Pożyczony akord

akord zapożyczony (viio4
3 = G♯–B–D–F♮) W Sonacie Fortepianowej nr 1 Mozarta.18, MVMT. II

Sheila Romeo wyjaśnia, że „n teoria, każdy akord z dowolnego trybu skali utworu jest potencjalną wymianą modalną lub akordem zapożyczonym. Niektóre są używane częściej niż inne, podczas gdy niektóre prawie nigdy nie występują.”

w trybie molowym wspólnym akordem zapożyczonym z tonacji durowej równoległej jest tercja Pikardia.

w trybie durowym najczęstszymi przykładami akordów zapożyczonych są akordy związane z ♭

, obniżonym stopniem skali szóstej. Akordy te pokazano poniżej, w tonacji C-dur.

viio7: B–D–F–a♭ iio: D–F–a♭ iiø7: D–F–A♭–C iv: F–A♭ – C		${\override Score.TimeSignature # 'stencil = # # f\relative C' {\clef \ time 4/4 b d f aes1_\markup {\translate #'(-7.5 . 0) {\concat {\small C maj.: \ hspace #1 \ normalsize vii \ raise # 1 \ small o7 \hspace # 3.5 ii \raise #1 \small o \hspace #5.5 ii \raise #1 \small ø7 \hspace #5 iv } } } d f aes d f aes c f aes c \bar \|\|} }'stencil = ##f\relative c' { \clef treble \time 4/4 <b d f aes>1_\markup { \translate #'(-7.5 . 0) { \concat { \small "C Maj.:" \hspace #1 \normalsize "vii" \raise #1 \small "o7" \hspace #3.5 "ii" \raise #1 \small "o" \hspace #5.5 "ii" \raise #1 \small "ø7" \hspace #5 "iv" } } } <d f aes> <d f aes c> <f aes c> \bar "\|\|"} }$

The next most common involve the ♭

and ♭

. These chords are shown below.

: C–E♭–G ♭VI: A♭–C–E♭ iv7: F–A♭–C–E♭ ♭III: I♭–G–B♭ ♭VII: B♭–D–F		${\override Score.TimeSignature #'stencil = ##f\relative c' { \clef treble \time 4/4 c es g1_\markup { \translate #'(-7.5 . 0) { \concat { \small C Maj.: \hspace #1 \normalsize i \hspace #6 ♭VI \hspace #6 iv \raise #1 \small 7 \hspace #5 ♭III \hspace #4.5 ♭VII } } } aes' c es f aes c es es g bes bes d f \bar \|\|} }'stencil = ##f\relative c' { \clef treble \time 4/4 <c es g>1_\markup { \translate #'(-7.5 . 0) { \concat { \small "C Maj.: " \hspace #1 \normalsize "i" \hspace #6 "♭VI" \hspace #6 "iv" \raise #1 \small "7" \hspace #5 "♭III" \hspace #4.5 "♭VII" } } } <aes' c es> <f aes c es> <es g bes> <bes d f> \bar "\|\|"} }$

${\relative c' { \clef treble \time 4/4 c e g1_\markup { \concat { \translate #'(-4 . 0) { C: I \hspace #5.5 ♭VII \hspace #5 ♭VI \hspace #3.5 ♭VII \hspace #5.8 I } } } bes d f aes c es bes d f c e! g \bar ||} }' { \clef treble \time 4/4 <c e g>1_\markup { \concat { \translate #'(-4 . 0) { "C: I" \hspace #5.5 "♭VII" \hspace #5 "♭VI" \hspace #3.5 "♭VII" \hspace #5.8 "I" } } } <bes d f> <aes c es> <bes d f> <c e! g> \bar "||"} }$

I–♭VII–♭VI–♭VII in C

${\relative c' { \clef treble \time 4/4 d f a2_\markup { \concat { \translate #'(-4 . 0) { C: ii \hspace #1.5 ♭VII \raise #1 \small 7 \hspace #3.3 I } } } bes d f aes c e g1 \bar ||} }' { \clef treble \time 4/4 <d f a>2_\markup { \concat { \translate #'(-4 . 0) { "C: ii" \hspace #1.5 "♭VII" \raise #1 \small "7" \hspace #3.3 "I" } } } <bes d f aes> <c e g>1 \bar "||"} }$

A backdoor progression in C. ♭VII7 is borrowed from the parallel minor rather than Mixolydian as ♭VII may be.

fraza z wariacji Cezara Francka symfoniques (1885), z chromatyzmem z użycia pożyczonych akordów i zstępującego ruchu liniowego i, „ruch rezolutny od V od V do V do I.”

Play (help·info)

progresje akordów mogą być zbudowane z zapożyczonych akordów, w tym dwóch progresji powszechnych w muzyce rockowej, i–♭VII–♭VI–♭VII, powszechnych wszędzie i I–♭VI–IV (

play (help·info)), używany przez takie zespoły jak Genesis, yes czy NIRVANA. ♭VII pochodzi od Mixolydian, a ♭VI występuje zarówno w eolskim, jak i frygijskim. ♭VII–i kadencja z ♭VII zastępującym V jest wspólna, podobnie jak ♭II-i, ♭III-I i ♭VI–I. W muzyce popularnej często występuje Triada Durowa na obniżonym trzecim stopniu skali (♭III), Triada Durowa na obniżonym szóstym stopniu skali (♭VI) oraz Triada Durowa na obniżonym siódmym stopniu skali (♭VII).

akordy zapożyczone mają typowe inwersje lub wspólne pozycje, na przykład iio6 i iiø6
5 i postępują w taki sam sposób, jak akordy diatoniczne, które zastępują, z wyjątkiem ♭VI, która przechodzi do V(7).

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi