podobieństwa i różnice między glimepirydem i gliburydem
podobieństwa
zarówno glimepiryd, jak i gliburyd są doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, które należą do klasy leków sulfonylomocznikowych. Działają one poprzez zwiększenie uwalniania insuliny z trzustki, zmniejszenie produkcji cukru z wątroby i zwiększenie wrażliwości komórek na wychwyt cukru w całym organizmie. Należy je przyjmować ze śniadaniem lub pierwszym głównym posiłkiem. Podobnie jak w przypadku wielu innych doustnych leków przeciwcukrzycowych, donoszono, że skuteczność zarówno glimepirydu, jak i gliburydu zmniejsza się z czasem w procesie zwanym niepowodzeniem wtórnym. Aż 22% pacjentów przechodzi wtórne niepowodzenie w pierwszym roku od rozpoczęcia stosowania tych leków, a ten postępuje aż do 50% w drugim roku. Zarówno glimepiryd, jak i gliburyd są szybko wchłaniane w ciągu pierwszej godziny, natomiast maksymalne działanie występuje w ciągu 2.do 3. godziny.
różnice
istnieją pewne subtelne różnice w porównaniu glimepirydu i gliburydu. Gliburide uzyskał zatwierdzenie FDA w 1984 roku, podczas gdy glimepiryd zdobył go w 1995 roku. Gliburyd i glimepiryd zostały zatwierdzone do leczenia cukrzycy typu 2, ale tylko gliburyd był stosowany w leczeniu cukrzycy występującej w okresie ciąży. Organizacja Zdrowia słowo również zaleca gliburyd, a nie glimepiryd, do stosowania podczas karmienia piersią u pacjentów z cukrzycą, ponieważ jest on obecny tylko w ilości minut w mleku matki. Jednak organizacja ostrzegła również, że niemowlę powinno być monitorowane pod kątem oznak i objawów niskiego poziomu cukru we krwi.
skutki uboczne gliburydu vs glimepiryd
zarówno dla produktów, jak i leków z klasy sulfonylomocznika, hipoglikemia jest jednym z najczęstszych skutków ubocznych. Stwierdzono, że jego występowanie wynosi aż 7% rocznie u pacjentów przyjmujących sulfonylomocznik. Diabetycy muszą być w stanie zidentyfikować wczesne objawy hipoglikemii, ponieważ późne rozpoznanie może prowadzić do poważnych schorzeń. Objawy takie jak głód, nudności, drętwienie ust i palców, drżenia, osłabienie mięśni, niewyraźne widzenie, niekontrolowane ziewanie i bóle głowy powinny skłonić osobę do poszukiwania spożycia słodkich napojów lub cukierków bezpośrednio przed przystąpieniem do kontaktu z pomocą medyczną.