gley to gleba podmokła (gleba hydryczna), która, o ile nie zostanie osuszona, jest nasycona wodami gruntowymi na tyle długo, aby uzyskać charakterystyczny glejowy wzór koloru. Wzór składa się zasadniczo z czerwonawych, brązowawych lub żółtawych kolorów na powierzchniach cząstek gleby i/lub w górnych horyzontach gleby zmieszanych z szarymi/niebieskawymi kolorami wewnątrz PED i/lub głębiej w glebie. Gleysole znane są również jako Gleyzemy, gleby łąkowe, wodorosty Entizoli, Inceptisoli i Mollisoli (USDA soil taxonomy) lub jako gleby gruntowe i gleby hydromorficzne.
Gleysole występują w szerokim zakresie materiałów nieskonsolidowanych, głównie osadów fluwialnych, morskich i jeziornych z epoki plejstocenu lub holocenu, o mineralogii zasadowej do kwaśnej. Występują na obszarach depresji i niskich stanowiskach krajobrazowych z płytkimi wodami gruntowymi.
Wilgotność jest głównym ograniczeniem gleysols dziewiczych; są one pokryte naturalną roślinnością bagienną i leżą bezczynnie lub są wykorzystywane do ekstensywnego wypasu. Sztucznie osuszone Gleysole są wykorzystywane do uprawy roślin uprawnych, hodowli bydła mlecznego i ogrodnictwa. Gleysole w tropikach i subtropikach są szeroko sadzone z ryżem.
Gleysols zajmują około 720 milionów hektarów na całym świecie. Są glebami azonalnymi i występują w prawie wszystkich klimatach. Największy zasięg występowania Gleysoli występuje w północnej Rosji, Syberii, Kanadzie, Alasce, Chinach i Bangladeszu. Szacuje się, że 200 milionów hektarów Gleysoli znajduje się w tropikach, głównie w regionie Amazonii, Afryce Równikowej i przybrzeżnych bagnach Azji Południowo-Wschodniej.
wykazują zielonkawo-niebiesko-szary kolor gleby ze względu na beztlenowe warunki podmokłe. Na ekspozycji, ponieważ żelazo w glebie utlenia kolory przekształcają się w cętkowany wzór czerwonawych, żółtych lub pomarańczowych plam. Podczas glebotwórczego (glebotwórczego) dopływ tlenu w profilu glebowym jest ograniczony ze względu na wilgotność gleby przy nasyceniu. Mikroorganizmy beztlenowe wspomagają oddychanie komórkowe, wykorzystując alternatywy dla wolnego tlenu jako akceptory elektronów do wspomagania oddychania komórkowego. Tam, gdzie organizmy beztlenowe redukują tlenek żelaza do tlenku żelaza, zredukowane związki mineralne wytwarzają typowy kolor gleby gley. Rdza Zielona, dwuwarstwowy wodorotlenek (LDH) Fe(II) i Fe(III) można znaleźć jako fougeryt mineralny w glebach gley.
gleby Gley mogą być lepkie i trudne do pracy, zwłaszcza gdy glebienie jest spowodowane przez wody powierzchniowe utrzymywane na wolno przepuszczalnej warstwie. Jednak niektóre gruntowo-wodne gleby gley mają przepuszczalne dolne horyzonty, w tym, na przykład, niektóre Piaski w zagłębieniach w systemach wydmowych (znanych jako slacks), aw niektórych sytuacjach aluwialnych.
gruntowe gleby glebowe rozwijają się tam, gdzie drenaż jest słaby, ponieważ zwierciadło wody (powierzchnia freatyczna) jest wysokie, podczas gdy gleba powierzchniowa występuje, gdy opady na powierzchni nie spływają swobodnie przez ziemię. Środowisko redukujące istnieje w nasyconych warstwach, które stają się cętkowane szaro-niebieskie lub szaro-brązowe ze względu na zawartość żelaza żelaznego i materii organicznej. Obecność czerwonawych lub pomarańczowych plamek wskazuje na miejscowe ponowne utlenianie soli żelazowych w matrycy glebowej i często wiąże się z kanałami korzeniowymi, norami zwierzęcymi lub pękaniem materiału glebowego podczas suchych okresów.