dylemat Mam 29 lat, jestem wolna od dzieci i zamierzam oświadczyć się miłości mojego życia. Ma 36 lat i wiem bez wątpienia, że byłaby idealną żoną. Jest jednak jedna rzecz, z którą muszę się pogodzić. Dorastałem w dużej rodzinie i zawsze myślałem, że nieuchronnie zostanę ojcem, ale moja niedoszła narzeczona zdecydowała w wieku 20 lat, że będzie całkowicie szczęśliwa, nie mając dzieci. Dorastała w rozbitym domu i nie miała najlepszego życia, ale jest kochająca, współczująca i słodka. Nie jestem pewna, czy naprawdę chcę mieć dzieci, ale część mnie zastanawia się, czy czegoś bym nie przegapiła. W końcu bez dzieci moglibyśmy stać się niezależnie bogaci, przejść na emeryturę młodsi i podróżować gdziekolwiek i kiedykolwiek. Po prostu nie chcę niczego żałować za kilka lat. Czuję, że moja rodzina postawiła na mnie oczekiwanie, aby mieć dziecko i nosić nazwisko, ale kiedy jestem w pobliżu moich siostrzenic jestem całkowicie szczęśliwy, po prostu będąc wujkiem, będąc w stanie współdziałać z nimi, a następnie przekazując je z powrotem do mojej siostry. Jestem po prostu trochę zagubiony, więc każdy wgląd, który mógłbyś mi dać, byłby mile widziany.
Mariella odpowiada, że to prawdziwa zagadka. Cieszę się, że dużo o tym myślisz, ponieważ jest to obszar, na który musisz się zgodzić, jeśli zobowiązujesz się na dłuższą metę. Nie dlatego, że uważam, że musisz się zgadzać ze swoimi przyszłymi nadziejami i marzeniami, ale dążenie do ewolucji i wspólnego podejmowania wyborów musi być częścią każdego trwałego związku. Zdecydowanie masz rację co do wielu plusów, które wynikają z tego, że nie chcesz się rozmnażać. Wraz z korzyściami finansowymi i swobodą, na którą pozwala, istnieją również negatywne skutki uboczne-przyczyniające się do wzrostu populacji, sprowadzające niewinnych do niepewnego świata, coraz bardziej niestabilna przyszłość i dziesięciolecia odpowiedzialności. Szczerze mówiąc, kiedy spojrzysz na plusy i minusy rodzicielstwa, niewiele jest namacalnych rzeczy, które zmusiłyby każdą rozsądną osobę do pójścia na to. Ale miliardy z nas tak. Pragnienie posiadania rodziny ma tendencję do wkradania się na Ciebie i jest prawie niemożliwe do przewidzenia, czy stanie się to priorytetem później.
zamiast tego przyjrzyjmy się niuansom twojego związku, jak je opisujesz. Twoja partnerka ma pełne prawo do podjęcia własnej decyzji o założeniu rodziny, ale wyrażenie tego jako spuścizny własnego dzieciństwa jest najmniej wiarygodnym argumentem, jaki mogłaby przedstawić. Przeszłość nie musi kształtować Twojej przyszłości, jeśli na to nie pozwolisz. Sugerowanie, że historia tylko się powtórzy, nie sprzyja sukcesowi. Musimy wierzyć w lepszą przyszłość, żeby ją w ogóle wykuć. Myślę więc, że warto by ją skłonić do głębszego zastanowienia się nad jej uczuciami dotyczącymi rodzicielstwa.
wychowywanie dzieci na pewno nie jest konieczne, aby być razem szczęśliwymi, a jest wiele przykładów na to, że jest odwrotnie. Jednak jeśli chodzi o to, jak podchodzicie do siebie nawzajem, im mniej absolutów wniesiecie do równania – oprócz zaangażowania w to, aby to działało – tym łatwiej będzie w przyszłości. Wspólne życie jest ewoluującym eksperymentem i wymaga pewnego stopnia adaptacji i kompromisu ze strony obu stron, którego skala jest obecnie błogą nieświadomością. Twoja dziewczyna miała Luksus jeszcze przez kilka lat, aby kształtować swoje wybory, ale w wieku 29 lat naprawdę jesteś bardzo młody, aby zapisać się na taką życiową decyzję.
jest też, bądźmy szczerzy, inny sposób negocjowania tego. Jeśli naprawdę kochasz tę kobietę, ale nie spieszysz się z dziećmi, dlaczego po prostu nie zamieszkasz razem przez chwilę i nie zobaczysz, jak sprawy się potoczą? Oczywiście jej wybory dotyczące bycia matką będą coraz bardziej ograniczone w ciągu najbliższych kilku lat, podczas gdy twoje nadal pozostają otwarte. Czy nie lepiej byłoby zwolnić na ścieżce” till death us do part”, na której aktualnie się znajdujecie i skupić się na dobrej zabawie przez najbliższe kilka lat?
pomijając religię, małżeństwo jest dobrą infrastrukturą, jeśli chodzi o rodzenie dzieci na świat lub zajmowanie się dziedziczeniem po śmierci jednego z was. W tej chwili nie ma też dla Ciebie priorytetów, więc po co ten pośpiech w zapisywaniu się? Jeśli, jak obecnie wydajesz się przekonany, ty i ona jesteście sobie przeznaczeni, a myśl o wychowaniu rodziny oddala się w miarę jak wasze życie splata się, to możesz zawiązać węzeł później, wiedząc, że niezależnie od tego, jaką ofiarę składasz, związek jest tego wart.
jak na ironię, gdyby z medycznego punktu widzenia narzeczona nie mogła mieć dzieci, znacznie ułatwiłoby to cały proces podejmowania decyzji, ale wraz z wyborami przychodzą komplikacje i zdecydowane stanowisko w dowolnym aspekcie nieznanej przyszłości razem podnosi stawkę o wiele wyżej. Czas jest zdecydowanie po twojej stronie.
Jeśli masz dylemat, wyślij krótki e-mail do [email protected]. Follow her on Twitter @mariellaf1
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}}{{highlightedText}}
- Udostępnij na Facebooku
- Udostępnij na Twitterze
- Udostępnij przez e-mail
- Udostępnij na LinkedIn
- Udostępnij na Pintereście
- Udostępnij na WhatsApp
- Udostępnij na Messenger