w kardiologii hibernacja mięśnia sercowego jest stanem, w którym niektóre segmenty mięśnia sercowego wykazują zaburzenia funkcji skurczowej. Te nieprawidłowości mogą być wizualizowane za pomocą echokardiografii, rezonansu magnetycznego serca (CMR), medycyny nuklearnej (PET) lub komory. Echokardiografia: anomalia Ruchu Ściany w spoczynku, która poprawia się podczas testu wysiłkowego dobutaminy w niskiej dawce, jest klasyfikowana jako ” hibernacja mięśnia sercowego.”Niska dawka dobutaminy stymuluje funkcję skurczu, a tym samym pomaga przewidzieć powrót do sprawności po rewaskularyzacji.Kardiologiczny rezonans magnetyczny: najczęściej stosowane środki kontrastowe MR oparte na chelatach Gd gromadzą się w przestrzeni pozakomórkowej, która zwiększa się w bliznowatym mięśniu sercowym. Prowadzi to do wzrostu sygnału, który można wizualizować za pomocą „późnej techniki ulepszania gadolinu.”Jest to prawdopodobnie najdokładniejszy sposób wizualizacji blizny mięśnia sercowego. Alternatywną (lub dodatkową) techniką z CMR jest stosowanie małej dawki dobutaminy podobnej do echokardiografii.PET: wykrycie perfuzji lub niedopasowania metabolicznego między PET-FDG i PET-NH3 wskazuje na zmniejszenie metabolizmu. Ściana dotkniętych segmentów jest hipo -, a-lub dyskinetyczna.
zjawisko to ma duże znaczenie kliniczne, ponieważ zwykle przejawia się w przewlekłym niedokrwieniu, które jest potencjalnie odwracalne przez rewaskularyzację poprzez cewnikowanie serca. Regiony mięśnia sercowego są nadal żywotne i mogą powrócić do normalnej funkcji. Rozwija się nowy stan stacjonarny pomiędzy przepływem krwi mięśnia sercowego (MBF) a funkcją mięśnia sercowego, MBF zmniejsza się, aw konsekwencji funkcja jest również zmniejszona. Sytuacje kliniczne, w których można oczekiwać hibernacji mięśnia sercowego, to:
- przewlekła stabilna dławica piersiowa
- niestabilna dławica piersiowa
- ciche niedokrwienie
- Po AMI