Abstract
przy realizacji prospektywnej płatności (np. grupy związane z diagnozą i wysiłki ograniczające koszty, lekarze i farmaceuci musieli ponownie ocenić obecne systemy dostarczania leków w poszukiwaniu najmniej kosztownych sposobów podawania produktów pozajelitowych. Poniżej opisano trójfazowe podejście do pełnej oceny względnego kosztu antybiotyku i oceny efektywności ekonomicznej domięśniowego i dożylnego podawania antybiotyków. Względne koszty terapii składają się z kosztów nabycia, kosztów podawania i całkowitego kosztu samodzielnego podawania. Opisano różne systemy podawania dożylnego, podobnie jak rozważania dotyczące podawania domięśniowego. Porównuje się dożylnie i domięśniowo cefazolinę, gentamycynę, penicylinę i imipenem. W najlepszym przypadku stwierdzono, że podanie domięśniowe w niektórych przypadkach stanowi do jednej dziesiątej koszt podania dożylnego. Ponadto droga domięśniowa może ułatwić wczesne rozładowanie i samodzielne podawanie w domu. Antybiotyki dostępne do iniekcji domięśniowych należy zatem u odpowiednich pacjentów uznać za ekonomicznie skuteczną alternatywę dla iniekcji dożylnych.