daliśmy ci przez moc Pana Jezusa. 3 wolą Bożą jest, abyście byli świętymi; abyście unikali niemoralności seksualnej; 4 aby każdy z was nauczył się kontrolować swoje ciało w sposób święty i honorowy, 5 nie w namiętnej pożądliwości, jak poganie, którzy nie znają Boga; 6 i aby w tej sprawie nikt nie skrzywdził swego brata ani nie wykorzystał go. Pan ukarze ludzi za wszystkie takie grzechy, jak już wam powiedzieliśmy i ostrzegaliśmy. 7 Albowiem nie powołał nas Bóg, abyśmy byli nieczystymi, ale abyśmy żyli życiem świętym. 8 Przetoż kto odrzuca tę naukę, nie odrzuca człowieka, ale Boga, który wam daje Ducha Świętego swego. 9 A o miłości braterskiej nie potrzebujemy wam pisać; albowiem wy sami jesteście uczeni od Boga, abyście się wzajemnie miłowali. 10 a Wy miłujecie wszystkich braci w Macedonii. Jednak zachęcamy was, bracia, abyście czynili to coraz bardziej. 11 uczyń to swoją ambicją, aby prowadzić spokojne życie, aby zająć się własnymi sprawami i pracować rękami, tak jak ci powiedzieliśmy, 12 tak, że codzienne życie może zdobyć szacunek obcych i tak, że nie będzie zależny od nikogo.
przyjrzymy się najpierw modlitwie Pawła za rosnący Kościół, 3:12-13, motywowi rosnącego kościoła, 4:1 i instrukcjom dla rosnącego kościoła, 4:2-12.
Po Pierwsze, Tak jak Paweł w rozdziale 1, vv. 2-3, Paweł podzielił się z Tesaloniczan, co to było, że modlił się za nich. Modlił się za nich o dwie rzeczy– o miłość i świętość.
modlił się za nich, czytamy w wersecie 12, Niech Pan sprawi, że twoja miłość wzrośnie i przepełni się dla siebie nawzajem i dla wszystkich innych, tak jak nasza dla Ciebie.
Paweł wie, że Bóg jest źródłem miłości. Zauważ, że Paweł nie mówi im po prostu, żeby byli bardziej kochający. Paweł modli się o swoje prośby do Boga, ponieważ wie, że to, o co prosi, jest czymś, co Bóg z pewnością jest w stanie zrobić i jest czymś, czego Bóg powiedział, że pragnie. W końcu to Bóg dał nam przykład miłości i dał nam moc naśladowania tego przykładu. „W ten sposób poznajemy, czym jest miłość: Jezus Chrystus oddał za nas swoje życie. I powinniśmy oddać życie za naszych braci. Każdy, kto kocha, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga” (1 Jana 4:7-8).
my chrześcijanie kochamy wtedy, ponieważ Bóg najpierw nas umiłował-zarówno w tym sensie, że dał nam przykład miłości, ale także w tym sensie, że on upoważnia nas do miłości. Jeśli więc musimy wzrastać w miłości, co powinniśmy zrobić? Cóż, przynajmniej jedną rzeczą, którą możemy z tym zrobić, to modlić się o to. Drogą do wzrostu jest modlitwa.
Paweł zakłada, że są kochający (to jasne z dołu w 4:9), ale chce, aby ich miłość wzrosła, nawet przepełnić – przepełnić swoje banki, aby wyrwać się z jego granic! Chrześcijanie powinni zawsze wzrastać. Dobrze jest się o to modlić za tych, których znamy. I dla siebie – że będziemy coraz bardziej kochać siebie nawzajem i wszystkich innych.
czytamy również w wersecie 13, że Paweł modlił się o świętość. Niech on wzmocni wasze serca, abyście byli nieskalani i Święci w obecności naszego Boga i ojca, kiedy nasz Pan Jezus przyjdzie ze wszystkimi swymi świętymi.
ponownie zwróć uwagę na źródło ich siły. Paweł modli się, aby Bóg wzmocnił rdzeń ich istot-ich osobowość, ich wolę, to miejsce, w którym przechowywane są cele i ambicje życia–ich serca. I mówi im, dlaczego chce, aby ich serca zostały wzmocnione: tak, że będą nienaganne i święte. Paweł modli się negatywnie, że nie będzie grzechu, który może być złożony na ich zarzut, że będą bez winy. Ale także modli się pozytywnie, aby byli święci, aby ich życie odzwierciedlało czysto dobry charakter Boga. Paul chce, żeby odłożyli stare i założyli nowe. Paweł podkreśla, że nie jest to prosta nagana w oczach oglądającego świata, ale raczej nagana „w obecności naszego Boga i Ojca” w tym czasie, kiedy ostateczna ocena zostanie dokonana, ponieważ wszystkie książki są otwierane, gdy nasz Pan Jezus przychodzi ze wszystkimi swymi świętymi. Ten temat końca biegnie przez cały ten list.
czy to nie ciekawe, o co Paweł im nie powiedział, że się modlił—o ich zdrowie fizyczne& pomyślność, koniec ich prześladowań—te same rzeczy, o których prawdopodobnie najbardziej naturalnie powiedzielibyśmy komuś, że się za nich modliliśmy. Nie mówię, że Paul nigdy się za nich nie modlił. Ale nie tym się z nimi dzieli. Paweł wydaje się głównie zaniepokojony modlić się nie o ich fizycznej lub materialnej pomyślności, ale o ich duchowej pomyślności.
Paweł nie tylko modlił się za Tesaloniczan, ale także motywował ich perspektywą życia, aby podobać się Bogu (4:1). Paul ich błagał. Na koniec, bracia, pouczyliśmy Was, Jak żyć, aby podobać się Bogu, tak jak w rzeczywistości żyjecie. Teraz prosimy Was i zachęcamy w Panu Jezusie, abyście czynili to coraz więcej.
przypomniał im już o wielu rzeczach, które im powiedział, gdy był z nimi. A teraz, co powiedział, że poinstruował ich w? Jak żyć. Nie chodziło tylko o to, w co mają wierzyć, ale o to, jak mają żyć. Kiedy Paweł był z tymi wierzącymi, nie uczył ich po prostu słów, ale pokazał im, jak mają żyć. Kiedy usłyszał, że stoją mocno w Panu, jak mówi w wersecie 8, nie oznacza to po prostu, że nadal trzymali się właściwych przekonań, ale że nadal prowadzili właściwe życie. Jak powiedział Matthew Henry: „mówienie dobrze bez dobrego życia nigdy nie doprowadzi nas do nieba.”
Paweł przypomina im, jak mieli żyć, mówi „aby podobać się Bogu.”Niezależnie od zewnętrznych form przyjaznych dla użytkownika kościołów, sercem każdego prawdziwego wzrostu Kościoła będzie pragnienie podobania się Bogu. Jeśli jesteśmy szczerzy, musimy przyznać, że wszyscy żyjemy, by kogoś zadowolić. Ale najważniejsze pytanie brzmi, kim jest ta osoba. Od kogo wymagasz oklasków, aby być szczęśliwym & treść? Według Biblii Chrześcijanin żyje, aby podobać się Bogu. Tylko wtedy, gdy pragnienie podobania się Bogu przesuwa się w centrum życia chrześcijanina, życia Kościoła, nastąpi wzrost.
widzisz, znowu masz pomysł na rozwój. Mówi:” tak jak w rzeczywistości żyjesz”, rób to „coraz więcej”. On nie tylko chce, aby One przetrwały, ale aby obfitowały. Znakiem rosnącego chrześcijanina nie jest doskonałość, ale pragnienie wzrastania.
Paweł namawia ich do tego. To słowo „popęd” w wersecie 1 jest słowem używanym przez Pawła do wprowadzenia namiętnych napomnień, do zajęcia punktu i odwiezienia go do domu. „bracia, pouczyliśmy Was, Jak żyć, aby podobać się Bogu, tak jak w rzeczywistości żyjecie. Teraz prosimy Was i zachęcamy w Panu Jezusie, abyście czynili to coraz więcej.”Coraz więcej Paweł zachęcał ich, aby wzrastali w życiu-tak-aby-przynosić-przyjemność-Bogu. To jest motyw rosnącego kościoła.
Paweł modlił się o to, aby byli kochający i Święci. Błagał ich w tym celu. Teraz w ostatniej i najdłuższej części naszego fragmentu dodaje do tych rzeczy pewne szczegółowe instrukcje dla rosnącego kościoła (4: 2-12).
najpierw poucza ich o świętości, w vv. 2-8. Chodź ze mną.
2wiecie jakie instrukcje daliśmy wam z upoważnienia Pana Jezusa. 3 wolą Bożą jest, abyście byli świętymi; abyście unikali niemoralności seksualnej; 4 aby każdy z was nauczył się kontrolować swoje ciało w sposób święty i honorowy, 5 nie w namiętnej pożądliwości, jak poganie, którzy nie znają Boga; 6 i aby w tej sprawie nikt nie skrzywdził swego brata ani nie wykorzystał go. Pan ukarze ludzi za wszystkie takie grzechy, jak już wam powiedzieliśmy i ostrzegaliśmy. 7 Albowiem nie powołał nas Bóg, abyśmy byli nieczystymi, ale abyśmy żyli życiem świętym. 8 Przetoż kto odrzuca tę naukę, nie odrzuca człowieka, ale Boga, który wam daje Ducha Świętego swego.
więc jednym ze sposobów, w jaki powinni żyć coraz bardziej, jest świętość. „Bądź Święty” mówi Paweł (w.3). W starych wersjach mówi się tutaj ” uświęcenie.”Wolą Bożą jest, abyśmy byli coraz bardziej uświęceni-uczynieni świętymi, szczególnymi, oddzielnymi. Najistotniejszą świętą rzeczą jest Bóg. Gdy Anna modliła się: „nie ma nikogo Świętego, takiego jak pan, 1 Samuela 2: 2. Dlatego mamy odzwierciedlać charakter Boga w naszym świętym zachowaniu. To, co pokazuje, że jesteśmy Jego ludem, to Święty styl życia. Nie mamy mylić innych, twierdząc, że są dziećmi Świętego Boga, ale wtedy nie prowadzi świętego życia.
i tak mamy rodzaj stwierdzenia o świętości, które Paweł tutaj czyni, gdzie implikacje moralne są na pierwszy plan w znaczeniu tego słowa. Nasze ciała mają być utrzymywane w czystości i czystości dla niego. I czyniąc to, cudowna, życiodajna świętość Pana zabłysnie z naszego życia, w ciemny świat wokół nas. Więc tutaj, Paweł mówi konkretnie, unikaj niemoralności seksualnej (w. 3) – każdy rodzaj stosunku płciowego poza małżeństwem. Dlaczego? Wszystko sprowadza się do zadowolenia Pana. Paweł podaje dwa powody. Po pierwsze, w wersecie 6, z powodu grożącej kary–Pan ukarze ludzi za wszystkie takie grzechy. Paweł wiernie naśladował przykład Jezusa w nauczaniu tych młodych wierzących, że Pan może wrócić w każdej chwili, a zatem, że mieli żyć w gotowości. A to oznaczało, że oni nie oddają się tym rzeczom, które z pewnością zasługują na karę od Jezusa. Po drugie, mówi w v. 7 z powodu ich zamysłu-Albowiem Bóg nie powołał nas, abyśmy byli nieczystymi, ale abyśmy żyli życiem świętym. Jak powiedział Paweł do wierzących w Efezie Bóg „wybrał nas w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i bez nagany przed nim,” (1: 4). Paweł modlił się za wierzących Filipian, aby mogli „być czystymi i nienagannymi aż do dnia Chrystusa” (1: 10). Powiedział Kolosan wierzących, że Chrystus pojednał ich ze sobą „aby przedstawić was Świętych w jego oczach, bez skazy i wolne od oskarżeń” (1:22).
zauważ, że to życie świętości jest życiem, które podoba się Bogu Ojcu, synowi& Duch Święty. Chciał, żebyśmy tak żyli. Te instrukcje są „z upoważnienia Pana Jezusa” (w. 2). „Taka jest wola Boża”, mówi Paweł w wersecie 3. W wersecie 8 wyjaśnia, że ” kto odrzuca tę instrukcję, nie odrzuca człowieka, ale Boga, który daje wam Ducha Świętego.”Bóg daje nam swojego ducha świętości. Jest święty. Czyni tych, w których żyje jak on–świętymi.
to fakt, że to Boże przesłanie daje Pawłowi taką pilność. Paweł wyraźnie chciał, aby wiedzieli, że nie były to po prostu jego pomysły. Nie, w tym Paweł stosował się do instrukcji Jezusa do swoich uczniów, aby nauczać innych tych rzeczy, których ich nauczył (Mat. 28:18-20).
To jest serce dobrego kazania. Z pewnością głoszenie jest, jak ktoś powiedział, prawdą poprzez osobowość. Ale ta osobowość ma wzmacniać Bożą prawdę, a nie ją zaciemniać. Jest dobrze – nawet konieczne-aby kaznodzieje używali rozumu, który dał im Bóg, ale zawsze w sposób, który oświetla tekst, bardziej niż po prostu oświetlając własne myśli kaznodziei. Każdy, kto kiedykolwiek chciał głosić kazania, musi mieć swoje powołanie potwierdzone przez studiowanie wypowiadania słów Boga, a nie tylko jego własnych idei.
i wreszcie w vv. 9-12, poucza ich o miłości (4, 9-12).
9 teraz o braterskiej miłości nie musimy do was pisać, ponieważ wy sami zostaliście nauczeni przez Boga kochać się nawzajem. 10 a Wy miłujecie wszystkich braci w Macedonii. Jednak zachęcamy was, bracia, abyście czynili to coraz bardziej. 11 uczyń to swoją ambicją, aby prowadzić spokojne życie, aby zająć się własnymi sprawami i pracować rękami, tak jak ci powiedzieliśmy, 12 tak, że codzienne życie może zdobyć szacunek obcych i tak, że nie będzie zależny od nikogo.
kochali się braterską miłością. Ponownie zwróć uwagę na znaczenie zachęty. Bóg ich o tym nauczył. Odpowiedzieli. Paweł zauważył i zachęcił ich. Nic więc dziwnego, że na początku jego następnego listu do nich, te słowa w 1: 3: „Powinniśmy zawsze dziękować Bogu za was, bracia, i słusznie, ponieważ wasza wiara rośnie coraz bardziej i wzrasta miłość, jaką każdy z Was ma do siebie nawzajem.”
mimo, że Bóg najwyraźniej już ich tego nauczył, mówi, że mimo to mogą wzrastać, mogą wzrastać w tym, więc zachęca ich; prosi ich, tak jak uczynił to w poprzedniej sprawie świętości seksualnej, aby czynili to coraz bardziej. Mimo, że miłość była rozległa, wykraczająca poza granice ich lokalnego zgromadzenia, nawet Paweł mógł nakłonić ich, by coraz bardziej się kochali. On podaje szczegóły w 5: 12-15: szanuj liderów (5: 12-13), ostrzegaj próżnych (5:14), zachęcaj nieśmiałych (5:14), pomagaj słabym (5:14), bądź cierpliwy dla wszystkich (5:14), wynagradzaj nikogo nie myli się innym złym (5:15), bądź miły dla siebie nawzajem i dla wszystkich innych (5:15).
wydaje się jednak, że w tym kościele były pewne problemy. Niezrozumienie nauki Pawła o powrocie Chrystusa doprowadziło być może niektórych z nich do stanu, który był naznaczony niepokojącą kombinacją fanatyzmu & lenistwa, ponieważ zaniedbali normalny tryb życia, aby czekać na rychły powrót Pana. Dlatego Paweł powiedział im, że powinni być ambitni, Aby Prowadzić spokojne życie; to znaczy nie życie, które jest poruszone i poruszone, ale życie w pokoju, z Bogiem, innymi & my sami (cf. live in peace 5: 13). To niezwykły pomysł, prawda? być ambitnym i prowadzić spokojne życie. W jednym z moich ulubionych filmów–człowiek na wszystkie pory roku–Sir Thomas More Roberta Bolta zwraca się do młodego absolwenta Cambridge, który prosi go o pomoc w znalezieniu zatrudnienia. Więcej ofert, aby polecić go na stanowisko nauczyciela w szkole. Ale bogaty, młody człowiek, odmawia tego, zamiast tego pragnąc stanowiska na dworze. Więcej odpowiada, ostrzegając go przed pokusami władzy i przywilejów, i kończy ponownie polecając mu stanowisko nauczania: „człowiek powinien iść tam, gdzie nie będzie kuszony … dlaczego nie zostać nauczycielem? Byłbyś świetnym nauczycielem, być może świetnym.”Rich odpowiada”, a gdybym był, kto by o tym wiedział?”Więcej:” ty, twoi uczniowie, twoi przyjaciele, Bóg. Niezła publika. . . . I spokojne życie.”To Pan Jezus nauczył swoich naśladowców modlić się, nie wódź nas na pokuszenie. I to Paweł mówi nam tutaj, abyśmy byli ambitni ” dla spokojnego życia.”
Paweł dalej instruuje ich, jak mogą wspierać takie życie – po prostu dbając o własne interesy. Na pierwszy rzut oka może się to wydawać innym akcentem niż braterska miłość, którą Paweł właśnie zalecał; ale oczywiście, naprawdę dbanie o swój własny biznes, jak powinieneś, jest kochaniem ludzi wokół ciebie. Istnieje duża różnica między bezinteresownością, która stoi za stawianiem potrzeb innych przed własnymi, a egoizmem, który stoi za Twoją zawsze potrzebą bycia pierwszym, który usłyszy, lub pierwszym, który coś powie; lub obrażaniem się, jeśli nie słyszałeś, a obrażaniem się, jeśli masz. Zanim poszukasz lub zaoferujesz informacje o kimś innym, nie zaszkodzi czasem po prostu zadać sobie pytanie: „Czy muszę to wiedzieć? Czy ta osoba musi to wiedzieć?”Nie zrozumcie mnie źle, jako chrześcijanie, powinniśmy troszczyć się o życie innych, ale powinniśmy to robić, rozmawiając ze sobą bezpośrednio z pokornej miłości i troski, a nie mówiąc krytycznie o sobie nawzajem z zadowolonej z siebie obłudy, która zawsze wie lepiej.
kolejną częścią tej miłości była praca własnymi rękami. Zauważ, że Paweł powiedział im również, aby ostrzegali bezczynnych (5:14). Był to ewidentnie prawdziwy i narastający problem w Kościele w Tesalonice. Dlatego Paweł musiał ostrzec ich ponownie, w następnym liście, aby trzymali się z dala od bezczynnych (2Thess. 3:6-12).
widzisz, według wersetu 12, troska Pawła polega na tym, aby zdobyć szacunek innych–i nie przynieść dodatkowych obrażeń ludziom słyszącym Ewangelię — aby nikomu nic nie byli winni (por. Rzymian 13: 8). Uzależnienie się od kogoś innego może nie tylko być złym świadkiem, ale może również niepotrzebnie hamować ich wolność świadectwa dla osób z zewnątrz i zakłócać spokój relacji między ludźmi wewnątrz kościoła(tak Paweł w II Th. 3: 11 łączy bycie bezczynnym i bycie wścibskim).
Czy widzisz związek między braterską miłością & spokojne życie? Po prostu jest to miłująca rzecz, aby nie być uciążliwym dla braci lub skandalicznym dla innych.
w tym wszystkim Paweł pouczył ich, jak żyć jako rosnący uczeń, jako rosnący Kościół, wzrastający w świętości i wzrastający w miłości.
podsumowanie
To jest przykład apostoła Pawła dla nas, co zrobić, aby pomóc Kościołowi wzrastać. Czy zwróciłeś uwagę na to, co zrobił Paweł, kiedy chciał zobaczyć, jak ten kościół rośnie? Zrobił to, co powinieneś zrobić, jeśli chcesz zobaczyć, jak rośnie twój kościół lub jakikolwiek inny kościół – wstawił się za nimi, aby byli święci i kochający, błagał ich, aby byli święci i kochający i pouczył ich, jak być świętymi i kochającymi.
to nie przypadek, że Paweł tak troszczył się o tych chrześcijan, aby byli święci i kochający. Ponieważ Bóg powołał Kościół razem, aby był obrazem, odzwierciedleniem jego charakteru. Tak więc będąc świętymi i miłującymi, Ci chrześcijanie odzwierciedlaliby charakter ich ojca, który okazał się być, być może bardziej niż cokolwiek innego, Świętym i miłującym.
droga do bycia rosnącym kościołem polega na odzwierciedleniu charakteru tego, który powołał nas do bycia kościołem w pierwszej kolejności. Po tym wszystkim, jeśli nie zamierzamy tego zrobić, i tak nie rośniemy, bez względu na to, jak wielu ludzi może się pojawić.
Jeśli wzrastamy jako chrześcijanie lub jako kościoły, wzrastamy dla Jego chwały–Nie naszej własnej. I myślę, że w ten sposób zobaczymy prawdziwy wzrost. Posłuchaj końcowej modlitwy Pawła do Tesaloniczan na końcu tego listu (5: 23-24): „niech sam Bóg, Bóg pokoju, uświęci Cię na wskroś. Niech cały twój duch, dusza i ciało będą nienaganne na przyjście Pana Naszego Jezusa Chrystusa. Ten, kto cię wzywa, jest wierny i zrobi to.”Na koniec dnia, nasz wzrost w świętości jest obietnicą.