Rudy Vallee, oryginalne nazwisko Hubert Prior Vallée, (ur. 28 lipca 1901, Island Pond, Vermont, USA—zm. 3 lipca 1986, North Hollywood, Kalifornia)-jeden z najpopularniejszych amerykańskich piosenkarzy lat 20.i 30. oraz gwiazda filmowa i sceniczna w następnych dziesięcioleciach. Jego kolegialny styl jako lidera zespołu wokalnego sprawił, że stał się znany w całych Stanach Zjednoczonych.
matka Vallee, Katherine, była pochodzenia irlandzkiego, a jego ojciec, Charles, pochodził z francusko-kanadyjskiej rodziny. Vallee i jego czworo rodzeństwa wychowywało się głównie w Maine, gdzie Charles prowadził aptekę. W dzieciństwie Vallee zainteresowała się muzyką, ucząc się gry na perkusji, fortepianie, klarnecie i saksofonie.
Vallee uczęszczał na University of Maine (1921-22), a następnie przeniósł się na Uniwersytet Yale ’ a (Bachelor of Philosophy, 1927). Jako student zmienił nazwisko z Hubert na Rudy na cześć saksofonisty Rudy ’ ego Wiedoefta, którego ubóstwiał. Często występował w grupach muzycznych w Yale, a rok spędził w Londynie (1924-1925) grając na saksofonie z zespołem Savoy Havana. Po utworzeniu własnego zespołu tanecznego, najpierw nazywanego Yale Collegians, a następnie przemianowanego na Connecticut Yankees, skoncentrował się na śpiewaniu. Użył megafonu ręcznego, który stał się jednym z jego znaków towarowych, aby wzmocnić swój łagodny, lekki głos.
w 1928 roku Vallee podpisał swój pierwszy kontrakt nagraniowy, a on i jego zespół szybko zdobyli wiele przebojów. W tym samym roku zaczęli występować w ekskluzywnym klubie Heigh-Ho na Manhattanie. Oprócz śpiewania i prowadzenia zespołu, Vallee był spikerem audycji radiowych z Klubu, tym samym rozpoczynając swoją karierę radiową. Słowa, którymi otwierał każdą audycję-„Heigh—ho everybody, this is Rudy Vallee” – stały się jego znakiem rozpoznawczym. Następnie był gospodarzem (1929-39) widowiska muzycznego i variety show the Fleischmann Yeast Hour (przemianowanego w 1936 na Royal Gelatin Hour).
jako jeden z pierwszych croonerów radiowych, Vallee stała się niezwykle popularna. Na początku lat trzydziestych tysiące kobiet mobbowało w Brooklyn Paramount Theatre, gdzie występował kilka przedstawień dziennie, zarabiając imponującą sumę 40 000 dolarów tygodniowo. Intymny styl wokalny Vallee, dobrze nadający się do radia, ustanowił formę dla młodszych wokalistów, takich jak Bing Crosby, Perry Como i Frank Sinatra. Wśród setek piosenek, które nagrał i wykonał w radiu, były „My Time Is Your Time” (jego piosenka przewodnia), „The Stein Song” i „The Whiffenpoof Song.”
gdy jego kariera rozkwitła, Vallee przeniósł się do innych aspektów show-biznesu, stając się właścicielem klubu nocnego, agentem talentów, mistrzem ceremonii teatralnych, kompozytorem oraz aktorem teatralnym i filmowym. Zaczynał w Hollywood jako piosenkarz w filmie Vagabond Lover (1929), ewoluował w znakomitego komika i aktora charakterystycznego. Wystąpił w ponad 40 filmach, w tym Sweet Music (1935), The Palm Beach Story (1942), Unfaithfully Yours (1948) i Gentlemen Marry Brunettes (1955).
w 1942 Vallee wstąpiła do USA. Coast Guard, stając się jej bandleaderem, i przez całą II Wojnę Światową służył żołnierzom we wszystkich gałęziach służby. W międzyczasie kontynuował pracę w radiu jako gospodarz Sealtest Hour (1940-43; znany również jako Vallee). W tym czasie Vallee kupiła również ogromny różowy zamek, Silvertip, który został zbudowany na szczycie góry w Hollywood Hills. Przez kilka lat później przybywali tam Celebryci, dyplomaci i politycy, aby uczestniczyć w imprezach i grać w tenisa na jego dachu.
pod koniec lat 50.kariera Vallee ’ a słabła, częściowo ze względu na zmniejszone zainteresowanie Radio crooners po pojawieniu się telewizji i rock and rolla. W 1961 roku wystąpił w Broadwayowskim musicalu How to Succeed in Business Without really Trying (Jak odnieść sukces w biznesie bez próby), który zreprodukował w filmowej adaptacji (1967). Mimo że nadal występował w latach 60. i 70., większość jego twórczości składała się z ról w filmach i gościnnych występów w serialach telewizyjnych.
Vallee wyszła za mąż cztery razy. Wśród jego żon była gwiazda filmowa Jane Greer oraz aktorka i modelka Eleanor Norris, która napisała (wraz z Jill Amadio) pamiętnik o swoim życiu z Vallee, My Vagabond Lover: an Intimate Biography of Rudy Vallée (1996).