streszczenie i wprowadzenie
cel: w celu oceny długoterminowej (12 miesięcy) skuteczności i bezpieczeństwa fenofibratu podawanego z symwastatyną w leczeniu pierwotnej hiperlipidemii mieszanej, przeprowadziliśmy badanie porównujące zwiększenie dawek tych leków w podgrupach mężczyzn i kobiet należących do grupy do próby klinicznej pacjentów.
Design: Było to otwarte badanie przeprowadzone u pacjentów z pierwotną mieszaną hiperlipidemią (fenotyp lipoproteinowy IIb), którzy potrzebowali połączonego podejścia terapeutycznego ze względu na słabą odpowiedź na schemat leczenia pojedynczego leku z inhibitorem reduktazy HMG-CoA (simwastatyna). W ten sposób do leczenia dodano fibrat (fenofibrat). Badanie trwało 12 miesięcy.
pacjenci: do badania włączono czterdziestu pięciu pacjentów (średni wiek: 58,9 ± 11,3 lat) z pierwotną mieszaną hiperlipidemią, u których stwierdzono słabą odpowiedź na leczenie hipolipidemią podawaną pojedynczo. Ich średnie stężenie trójglicerydów w osoczu stale przekraczało 300 mg/dL, a cholesterol lipoprotein o niskiej gęstości (LDL-C) przekraczał 160 mg / dL po co najmniej 6 miesiącach stosowania pojedynczego leku hipolipidemicznego (symwastatyny) w skojarzeniu z dietą przeciwterogenną.
interwencje: pięciu pacjentów otrzymywało symwastatynę w dawce 10 mg raz na dobę w skojarzeniu z fenofibratem w dawce 200 mg; 26 pacjentów otrzymywało symwastatynę w dawce 20 mg raz na dobę w skojarzeniu z fenofibratem w dawce 200 mg; 11 pacjentów otrzymywało symwastatynę w dawce 20 mg raz na dobę w skojarzeniu z fenofibratem w dawce 300 mg; a trzech pacjentów otrzymywało symwastatynę w dawce 30 mg raz na dobę w skojarzeniu z fenofibratem w dawce 200 mg. Pacjentów przydzielono do grup leczonych na podstawie ich względnej odpowiedzi na leczenie. Stopniowo zwiększającymi się grupami otrzymującymi czynnik/dawkę były osoby z wyższym ryzykiem sercowo-naczyniowym, zgodnie z wartościami cholesterolu całkowitego i cholesterolu lipoprotein o dużej gęstości (HDL-C).
wyniki: podwójny schemat podawania leku przez 12 miesięcy w czterech różnych grupach, w zależności od różnych dawek symwastatyny i fenofibratu, powodował zmniejszenie stężenia cholesterolu całkowitego o 18% (p ≤ 0,05) do 39% (p ≤ 0.05), w LDL-C od 21% (nieistotne) do 39% (p ≤ 0,05) i w trójglicerydach od 35% (p ≤ 0,05) do 56% (p ≤ 0,01) oraz wzrost HDL-C od 8% (p ≤ 0,05) do 30% (nieistotne). Stosunek ryzyka sercowo-naczyniowego (cholesterol całkowity/HDL-C) pod koniec badania zmniejszył się o 33-60%, podczas gdy niehdl-C zmniejszył się o 25-38%. Pacjenci nie zgłaszali żadnych poważnych działań niepożądanych. Ani biochemia wątroby, ani stężenie kinazy kreatynowej w surowicy nie uległy znaczącej zmianie. W razie konieczności zapewniono przerwanie leczenia w przypadku wystąpienia klinicznie subiektywnych lub obiektywnych objawów działań niepożądanych.
wniosek: wyniki potwierdziły skuteczność połączenia fenofibratu i symwastatyny. Wykazano, że skojarzone podejście terapeutyczne jest bezpieczne w leczeniu pierwotnej mieszanej hiperlipidemii, przynajmniej u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby i nerek.
choroba niedokrwienna serca (CHD) jest główną przyczyną zachorowalności i śmiertelności w krajach zachodnich. Dowody z badań epidemiologicznych wykazały bezpośredni związek między zwiększonym poziomem cholesterolu całkowitego w osoczu (TC) a rozwojem miażdżycy. Podobny związek odnotowano dla zwiększonego stężenia frakcji lipoprotein o niskiej gęstości (LDL). Stwierdzono również silną odwrotną zależność między stężeniem cholesterolu lipoprotein o wysokiej gęstości (HDL-C) a ryzykiem wystąpienia CHD. Chociaż nadal dyskutuje się, czy zwiększone trójglicerydy (TG) są niezależnym czynnikiem ryzyka, wysokie stężenia są zwykle związane z niskim poziomem HDL, a to zaburzenie lipoprotein, ostatnio nazywane zespołem niskiego poziomu HDL, może być ich domniemanym powiązaniem z ryzykiem wieńcowym. Ponadto badania epidemiologiczne, takie jak badanie prospektywne dotyczące układu sercowo-naczyniowego (PROCAM), wykazały, że hipertriglicerydemia związana z wysokim poziomem cholesterolu LDL (LDL-C) znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia CHD.
pierwotna mieszana hiperlipidemia (PMH) jest związana ze zwiększonym poziomem zarówno LDL-C, jak i trójglicerydów lipoprotein o bardzo niskiej gęstości (VLDL). Często występuje łagodny do ciężkiego niedobór HDL-C (HDL <40 mg/dL). Uważa się, że podstawowym mechanizmem patologicznym wywołującym tę częstą dyslipidemię jest zwiększona synteza VLDL, zmniejszony klirens LDL i być może Stan wieloczynnikowy, w którym czynniki środowiskowe oddziałują ze słabo zdefiniowanymi genami wrażliwości. Pacjenci z PMH w monoterapii fenofibratem lub inhibitorem reduktazy HMG-CoA (statyną) mogą często osiągnąć jedynie częściową poprawę poziomu lipidów i lipoprotein w osoczu. Na ogół uznaje się, że leczenie skojarzone może normalizować stężenie lipidów w osoczu lepiej niż leczenie pojedynczym lekiem, przynajmniej u pacjentów z PMH. Stwierdzono, że połączenie fenofibratu i symwastatyny jest bardzo skuteczne w obniżaniu zarówno TG, jak i LDL-C, przy jednoczesnym zwiększaniu HDL-C, ale doświadczenie w stosowaniu obu leków podawanych razem jest nadal ograniczone, ponieważ zgłaszano zwiększone ryzyko miopatii (częstość występowania 3-5%). Czasami takie podejście terapeutyczne wiązało się z ciężkimi powikłaniami, w tym rabdomiolizą i niewydolnością nerek. Miopatia indukowana statyną / fibratem wydaje się być szczególnie częsta w obecności następujących cech klinicznych: wiek > 70 lat, pewien stopień niewydolności nerek i wątroby, osłabiony stan kliniczny i duże dawki statyny w skojarzeniu z fibratem.
leczenie skojarzone z pochodną kwasu fibrynowego, taką jak fenofibrat, i inhibitorem reduktazy HMG-CoA, takim jak symwastatyna, nie było intensywnie badane u pacjentów z PMH, a doświadczenie kliniczne z długotrwałym, skojarzonym podawaniem tego leczenia skojarzonego jest nadal niewystarczające. Badanie to miało na celu ocenę długoterminowej (12 miesięcy) skuteczności, bezpieczeństwa stosowania i tolerancji stopniowo zwiększających się połączonych dawek fenofibratu (200-300 mg raz na dobę) i symwastatyny (10, 20 i 30 mg raz na dobę) u 45 pacjentów z PMH, z wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym, zgodnie z wytycznymi Panelu III leczenia dorosłych.