postawiła wszystko, co miała na tej książce. Wszystko. Denise Nicholas miała już kwitnącą karierę, z wieloma filmami, serialami telewizyjnymi, nominacjami do Emmy i Złotych Globów w swoim CV-ale chciała czegoś innego. Więc zrezygnowała z aktorstwa, olewając powtarzające się prośby o przesłuchanie od swojego agenta, zaszyj się w domu, przyklejona do komputera, mieszkając w piżamie przez wiele dni, z włosami stojącymi na całej głowie. Pisanie.
„zabrałem pięć lat swojego życia” – mówi Mikołaj, śmiejąc się ze swojego lirycznego śmiechu. „Wydałem każdy grosz, jaki miałem. Jestem spłukany, ale jestem opublikowany.
” jestem totalnie spłukany.”
czy warto było?
„o tak. Zdecydowanie warto.”
Nazwij to drugim aktem, jak najbardziej. Nicholas nie ma nic przeciwko. W drugim akcie można było zrobić o wiele gorzej. Dzięki swojej debiutanckiej powieści, „Freshwater Road”, Nicholas, 61, zbiera Gwiezdne recenzje, takie, na które większość autorów po raz pierwszy może mieć tylko nadzieję: Publishers Weekly uznało ją za” bogaty, absorbujący debiut”, który oznaczał nadejście nowego talentu; Świat Książki Washington Post powiedział: „nie można zbytnio chwalić „Freshwater Road”.”
podobnie jak wielu głodujących autorów, Nicholas zgromadził stos listów odrzucających przed zawarciem umowy z Agate Publishing, małym, niezależnym domem na przedmieściach Chicago. Ale nie była zupełnie nowicjuszem. Pisała dzienniki, złą poezję, kilka scen tu i tam, dwu-kobiecą sztukę, w której sama się obsadziła. Pisała w przerwach między występami aktorskimi po” pokoju 222″, jej przełomowy serial, zakończył swoją pięcioletnią działalność w 1974. Pisała po morderstwie siostry w 1980 roku, kiedy to za bardzo bolało. Napisała scenariusze do swojego innego wieloletniego serialu telewizyjnego, późnych lat 80. i wczesnych lat 90. ” w upale nocy.”
wróciła nawet do szkoły, zapisując się na program graduate writing na University of Southern California. Ale rodzaj pisma, które angażowałoby umysł, ciało i ducha-i przenosiło ją z dala od kaprysów Hollywood-umknęło jej. Musiała sięgnąć głęboko w swoją przeszłość, by znaleźć iskrę, dosłownie. Jej Inspiracja, jak mówi, przyszła po tym, jak podpaliła dzienniki, które prowadziła jako młoda kobieta podczas lata wolności w 1964 roku, w tym, co nazywa ” trench Mississippi, gutbucket Mississippi.”
„powiedziałem,” ciągniesz te rzeczy przez lata ” – przypomniał Nicholas podczas niedawnej wizyty w Waszyngtonie, biegając rękami przez jej loki. „Potrzebowałem czystego konta.”
” Freshwater Road ” opiera się na tamtym lecie, kiedy jako aktorka i działaczka na rzecz Praw Obywatelskich zapisywała swoje doświadczenia w dziennikach. Tyle materiału do wyrwania z: kiedy policjant przystawił jej pistolet do głowy; groźby śmierci, ciągły strach w gardle.
wszystko poszło z dymem, ale nie zniknęło.
przestała pić, zachwycona zimną wodą w ustach. Smakowało jak pierwszy śnieg. Gdy zimny strumień spływał do jej gardła, zastępca wepchnął jej głowę mocno w fontannę. Wymiotowała wodą, gdy jej usta zatrzasnęły się w lśniący chromowany Czop. Ciche pęknięcie, a potem zobaczyła, jak jej krew spływa do odpływu, jak ból strzela z jej ust do głowy. Oszołomiona przesunęła się na bok, a jej brązowa ręka ześlizgnęła się z białej Porcelanowej miski. . . . jej stopy zaplątały się w węzeł i potknęła się o podłogę, jej głowa i plecy wpadały w ścianę. Czarne buty policyjne były ostatnią rzeczą, jaką widziała.
w tunelu cottony fog usłyszała słowa: „Ta woda nie jest dla czarnuchów. . . . „
— z”Freshwater Road”
aby być pewnym, istnieją podobieństwa między Nicholasem a jej bohaterką, Celeste Tyree: latem 1964 roku oboje mieli 20 lat, byli młodzi, ładni, zielonooki i jasnoskóri w czasie, gdy system kastowy w czarnej społeczności był prawie tak samo rozwarstwiony jak system Jim Crow America. Również: Obie są urodzonymi w Detroit, wykształconymi na Uniwersytecie Michigan, córkami czarnych mężczyzn, którzy jako pierwsi zarabiali pieniądze.
mimo to Nicholas mówi: „postać, która wygląda jak Denise, wcale nie jest Denise.”
fizyczne podobieństwa są tam, ponieważ chciała zgłębić pytanie o kolor i swoje własne nerwice z nim. Ale to był punkt zwrotny, mówi, nic więcej. Zachwyciła się, że nie wie, dokąd zabierze ją postać, i nauczyła się ufać, powoli i żmudnie, na lekcjach swojego seminarium pisarskiego z Janet Fitch, autorką uznanej powieści ” Biały Oleander.”Co drugą sobotę Nicholas zabierał jej świeżo wybite kartki na zajęcia, do domu Fitcha, gdzie ona i siedmiu innych uczniów z szacunkiem rozrywało się na strzępy.
od samego początku, jak twierdzi Fitch, Nicholas był znakomitym pisarzem z talentem do wchodzenia w głowy wielu postaci w jednej scenie.umiejętność bez wątpienia doskonaliła się dzięki aktorstwu i scenariuszom. „Dopiero teraz rozumie, że energia, którą włożyła w tę książkę, każde zdanie, jest rozpakowywana przez każdego czytelnika i ma wpływ” – mówi Fitch.
„to, co jest powszechne wśród bardzo utalentowanych pisarzy, to to, że istnieje skrajna przepaść między ich postrzeganiem ich zdolności a ich zdolnościami. Boją się pracować ciężej, próbować ciężej. . . . . To nie jest przyjemna rzecz, ale popycha cię do przodu.”
Nicholas wyciągał niekończące się szkice, aż w końcu historia Celeste wyszła na pierwszy plan. Celeste jest postacią o własnym umyśle, która stara się znaleźć swoje miejsce na rasistowskim firmamencie. Po części, aby założyć własną czarną bona fides, Celeste uderza do fikcyjnego miasta Freshwater Road, Miss., aby utworzyć „szkołę wolności” i zarejestrować Afroamerykanów do głosowania, choć większość jest przerażona, aby to zrobić.
przychodzi do słodkiej wody przygotowanej, a przynajmniej tak myśli, nauczanej przez organizatorów Praw Obywatelskich podstaw działania bez przemocy, jak popierał ks. Martin Luther King Jr.: padnij na ziemię, chroń głowę, idź do piłki. Jeśli wyjdą węże strażackie, zapomnij o tym. Nie ma ochrony.
tam, w słodkiej wodzie, samotnie i z dala od rodziny, dowiaduje się, że w Mississippi jest więcej do strachu niż węże strażackie. Niektórzy ludzie nie lubią północnych intruzów, białych czy czarnych.
Michael Schwerner, James Chaney, Andrew Goodman i ich niebieski Ford kombi zniknęli w nocy 21 czerwca w pobliżu Filadelfii w stanie Missisipi. Wiadomości płynęły między drzewami, nad potokami i w dół błotnistych rzek w rytmie gadającego bębna . . . . We wtorek, drugiego dnia, ich kombi zostało wyciągnięte z bagnistych wód Bogue Chitto Creek w pobliżu Filadelfii. Samochód został spalony doszczętnie.
w wieku 19 lat Nicholas porzucił Uniwersytet Michigan, aby dołączyć do ruchu. Teatr wydawał się najlepszym sposobem, w jaki mogła wnieść swój wkład, więc zapisała się do Free Southern Theater w Nowym Orleanie, kierowanego przez zmarłego Gilberta Mosesa, który na krótko został jej mężem. Spędziła dwa lata, zaczynając od słynnego lata ’ 64, podróżując po południu.
„baliśmy się cały czas” Strach był „zawsze tam:” to jest miejsce, w którym można umrzeć.””
CBS wysłało ekipę, która miała udokumentować pracę Free Southern Theater. Szwedzka aktorka Viveca Lindfors zobaczyła reportaż i zaprosiła Nicholasa na tournée z nią w sztuce ” trzy plansze i pasja.”Następnie Nicholas rozpoczął współpracę z renomowaną Negro Ensemble Company, do której należą m.in. Rosalind Cash, Ron O’ Neal, Samuel L. Jackson, Denzel Washington, Laurence Fishburne, Angela Bassett i Phylicia Rashad.
„Pokój 222”, sitcom z wielokulturową obsadą, anomalia w 1969 roku. Grała Liz McIntyre, nauczycielkę szkoły średniej. W okresie rozkwitu renesansu blaxploitation (choć zawsze miała na sobie ubranie, pamiętając o napomnieniu Ojca Otto, że nie chce iść z przyjaciółmi do kina i znaleźć na dużym ekranie nagą córkę). Zagrała m.in. w filmach „Blacula”, „The Soul of Nigger Charley”, „Let’ s Do It Again” I „A Piece Of The Action” w reżyserii Sidneya Poitiera z udziałem Poitiera i Billa Cosby ’ ego. Potem więcej pracy w telewizji.
po drodze miała jeszcze dwa małżeństwa, ale żadne z nich nie przetrwało. Jej drugim mężem jest piosenkarz Bill Withers; jej trzecim był prezenter Z Los Angeles Jim Hill. Rozwody przyniosły zamieszanie, ale nie ma to jak w dniu, w którym jej młodsza siostra, Michele Burgen, 26-letnia redaktorka Ebony magazine, została znaleziona zastrzelona w wynajętym samochodzie na nowojorskim lotnisku LaGuardia. Morderstwo, które nigdy nie zostało rozwiązane, nie zostało zadomowione Nicholasowi. Nadal ma.
„nadal jest tak surowo, jakby to było w zeszłym tygodniu”, mówi, Odwracając wzrok.
zaczęła pisać „pamiętnik śledczy” o śmierci siostry, ale teraz nie jest pewna, czy może tam pojechać. Mówi, że szuka pokoju, którego nie można znaleźć. Lepiej pogodzić się z faktem, że nigdy jej to nie przejdzie.
myśli, że jej następnym dziełem będzie kolejna powieść. Pisanie „słodkiej drogi” zabrało ją w mroczne miejsca, zmuszając do smutku (książka dedykowana jest siostrze i zmarłemu ojcu). Aktorstwo wydawało się niemożliwe. Poszła na kilka przesłuchań, ale” to było tak wyniszczające, że czujesz się tak bla”, mówi.
jako pisarka „jestem teraz szczęśliwsza” „Bo to moje dziecko. Wykorzystuje mnie, mnie wszystkich. To nie umniejsza żadnej części mnie, umysłu, ciała, duszy.”
czy ona jeszcze kiedyś wystąpi?
” nie, jeśli mogę pomóc.”
i ona się śmieje.