Sportowcy niepełnosprawni

rodzaje sportów dla sportowców niepełnosprawnych

sportowcy niepełnosprawni mogą uprawiać prawie każdy sport. Istnieje sprzęt adaptacyjny, aby umożliwić udział w tych sportach w razie potrzeby. Sportowcy niepełnosprawni są w stanie rywalizować w sporcie na poziomie elity. Poziomy te mogą być tylko ułamki za sportowców bez niepełnosprawności.

Igrzyska Paraolimpijskie to międzynarodowa impreza sportowa dla osób niepełnosprawnych. Poniżej znajdują się Sporty, w których rywalizują paraolimpijczycy:

• narty
• łucznictwo
  

  łucznictwo

• Badminton – a ty kochasz
• Boccia Kajakarstwo

narty Biegowe

• jazda na Rowerze
  

  Wyścigi na wózkach inwalidzkich

  

  Narty

• Konny
• piłka Nożna 5-a-side i 7-a-strona
• Голбол
• Hokej na lodzie
  

  Hokej na sankach

• Judo
• trójbój siłowy
• Wioślarstwo
• Żeglarstwo
• strzelectwo
• siatkówka na siedząco
• Snowboard
• Pływanie
• tenis stołowy
• taekwondo
• Triathlon
• Lekkoatletyka
  

  Tor

• Koszykówka na wózkach, curling, taniec sportowy, Szermierka, rugby i tenis.
  

  Koszykówka na wózkach inwalidzkich

Epidemiologia urazów u sportowców niepełnosprawnych

podobnie jak w przypadku wszystkich typów sportowców, urazy są powszechne wśród sportowców niepełnosprawnych. Badanie przeprowadzone przez Ferrera et al (1992) wykazało, że spośród 426 sportowców, którzy uczestniczyli w krajowych zawodach National Wheelchair Athletic Association (NWAA), United States Association for Blind Athletes (USABA) i United States Cerebral Palsy Athletic Association (USCPAA), w sumie 32 procent sportowców doznało pewnego rodzaju kontuzji, która spowodowała utratę czasu w stanie konkurować. Ponad połowa obrażeń niewidomych sportowców dotyczyła kończyn dolnych. Urazy u sportowców z porażeniem mózgowym były dość równomiernie rozłożone między kolano, ramię, przedramię/nadgarstek i nogi/kostkę. Badanie to pokazuje, że przypadki urazów u sportowców z niepełnosprawnością były prawie równe w porównaniu do sportowców bez niepełnosprawności.

w przeglądzie fagher and Lexell (2014) autorzy przyjrzeli się badaniom 25 dotyczącym urazów sportowych u sportowców niepełnosprawnych. Badali charakterystykę, liczbę incydentów, częstość występowania, a także strategie zapobiegania urazom u tych sportowców. Przegląd ten stwierdził, że istnieje bardzo niewiele badań wykonanych specjalnie dla sportowców niepełnosprawnych, a jeszcze mniej, że sportowcy podział na określone grupy wiekowe, rodzaje urazów, itp. Wśród ważnych statystyk zawartych w tym raporcie wykazano, że częstość występowania urazów na Letnich Igrzyskach Paraolimpijskich w 2012 r.wynosiła około 17% sportowców, którzy uczestniczyli w zawodach, doznali pewnego rodzaju kontuzji. Podobnie jak w przypadku poprzedniego badania, liczba urazów wśród uczestników z urazami była w przybliżeniu równa liczbie urazów wśród sportowców bez niepełnosprawności.

kolejny artykuł badał kontuzje sportowców niepełnosprawnych uczęszczających do szkoły średniej (Ramirez et al, 2009). W przeciwieństwie do innych badań odsetek urazów na sportowca wynosił około 7,5%, co jest znacznie niższe niż odsetek sportowców w powyższych badaniach. Ponad połowa urazów była nieznaczna, a większość urazów dotyczyła miejsc kończyn dolnych (44%), w porównaniu do 26% do kończyn górnych i 21% do obszarów głowy/szyi/twarzy. Badanie to również załamało się, czy kontuzje wystąpiły podczas treningów czy meczów. Zdecydowana większość urazów, 71%, wystąpiła podczas ćwiczeń lub czynności kondycjonujących. Chodzenie lub bieganie stanowiły ponad połowę obrażeń stwierdzonych podczas tego badania, a większość dotyczyła zderzenia z innym sportowcem lub obiektem. Tylko czterech sportowców w tym badaniu zostało rannych w takim stopniu, w jakim musieli przegapić więcej niż jeden dzień aktywności z powodu kontuzji. Po raz kolejny liczby te były porównywalne z częstością urazów odniesionych przez sportowców niepełnosprawnych.

kluczową statystyką wspólną we wszystkich tych badaniach jest, wbrew powszechnemu przekonaniu, częstość występowania i zakres urazów u sportowców niepełnosprawnych nie wydaje się znacznie różnić od tych u sportowców niepełnosprawnych.

względy medyczne dla sportowców niepełnosprawnych

sportowcy niepełnosprawni są predysponowani do chorób i mają większą częstość występowania niż osoby niepełnosprawne. Zrozumienie tych warunków są niezbędne do prawidłowego zapobiegania, opieki i powrotu do aktywności dla tych sportowców. Poniżej krótko opisuje te warunki, choć nie jest to wyczerpująca lista ze względu na ogromne różnice anatomiczne i strukturalne, które występują u osób niepełnosprawnych.

zawodnicy na wózkach inwalidzkich


Robert Kozarek startuje w maratonie nowojorskim 2015.

wielu sportowców wykorzystuje wózek inwalidzki jako środek mobilności. Osoby te doznały przede wszystkim urazu rdzenia kręgowego (SCI), uniemożliwiając im dobrowolną kontrolę nad kończynami. Jednym z najbardziej palących warunków osoby z urazem SCI mogą napotkać jest dysrefleksja autonomiczna. Warunek ten jest zwykle postrzegane w z osób, których szkoda jest na poziomie lub powyżej T6 kręgosłupa. Dysrefleksja autonomiczna zaczyna się od szkodliwego bodźca poniżej poziomu zmiany, a ciało wykazuje niekontrolowaną reakcję współczulną. To nagły wypadek medyczny, wymagający natychmiastowej pomocy. Klenck and Gebke (2007) donoszą, że niektórzy sportowcy, niezależnie od zagrożeń, próbują celowo wywołać dysrefleksję autonomiczną, prowadząc ich do przewagi konkurencyjnej z powodu wzrostu pojemności minutowej serca .

inne względy medyczne dla sportowców z SCI obejmują termoregulację, odleżyny, pęcherze neurogenne, przedwczesną osteoporozę, zespoły uwięzienia nerwów obwodowych i urazy układu mięśniowo-szkieletowego. Termoregulacja jest zmniejszona z powodu utraty autonomicznego układu nerwowego oraz mechanizmów chłodzenia i ogrzewania, takich jak pocenie się i dreszcze. Utrata czucia przyczynia się również do urazów związanych z temperaturą, zwłaszcza w ekstremalnych warunkach temperaturowych i środowiskowych. Sportowcy z SCIs wymagają monitorowania skóry nie tylko pod kątem narażenia środowiska, ale także obszarów o zwiększonym ciśnieniu. Obszary te obejmują kość krzyżową i guzki kulszowe; sportowe wózki inwalidzkie, które ustawiają kolana wyżej niż pośladki i zapewniają zmniejszenie ryzyka wystąpienia odleżyn. Brak kontroli jelit i pęcherza stwarza zwiększone ryzyko infekcji dróg moczowych z powodu niepełnego oddawania moczu, zwiększonego ciśnienia i stosowania cewnika . Osoby z SCI są również bardziej podatne na współistniejące choroby układu mięśniowo-szkieletowego. Przedwczesna osteoporoza może być obecna z powodu zmniejszonego wykorzystania mięśni i demineralizacji, podczas gdy uwięzienie nerwów obwodowych w kończynach górnych jest prawdopodobnie spowodowane zwiększonym użyciem i naciskiem na tkanki miękkie z napędu ręcznego.

porażenie mózgowe

sportowcy z porażeniem mózgowym są w dużej mierze dotknięci spastycznością. To predysponuje osoby do urazów układu mięśniowo-szkieletowego. Urazy kolana występują często z powodu nieprawidłowych sił w stawie rzepkowo-udowym spowodowanych skurczami mięśni; osoby z mózgowym porażeniem dziecięcym często mają również deformacje kostek i stóp, w tym equinas, equinovarus i valgus deformacje . Każdy z nich może powodować zmienione naprężenia biomechaniczne i urazy układu mięśniowo-szkieletowego.



amputacja



osoby po amputacji uczestniczą w różnych zajęciach sportowych. Osoby te wykorzystują protezy do rywalizacji w danym sporcie. Urazy kikuta często występują w wyniku otarć skóry, odleżyn, pęcherzy i wysypek . Urazom tym można zapobiec poprzez odpowiednie dopasowanie protetyczne i zmniejszenie tarcia. Klenck and Gebke (2007) stwierdza również, że urazy kręgosłupa szyjnego i piersiowego są powszechne u sportowców z amputacjami kończyn górnych z powodu zmiany równowagi i środka ciężkości; osoby z amputacjami kończyn dolnych występują również z bólem krzyża spowodowanym bocznym zgięciem i wyprostowaniem kręgosłupa oraz zmienioną mechaniką z protezą.

niedowidzący

widzenie jest istotnym elementem naszego systemu sensorycznego. Ludzie wykorzystują wizję do orientowania się i interakcji z otoczeniem. Sportowcy, którzy są niewidomi i konkurują w lekkiej atletyce mają zmniejszoną propriocepcję, która może prowadzić do zmiany biomechaniki i chodu, co prowadzi do urazów kończyn dolnych, a także skręceń kostki i stłuczeń.


Goalball

niepełnosprawność intelektualna

sportowcy z niepełnosprawnością intelektualną uczestniczą w specjalnych imprezach Olimpijskich i Paraolimpijskich. Podczas gdy wielu Niepełnosprawnych Intelektualnie są reprezentowane, sportowcy z zespołem Downa stanowią dużą część tej grupy. Osoby z zespołem Downa mają kilka współistniejących zaburzeń, które wpływają na ich zdrowie i zdolność do udziału w imprezach sportowych. Ci sportowcy często mają deficyty wzrokowe i wzrokowe, które mogą wpływać na ich zdolność do interakcji z otoczeniem, a także wrodzone choroby serca, takie jak Tetrologia Fallota, które mogą wpływać na wydajność. W odniesieniu do ortopedii, osoby z zespołem Downa mają zaburzenia biomechaniczne i strukturalne, które wpływają na aktywność. Mik, Gholve, Scher, Widmann, and Green (2008) zauważyli, że wszyscy sportowcy z zespołem Downa muszą przejść badania przesiewowe z radiografią kręgosłupa szyjnego przed udziałem w olimpiadach specjalnych. Wynika to z nieprawidłowej anatomii stawowej górnych stawów szyjnych C1-C2. Połączenia te mogą być stopy lub rockered w przeciwieństwie do normalnego kształcie kubka. Tassone i Duey-Holtz (2008) zauważają również, że inne nieprawidłowości, takie jak hipoplazja C1, nieprawidłowa struktura ciała C2, hipoplastyczny tylny łuk C1 i fuzje przyczyniają się do górnych niestabilności szyjki macicy. Niestabilności te mogą prowadzić do poważnego uszkodzenia rdzenia kręgowego, trwałe zmiany życia, i dalsze niepełnosprawności.

Mik i współpracownicy (2008) omówili również inne problemy ortopedyczne z osobami z zespołem Downa. Kilka z tych warunków wynika ze zwiększonej wiotkości w tkance łącznej. Warunki te obejmują zapalenie stawów, problemy z biodrem, niestabilność rzepkowo-udowa i zaburzenia stopy (MIK et al. 2008). Zwiększona wiotkość jest szczególnym problemem z utrzymaniem normalnej kinematyki stawów. W miarę jak więzadła stają się bardziej luźne, kości tworzące staw są w stanie poruszać się swobodniej, ale w sposób, który jest szkodliwy dla normalnej mechaniki i prowadzi do dalszych obrażeń.

egzaminy wstępne

wszystkie wyżej wymienione względy medyczne sprawiają, że badania przesiewowe i profilaktyka dla sportowców niepełnosprawnych są bardzo ważnym elementem medycyny sportowej. Egzaminy wstępne (PPE) są dostępne dla sportowców niepelnosprawnych, ale opcja ta nie jest tak łatwo dostępna dla odpowiedników zdolnych sportowców. Hawkeswood, O ’ Connor, Anton, and Finlayson (2014) zauważają, że osoby niepełnosprawne są podatne na mniej dostępną masę mięśniową, gorszą koordynację mięśni i zmienne Schematy treningowe. W tworzeniu odpowiedniego PPE, Haweswood et al. (2014) zasugerował, w tym testy podstawowe, a także przegląd funkcjonalny w celu wykrycia zmienionej zmiany funkcji (takiej jak pielęgnacja jelit i mobilność), które mogą wskazywać na zmianę stanu osoby. Autorzy zaproponowali również zajęcie się technologią wspomagającą w celu monitorowania problemów ze sprzętem, ponieważ wpływa to również na ogólny stan zdrowia i funkcjonowanie.

Klasyfikacja sportowców niepełnosprawnych

istnieje 10 kategorii klasyfikacji Paraolimpijskich sportowców niepełnosprawnych. Te 10 kategorie obejmują następujące:

niedobór kończyn-kategoria ta dotyczy utraty lub braku części ciała, takich jak kości i stawy z przyczyn wrodzonych lub chorób i urazów.

różnica długości nóg – podobnie jak w przypadku niedoboru kończyn, kategoria ta określa klasyfikację na podstawie skrócenia długości nóg z przyczyn wrodzonych lub urazowych.

Niski wzrost – klasyfikacja ta opiera się na obniżonej wysokości podczas stania z powodu nieprawidłowości w wymiarach kości tułowia, górnej części ciała i dolnej części ciała.

upośledzenie siły mięśniowej – te upośledzenia są związane z poziomem rekrutacji mięśni, z którego sportowiec ma możliwość korzystania. Na przykład. sportowiec, który ma ograniczone wykorzystanie mięśni jednej strony ciała, jednej kończyny lub górnej lub dolnej części ciała.

zaburzenia biernego zakresu ruchu – kategoria ta opiera się na utracie ruchu w stawach sportowca, czy to jednego stawu, czy wielu stawów. Poziom klasyfikacji zależy od stopnia upośledzenia w przypadku utraty ruchu.

hipertonia – często związana, ale nie ograniczająca się do porażenia mózgowego, kategoria ta określa poziom napięcia mięśni i zdolność mięśni do rozciągania u sportowca z niepełnosprawnością.

upośledzenie wzroku – kategoria ta jest poziomem upośledzenia wzroku sportowca z powodu urazu lub wrodzonych ograniczeń oka, kory wzrokowej lub dróg wzrokowych.

ataksja – klasyfikacja ta dotyczy poziomu zmniejszonej koordynacji ruchów mięśni typowo związanych, ale nie ograniczających się do porażenia mózgowego.

Athetosis – poziom klasyfikacji tej kategorii może być łagodny do ciężkiego i zależy od stopnia napięcia mięśniowego prowadzącego do niekontrolowanych i nierównych ruchów przedstawiających niezdolność do uzyskania symetrycznej postawy.

upośledzenie intelektualne – „niepełnosprawność charakteryzująca się znacznym ograniczeniem zarówno w funkcjonowaniu intelektualnym, jak i w zachowaniu adaptacyjnym wyrażonym w pojęciowych, społecznych i praktycznych umiejętnościach adaptacyjnych. Niepełnosprawność ta występuje przed ukończeniem 18 roku życia.”(American Association on Intellectual and Developmental Disability, 2015)

zasoby i organizacje dla sportowców niepełnosprawnych

American Academy of Physical Medicine and Rehabilitation

Ta strona służy jako źródło zarówno dla fizjoterapeutów (lekarza specjalizującego się w medycynie fizycznej i rehabilitacji), jak i potencjalnych pacjentów. Na tej stronie znajduje się katalog organizacji dla sportowców niepełnosprawnych, które są jeszcze bardziej organizowane przez sport.

American Association of Adapted Sports Programs (Aaasp)

AASP jest organizacją non-profit, która działa na rzecz zapewnienia możliwości uczestniczenia w sporcie Dzieciom Niepełnosprawnym w wieku szkolnym (1-12 lat). Ich strona zasobów zapewnia dostęp do zasad sportów na wózkach inwalidzkich, filmów szkoleniowych (niektóre do kupienia), sugerowanych ćwiczeń, a także poradnika pierwszej pomocy dla trenerów dostosowanych sportów.

informacje i zasoby dotyczące niepełnosprawności

Ta strona zawiera mnóstwo linków do różnych dostosowanych organizacji sportowych, od obozów po międzynarodowe stowarzyszenia, jest to świetna strona dla szerokiej gamy zasobów. Strona główna zawiera również szereg linków dla osób niepełnosprawnych, w tym (ale nie wyłącznie): dostosowana odzież, produkty dla wózków inwalidzkich, produkty ułatwiające dostęp do komputera, zasoby mieszkaniowe i wiele innych.

Sporty niepełnosprawne USA

ta organizacja istnieje, aby poprawić życie osób niepełnosprawnych. Organizują imprezy rekreacyjne i sportowe oraz programy edukacyjne. Disabled Sports USA ma lokalne oddziały w USA, które zachęcają do bardziej zindywidualizowanych i specyficznych dla społeczności zasobów. Zakładka „zasoby” zawiera linki do różnych sportów adaptacyjnych, sprzętu, filmów, blogów, ich magazynów i komunikatów prasowych.

sekcja fizjoterapii sportowej

dla fizjoterapeutów, którzy są członkami American Physical Therapy Association, istnieje specjalna grupa zainteresowań sportowców niepełnosprawnych. Ta grupa interesów zapewnia również bazę danych dostosowanych programów sportowych w Stanach Zjednoczonych.

paraolimpiada Stanów Zjednoczonych

Komitet Olimpijski Stanów Zjednoczonych (USOC) podjął wysiłki w celu zwiększenia zaangażowania w sporty Paraolimpijskie i promowania możliwości konkurowania w zawodach sportowych dla osób niepełnosprawnych. Ich strona z zasobami zawiera linki do informacji na temat kwalifikowalności, Paraolimpijskich klubów sportowych, grantów i stypendiów, przewodnika coachingowego i innych przydatnych informacji. USOC uruchomiło inicjatywę Gateway To Gold, aby pomóc w identyfikacji młodych talentów, a informacje można znaleźć również na stronie zasoby.

World T. E. A. M.

World T. E. A. M. (The Exceptional Athlete Matters) jest organizacją non-profit, której celem jest koordynowanie wydarzeń sportowych zarówno dla sportowców niepełnosprawnych, jak i niepełnosprawnych. Ta strona internetowa zawiera linki do różnych organizacji wspierających sportowców niepełnosprawnych, stron sportowców niepełnosprawnych,a także wydarzeń. Ponadto, zawiera pomocne linki do informacji na temat „hipotecznych i kredytu mieszkaniowego Pomoc Przewodnik dla niepełnosprawnych”, „sukces dla studentów niepełnosprawnych”, i „wskazówki dla niepełnosprawnych podróżujących”.

1. Sport. http://www.paralympic.org/sports (dostęp 17 listopada 2015).
2. Ferrera, MS, Buckley, WE, McCann, BC, Limbird, TJ, Powell, JW, Robi, R. doświadczenie kontuzji sportowca z niepełnosprawnością: implikacje prewencyjne. Med i Sci w sporcie i ćwiczeniach, 1992;24(2):184-8.
3. Fagher, K., Lexell, J. Urazy sportowe u sportowców niepełnosprawnych. Scan J Med i Sci w sporcie, 2014; 24: e320-e331.
4. Ramirez, M., Yang, J., Bourque, L., Javien, J., Kashani, S., Limbos, MA, Peek-Asa, C. (2009). Urazy sportowe sportowców niepełnosprawnych szkół średnich. Ped, 2009;123: 690-696.
5. 5.0 5.1 5.2 5.3 5.4 5.5 5.6 5.7 Klenck C., and Gebke, K. (2007). Praktyczne zarządzanie: typowe problemy medyczne u niepełnosprawnych sportowców. Clinical Journal of Sports Medicine, 17(1), 55-60.
6. Mik, G., Gholve, P., Scher, D., Widmann, R. and Green, D. (2008). Zespół Downa: problemy ortopedyczne. Current Opinion In Pediatrics, 20(1), 30-36.
7. 7.0 7.1 Tassone, J., and Duey-Holtz, A. (2008). Problemy kręgosłupa u Olimpijczyka specjalnego z zespołem Downa. Przegląd Medycyny Sportowej i artroskopii, 16(1), 55-60.
8. 8.0 8.1 8.2 Hawkeswood, J. P., O ’ Connor, R., Anton, H. and Finlayson, H. (2014). Ocena przygotowawcza dla sportowców z niepełnosprawnością. International Journal of Sports Physical Therapy, 9(1), 103-115.
9. 9.0 9.1 9.2 9.3 9.4 9.5 9.6 9.7 9.8 ruch paraolimpijski. Klasyfikacja. http://www.paralympic.org/classification (dostęp 17 listopada 2015).
10. American Association of Intellectual and Developmental Disabilities. http://aaidd.org/intellectual-disability/definition#.VkvAzKJGRKo (dostęp 17 listopada 2015).
11. Amerykańska Akademia Medycyny Fizykalnej i rehabilitacji. Pacjenci i rodzina: katalog organizacji sportowców niepełnosprawnych. https://www.aapmr.org/patients/resources/Pages/AthleteDisabilitiesIndex.aspx (dostęp 16 listopada 2015).
12. American Association of Adapted Sports Programs. Zasoby. http://adaptedsports.org/download-resources/ (dostęp 17 listopada 2015).
13. Informacje i zasoby dotyczące niepełnosprawności. Trening sportowy i zawody sportowe. http://www.makoa.org/sports.htm (dostęp 17 listopada 2015).
14. Sport niepełnosprawnych USA. Zasoby. http://www.disabledsportsusa.org/
15. sekcja fizjoterapii sportowej. Grupy zainteresowań: sportowcy niepełnosprawni fizycznie. http://www.spts.org/education/special-interest-groups/physically-challenged-athletes (dostęp 17 listopada 2015).
16. paraolimpiada w USA. Zasoby. http://www.teamusa.org/us-paralympics/resources
17. World T. E. A. M. Sports. Zasoby. http://worldteamsports.org/resources/ (dostęp 16 listopada 2015).