uderzenia Wiosłaedytuj
wiele różnych uderzeń wiosła służy do prowadzenia, napędzania i obracania łodzi na różne sposoby. Niektóre uderzenia są używane w kombinacjach do wykonywania manewrów, takich jak „s-turn”.
gotowe pozycjeedit
kajakarstwo, szczególnie w whitewater, polega na tym, aby zawsze mieć wiosło w wodzie, jednak właściwe trzymanie wiosła najlepiej nauczyć się w powietrzu. Aby prawidłowo trzymać wiosło, należy spróbować zrobić pudełko z ramionami i wiosłem, ukształtowane pod kątem 90 stopni w łokciach i nadgarstkach. Ostrza na wiosle muszą być w równej odległości od każdej ręki, a moc ostrza lub czerpaka powinna być skierowana do rufy. Ta pozycja zapewnia, że ręce znajdują się we właściwym miejscu na wale.
skok do przodu (Forward stroke)
skok do przodu jest najbardziej intuicyjnym uderzeniem wiosła w kajakarstwie, chociaż odpowiednia technika jest ważna do opanowania. Aby wykonać skok do przodu, wiosło trzyma pionowo, jedną ręką blisko twarzy, a drugą ręką wyciągniętą poza kolano. Wiosło wchodzi do wody w pobliżu palców wiosła, a wiosło jest wypychane górną ręką i wciągane dolną ręką, utrzymując wiosło pionowo. Aby połączyć więcej niż ramiona i górną część pleców, wiosło powinno przekręcić swoje torsy, aby dosięgnąć i przekręcić do tyłu, jednocześnie ciągnąc, aby zmaksymalizować zasięg i moc. Ostrze powinno pozostawić wodę przy biodrach wiosłujących, a niska ręka podchodzi do twarzy, z dłonią twarzy sięgającą poza kolano Po swojej stronie, aby rozpocząć następny pociągnięcie.
skok w Tyłuedit
skok w tył to prawie skok do przodu dokładnie do tyłu, chociaż często jest krótszy i paddler może potrzebować czasu „zagląda” do miejsca docelowego podczas skoku, aby zapewnić śledzenie.
low braceEdit
jest to ważny skok do nauki, gdy wiosło porusza się z płaskiej wody do białej wody, ponieważ jest to skok zapobiegający odwróceniu. Niska klamra jest manipulacją pozycji gotowej w kajakarstwie. Z pudełkiem skomentowanym powyżej, paddler obraca łokcie w górę, aby moc twarzy zwrócona była w niebo. Aby zamocować wiosło bierze „pudełko” i przesuwa je na bok, na który się przewraca. Trzymając łokcie wysoko, mogą uderzyć rozpostarte ostrze w dół na wodzie i popchnąć je w dół i przesunąć z powrotem w kierunku łodzi, gdy redystrybuują swój ciężar nad łodzią, powstrzymując się przed przewróceniem się.
High braceEdit
Jeśli paddler jest już na dobrej drodze do przewrócenia się, może użyć wysokiej klamry, aby się naprawić. Upuszczając łokcie i docierając do niezbędnego ostrza na powierzchnię po stronie, którą przerzucają na wiosło, można użyć twarzy mocy, aby pociągnąć w dół, wykonując boczny crunch, aby redystrybuować swój ciężar na łodzi. Wysoka klamra jest dokładnie taka sama technika jak C do C roll, gdy paddler jest bliżej do góry nogami.
forward sweepEdit
aby obrócić paddler musi opanować zamiatanie do przodu. W wiosłowaniu pęd jest najlepszym narzędziem do udanego awansu, a więc ster lub zamiatanie pleców jako sposób obracania, powoduje zmniejszenie pędu i większą szansę na odwrócenie lub złapanie się w dziurę lub falę. Do przodu sweep prawo paddler będzie musiał przynieść swoje lewe ostrze do palców tak jak w skoku do przodu, chociaż tym razem będą one spadek ich prawą rękę z ich twarzy, do ich biceps, dzięki czemu wiosło bardziej poziome. Następnie poruszają swoim ostrzem w półkole wokół łodzi, kończąc się na rufie.
zamiatanie w Tyłuedit
zamiatanie w tył to zamiatanie w przód w tył, przesuwanie ostrza od rufy do dziobu w półkolu. Dopasowanie zamiatania do przodu i tyłu razem to najszybszy sposób na obrócenie Łodzi w razie potrzeby.
Duffek/Bow steredit
podczas wiosłowania w dół paddlers może użyć zaawansowanych uderzeń wiosła wraz z różnymi prądami, aby szybko obrócić swoją łódź, jednym z tych uderzeń jest duffek. W rzece nurt zazwyczaj porusza się w dół rzeki, ale za skałami lub na brzegu woda może być nieruchoma lub faktycznie poruszać się w górę rzeki. Gdy wiosło porusza się z jednego z tych prądów do drugiego, może użyć skoku Duffeka, aby szybko obrócić Łódź w kierunku prądu. Dobrą wizualną reprezentacją Duffeka w prawdziwym życiu jest myślenie o kimś biegnącym po chodniku, chwytającym drążek po chodniku i kołyszącym się wokół niego z wyciągniętymi nogami, aby w końcu biec w innym kierunku, z nienaruszonym pędem. W kajaku można to osiągnąć poprzez umieszczenie pionowego łopatki w przeciwległym prądzie podczas przechodzenia z jednego prądu do drugiego. Najtrudniejszą częścią duffek jest utrzymywanie wiosła pionowo tuż za kolanem i utrzymywanie twarzy mocy zawsze zwróconej dokładnie prostopadle do prądu, który chwytasz. Innymi słowy, łopatka ostrza zawsze musi być zwrócona w kierunku, z którego pochodzi prąd. Jest to trudne, ponieważ podczas obracania ostrze obróci się z Tobą, chyba że skręcisz nadgarstki, aby utrzymać je statyczne. Jeśli zrobi się to poprawnie, wiosło może wejść i wyjść z przeciwnych prądów za pomocą jednego Duffeka, który po zakończeniu może zostać przekształcony w potężny skok do przodu.
rolling and roll aftermedytuj
Rolling jest niezbędną umiejętnością w kajakarstwie. Ta technika pozwala na powrót do pozycji pionowej. Istnieje wiele różnych stylów toczenia, ale w brodzikach whitewater style, które oferują ochronę twarzy, otrzymują szczególny nacisk.Rolka jest zwykle używana zamiast ratunku T (tak nazwana, ponieważ dwa kajaki tworzą kształt T, gdy są używane). Jeśli rolka nie kończy się z kajakarzem w pozycji pionowej, może ustawić się ponownie i podjąć dodatkowe próby. Wiele nieudanych rolek zwykle skutkuje brakiem oddechu i „pływaniem” (Pływanie oznacza całkowite wyjście z łodzi i wejście do wody).
ręczne Wiosłowanieedit
ręczne wiosłowanie odnosi się do wiosłowania bez konwencjonalnego wiosła. Zamiast tego kajakarz używa plastikowych wioseł ręcznych. Ta technika jest odpowiednia dla wioślarzy, którzy wolą toczyć bez wiosła (rolka ręczna). Audrey Adamchak, lat 14, uważana za najmłodszą kobietę, która przepłynęła klasyczny odcinek 225 Mil whitewater Rzeki Kolorado w Wielkim Kanionie, osiągnęła ten wyczyn za pomocą ręcznych wioseł wykonanych przez jej ojca.
Boofingedytuj
Boofing, w kajakarstwie wodnym, odnosi się do podnoszenia dziobu kajaka podczas swobodnego spadania, podczas schodzenia po półce, schylania się za głazem lub prowadzenia wodospadu. Technika ta jest stosowana w celu uniknięcia zanurzenia dziobu kajaka poprzez zapewnienie, że wyląduje on płasko, gdy uderzy w podstawę wodospadu. Termin ten jest onomatopeją, która naśladuje dźwięk, który zwykle powstaje, gdy kadłub kajaka styka się z wodą u podstawy wodospadu.
innym rodzajem boof jest „rock boof”, który jest ruchem, który wykorzystuje uderzenie spojrzeniem z głazem na szczycie półki, aby odbić łódkę nad Dolnym elementem, często zakończonym wirem w powietrzu. Boofy skalne powodują dźwięki zarówno na górze spadku (Łódź uderzająca w skałę), jak i na dole (Łódź uderzająca w wodę).