historyk, pedagog i polityk Eric Eustace Williams urodził się w 1911 roku w Port of Spain w Trynidadzie. Zmagania jego rodziny o przetrwanie ekonomiczne wprowadziły Williamsa w brutalną hierarchię społeczną i rasową kolonii brytyjskiej. Jako dorosły zrezygnował ze stanowiska wykładowcy na Howard University, by powrócić do ojczyzny, ostatecznie zostając jej premierem.
dzieciństwo Williamsa zbiegło się w czasie z rozwojem rodzącej się czarnej świadomości klasy robotniczej, gdy postacie takie jak Marcus Garvey wypowiadały się przeciwko zinstytucjonalizowanemu rasizmowi i imperializmowi i proponowały radykalne rozwiązania. Studiował w Queen ’ s Royal College w Port of Spain, po czym otrzymał stypendium na studia w Anglii na Uniwersytecie Oksfordzkim, gdzie w 1935 roku uzyskał tytuł BA z wyróżnieniem w dziedzinie historii. Trzy lata później uzyskał tam Doktorat, również z wyróżnieniem. W okresie napięć międzynarodowych tuż przed wybuchem II Wojny Światowej Williams doświadczył rasizmu w Wielkiej Brytanii i Europie. Jego praca doktorska, Ekonomiczne aspekty zniesienia handlu niewolnikami i niewolnictwa w Indiach Zachodnich, argumentowała przeciwko poglądowi, że problemy humanitarne i moralne doprowadziły do powstania ruchu abolicjonistycznego w Europie. Williams twierdził raczej, że problemy gospodarcze i strategiczne leżą u podstaw abolicjonizmu w Wielkiej Brytanii i innych krajach. Podobny argument poparł C. L. R. James, którego przełomowe dzieło, The Black Jacobins, zostało opublikowane w tym samym roku i wpłynęło na myśl Williamsa.
pomimo sukcesów w nauce, Williams nie był w stanie znaleźć pracy dydaktycznej w Wielkiej Brytanii i w 1939 roku wstąpił na Wydział Howard University w Waszyngtonie.opublikował kapitalizm i niewolnictwo w 1944 roku, argumentując, że Brytyjskie zniesienie niewolnictwa wyrosło ze świadomości, że praca płacowa zastąpiła pracę niewolniczą na globalnym rynku kapitalistycznym. Jego inne ważniejsze prace to History of the People of Trinidad and Tobago (1962) i British Historians and the West Indies (1964).
Williams powrócił na Karaiby w 1952 roku, gdzie zaangażował się w politykę dekolonizacji. Prowadził wykłady na wolnym powietrzu dla ludzi klasy robotniczej i przemawiał jako zachodnioindyjski nacjonalista, który dążył do położenia kresu imperializmowi w swoim regionie. W 1956 Williams pomógł założyć Ludowy Ruch Narodowy, pierwszą nowoczesną partię polityczną Trynidadu i Tobago i głęboko zaangażował się w życie polityczne kraju po uzyskaniu niepodległości w 1962. Williams sprawował liczne urzędy w rządzie Trynidadu i Tobago, pełniąc funkcję premiera w latach 1962-1981. Eric Williams zmarł 29 marca 1981 roku w Port of Spain.