w zeszłym roku, córkę dyrektora w J. Schoeneman Inc., jeden z pierwszych producentów odzieży, który kupił komputer IBM, przekazał do Smithsonian National Museum of American History pozornie skromny przedmiot: papierowy notatnik o wymiarach 4,5 na 3 cale z wytłoczonym napisem THINK na skórzanej okładce.
z tej historii
notatnik, według kuratora Smithsonian Petera Liebholda, był prezentem dla dyrektora od jego sprzedawcy IBM. Według Liebhold miało to miejsce w latach 60., kiedy wszyscy pracownicy IBM nosili notesy myślowe i wizytówki i pracowali pod znakami myślowymi.
kampania była parodiowana w MAD Magazine, na temat kreskówek New Yorker i Look, A IBM został „zalany prośbami opinii publicznej” o przemyślenia-wynika z archiwów firmowych. Do 1960 roku IBM rozprowadzał rocznie” około 250 000 ” notesów myślowych dla osób nie będących Ibmerami, takich jak dyrektor Schoeneman. Myśl fascynowała ludzi, ponieważ jej wszechobecność reprezentowała coś tak nowego: świadomie wykreowaną kulturę firmy.
„IBM miał symbol—symbol ważny dla kultury w taki sposób, że Wieża Eiffla jest ważna dla Francji lub kangur dla Australii. Tym symbolem było słowo myśl”, napisał Kevin Maney w swojej wysoko cenionej biografii Thomasa Watsona, Seniora, Mavericka i jego Maszyny.
motto pochodzi od Watsona, 180 cm wzrostu, człowieka o wybitnym podbródku, ognistym temperamencie i obfitym uroku, który został zatrudniony jako dyrektor generalny IBM w 1914 roku i wkrótce został jego prezesem. Kultura, którą Watson stworzył w IBM, była, według Maney 'a,” zupełnie nowym gatunkiem—wielkim skokiem ewolucyjnym w stosunku do tego, co miało miejsce wcześniej.”
„Odziedziczył kawałek gówna”, mówi Maney. W 1914 roku IBM został nazwany C-T-R, czyli Computing-Tabulating-Recording Company, luźny konglomerat producentów, ich działalność jest równie niewygodna jak ich nazwa. Watson, w międzyczasie, ledwo uniknął kary więzienia za nieuczciwe praktyki biznesowe w krajowych kasach (na prośbę swojego byłego szefa, założył fałszywą firmę z używanymi kasami, aby wyeliminować prawdziwe). C-T-R było jego szansą na naprawę i zaczął od myślenia.
Watson faktycznie ukuł hasło w National Cash Registers (NCR) w 1911 roku. „Problem z każdym z nas polega na tym, że nie myślimy wystarczająco dużo!”krzyknął na spotkaniu sprzedażowym, zapisując słowo „myśl” na tablicy. Za pozwoleniem swojego szefa, Johna Pattersona, miał znaki myślowe wykonane i powieszone w biurze. Kiedy Watson odszedł z NCR, zabrał ze sobą myślenie, wraz ze strategiami zarządzania zebranymi od Patterson, jednego z pierwszych prezesów firmy, który wprowadził szkolenia sprzedażowe i programy motywacyjne.
Watson wpadł na pomysł, że firma może mieć kulturę od Pattersona, według Maney ’ a. „Ale,” dodaje Maney, ” NCR, jak większość firm w tym czasie, miał kulturę zbudowaną wokół jednostki. Firmy kształtowały się na swoich liderów. Watson zdawał sobie sprawę, że musi być większy od niego, więc stworzył kulturę w bardziej systematyczny i osobisty sposób.”Kuratorka Instytutu Smithsonian Kathleen Franz rozszerza rolę THINK w kulturze firmy Watson:” podczas gdy inne firmy tworzyły kulturę w ojcowski sposób, IBM skupiał się na motywacji: myśl za siebie, myśl dla swojej firmy, wymyśl coś nowego.”
myśl—drukowana na szyldach, tablicach, wizytówkach i notatnikach—była zalążkiem, z którego wyrosłaby reszta Kultury IBM. Watson stworzył również programy motywacyjne, takie jak stuprocentowy klub dla sprzedawców, którzy przekroczyli swoje limity, i programy szkoleniowe (ostatecznie otworzył IBM „schoolhouse” w Endicott, New Jersey). Dawni pracownicy dodawali własne akcenty do rozwijającej się kultury, która obejmowała kopiowanie strojów szefa (Watson początkowo nie narzucał IBM ’ s dark-suit-white-shirt dress code, mówi Maney, ale spodobał mu się) i pisanie piosenek o firmie, takich jak piosenka rajdowa IBM „Ever Onward”, która była śpiewana podczas funkcji grupowych. „Watson był prekursorem Kultury IBM”, wyjaśnia William Klepper, profesor zarządzania i dyrektor ds. edukacji wykonawczej w Columbia Business School. „Ale potrzeba było Ibmersa, aby doprowadzić go do pełni życia.”
ibmers oficjalnie stał się ibmers w 1924 roku, kiedy Watson zmienił nazwę firmy na International Business Machines. Wkrótce potem zaczął oferować pracownikom fabryki korzyści, w tym ubezpieczenia, wakacje i firmowe pole golfowe, co jednocześnie poszerzyło kulturę IBM i utrzymywało związki zawodowe z dala od pracowników, zapewniając im szczęście. Mógł sobie na to pozwolić, ponieważ firma radziła sobie dobrze, po części ze względu na decyzję Watsona, aby skupić się na rozwoju technologii kart dziurkowanych (która stała się tak szeroko stosowana, że karty dziurkowane nazywano „kartami IBM”), po części ze względu na dynamicznie rozwijającą się gospodarkę lat dwudziestych, a po części ze względu na rosnącą kulturę IBM, która, według Maney ’ a, „połączyła elementy biznesu i popchnęła pracowników do przodu w sposób, którego konkurenci nie mogli pokonać.”
w tym czasie koncepcja Kultury firmowej była w powijakach, a hasło myślowe IBM i piosenka rajdu firmowego wydawały się tak ekscytujące i świeże, jak stoły do ping-ponga i bluzy z kapturem u zarania dzisiejszej kultury start-upów. „W latach dwudziestych IBM był jak Uber” – mówi Maney. „To była ta gorąca firma technologiczna, mała, ale szybko rozwijająca się, z tym dynamicznym liderem. Później Watson miał taki obraz bycia sztywniakiem korporacyjnym, ale we wczesnych latach był prawdziwym ryzykantem.”
jednym z takich zagrożeń była jego decyzja, aby nikogo nie zwalniać podczas Wielkiego Kryzysu. To był śmiały ruch dla średniej wielkości firmy – nawet Gigant Przemysłowy Ford Motor Company miał zwolnienia—ale opłaciło się w połowie lat trzydziestych, kiedy IBM zdobył prowizję wyposażyć nowo utworzoną Social Security Administration. To” katapultował IBM ze średniej wielkości korporacji do globalnego lidera w dziedzinie technologii informatycznych ” według archiwów IBM. Przychody wzrosły o ponad 81 procent, a bezpieczeństwo pracy stało się jednym z podstawowych elementów kultury IBM.
„IBM nazwał to pełną polityką zatrudnienia, a to było Centralne”, mówi Quinn Mills, profesor administracji biznesowej na Harvardzie i współautor Broken Promises: niekonwencjonalnego spojrzenia na to, co poszło nie tak w IBM. W swojej książce Mills twierdzi, że ewentualny upadek IBM z góry branży technologicznej w latach osiemdziesiątych był znacznie gorszy przez zwolnienia. „Pełne zatrudnienie było wyrazem Kultury”, mówi Mills, ” a kultura przyciągała ludzi, którzy chcieli stabilności. Utrata tego była zdradą.”
„Nigdy nie zatrudniali kadry kierowniczej z zewnątrz”, mówi Mills, ” co doprowadziło do przywódców, którzy wszyscy postrzegali świat w ten sam sposób. Kiedy zmieniło się to dramatycznie, żaden z nich nie mógł tego zobaczyć.”To już prawie się wydarzyło: dzięki szkoleniom, wyjaśnia Maney, „niewierzący zostali przesiewani” i nikt nie zakwestionował przekonania Watsona, że karty dziurkowane są ich podstawową działalnością, nawet gdy zaczęły się one przestarzałe. W 1956 roku, w roku śmierci Watsona w wieku 82 lat, dziennikarz Fortune William Whyte opublikował The Organization Man, wysoko cenioną książkę o zarządzaniu, która zawiera potępiający cytat z anonimowego dyrektora IBM: „szkolenie sprawia, że nasi ludzie są wymienni.”
jako nowy prezes IBM, syn Watsona, Thomas Watson, Jr., mógł porzucić kulturę i zacząć od nowa. Ale pomimo wad, kultura firmy była nadal wystarczająco silna, aby” napędzać IBM”, jak powiedział Maney, więc Watson Jr.zamiast tego postanowił ożywić ją tym samym symbolem, którego jego ojciec użył do jej stworzenia. „Przemyśl to” – poradził-przypomina, że twórcze, Indywidualne myślenie jest niezbędnym narzędziem.”Wezwał do dalszych „dzikich kaczek”, wzywając swoich pracowników, aby nie pozwalali nikomu namówić Cię na bycie człowiekiem bezpiecznej firmy.”W 1964 roku IBM wyprodukował System 360, rewolucyjny produkt, który Maney nazywa” IBM 's iPhone”, co zapoczątkowało firmę w czołówce branży komputerowej. W 1983 r. nadal dominowali w branży do tego stopnia, że młody Steve Jobs wypowiedział wojnę ” zdominowanej i kontrolowanej przez IBM przyszłości.”
Kiedy IBM ponownie wpadł w kłopoty Biznesowe w połowie lat 80-tych, wyniki nie były prawie tak pozytywne. „Był to jeden z największych niepowodzeń biznesowych w historii Ameryki”, mówi Mills. Ale po raz kolejny, to kultura firmy utrzymywała firmę na powierzchni. W 1993 roku Lou Gerstner został pierwszym dyrektorem generalnym od czasu Watson, SR., który został zatrudniony spoza firmy. „Wielu z nas, w tym ja, było bardzo sceptycznie nastawionych do tego outsidera CEO bez wiedzy technicznej”, mówi Lee Nackman, który pracował w IBM jako badacz, a następnie dyrektor ds. rozwoju produktu w latach 1982-2008. „Myliliśmy się co do tego, co było ważne: zmienił kulturę skupienia się na kliencie, co umożliwiło zmianę sytuacji w firmie. Kultura była wszystkim.”
w 2011 roku IBM, jedna z najstarszych firm technologicznych na świecie, świętowała swoje stulecie wystawą i aplikacją o nazwie THINK. Tymczasem w Smithsonian kuratorka Kathleen Franz zastanawia się nad notatnikiem w zbiorach: „opowiada on tak wspaniałą historię o amerykańskim biznesie”, mówi. „I mieści się w dłoni.”
nowa stała wystawa” American Enterprise”, Otwarta 1 lipca w Smithsonian ’ s National Museum of American History w Waszyngtonie. i śledzi rozwój Stanów Zjednoczonych od małego zależnego kraju rolniczego do jednej z największych gospodarek świata.