wzorce Aktywnościedit
szczur piaskowy jest dobowy, ale jego aktywność na powierzchni zmienia się w zależności od temperatury otoczenia. Jego okres aktywności jest najkrótszy latem, począwszy od wczesnych godzin porannych i kończąc godzinę do kilku godzin później. Wraz z postępem roku i temperatura staje się chłodniejsza, szczur piaskowy jest aktywny przez dłuższy czas w ciągu dnia, a czas, w którym rozpoczyna się codzienna aktywność, jest opóźniony. Po wyjściu z nor, osobniki spędzają część początku dnia opalając się, angażując się w inne czynności, takie jak żerowanie po nich.
osobniki o większej masie ciała żerują przez dłuższy czas niż osobniki o mniejszej masie ciała. Podczas żerowania szczur z tłustego piasku odcina kawałki roślin i przenosi je z powrotem do NOR, gdzie albo jedzą roślinę w norze lub wokół wejścia, albo przechowują roślinę do późniejszej konsumpcji, co nazywa się gromadzeniem. Najczęstszym sposobem, w jaki szczury z piasku tłuszczowego nabywają wodę w środowisku pustynnym, jest spożywanie roślin, takich jak Atriplex halimus, które mają wysoką zawartość wody i dostarczają gryzoniom wstępnie uformowanej wody, gdy są spożywane. W wyniku tej strategii szczury z tłustego piasku nie muszą pić wody stojącej.
oprócz żerowania, tłusty szczur piaskowy spędza również czas poza norą badając. Jest nietypowy w swoich eksploracyjnych zachowaniach, ponieważ kiedy napotyka nowe środowisko, wykazuje zachowania patrolujące Obwód, poruszając się po liniach prostych wzdłuż granicy środowiska, zamiast angażować się w zapętlanie lub zachowania bazowe zwykle wyświetlane przez gryzonie. Samce spędzają więcej czasu na zwiedzaniu danego obszaru niż samice.
socjalizm
szczury piaskowe nie są zwierzętami społecznymi, żyją w osobnych norach, gdzie samce zajmują większe zasięgi przestrzeni niż samice. Zazwyczaj członkowie tej samej płci aktywnie unikają interakcji, ale kiedy kobiety spotykają się ze sobą, angażują się w agresywne zachowania i atakują się nawzajem. Mężczyźni mogą wchodzić w interakcje w sposób agresywny wobec siebie, pchając lub wyświetlając bokiem pozycje, ale większość ich interakcji jest spokojna. Członkowie płci przeciwnej Zwykle oddziałują ze sobą tylko w celu kopulacji. Oprócz kopulacji, rodzaj interakcji między samcami i kobietami różni się w zależności od tego, który osobnik zbliża się do drugiego. Kiedy samce zbliżają się do samic, szczury z piaskiem tłuszczu mają tendencję do interakcji w sposób agonistyczny i wykazują wiele różnych zachowań, z których niektóre obejmują sidling, wyświetlanie pozycji na boki, pchanie, Boks pionowy i atakowanie siebie nawzajem. Kiedy samice inicjują interakcje i zbliżają się do mężczyzny, agonistyczne spotkania występują również w przypadku interakcji inicjowanych przez mężczyzn, ale pokojowe interakcje, w których zwierzęta będą wąchać, badać, śledzić i pielęgnować się nawzajem, są znacznie bardziej powszechne.
wybór siedliska
szczury z tłustego piasku kopią nory z wieloma wejściami bezpośrednio pod roślinami, które spożywają, wybierając przede wszystkim miejsca zasypywania w oparciu o obfitość Krzewów Amaranthaceae w obszarze nad jakimkolwiek innym czynnikiem, takim jak pokrywa. W związku z tym ich preferowany typ siedliska i rozmieszczenie szczurów tłuszczowych w danym siedlisku zmienia się w ciągu roku w odpowiedzi na różny sezon wegetacyjny roślin w Wadi beds lub tarasach, które zamieszkują. Wadi są zwykle zasiedlone krzewami Amaranthaceae i mają gęstą pokrywę wegetatywną, natomiast tarasy są bardzo słabo porośnięte roślinnością, pozostawiając siedlisko narażone. Na rozmieszczenie szczura tłustego w danym siedlisku ma również wpływ obfitość opadów na tym obszarze, a także gęstość zaludnienia terenu z poprzedniego sezonu. W okresie zimowym szczury z tłustego piasku preferują siedlisko wadi ze względu na wzrost wegetatywny w tym czasie, ale po mokrej jesieni więcej osobników zagnieździ się w Siedlisku tarasowym nawet wtedy, gdy gęstość zaludnienia jest niska, w przeciwieństwie do suchej jesieni, gdy osobniki zagnieżdżają się w siedliskach tarasowych tylko wtedy, gdy gęstość zaludnienia jest wysoka.
działalność pogrzebowa gryzoni może wpływać na ich siedlisko, wpływając na bakterie w glebie wokół ich nor, tak że wiązanie azotu i aktywność denitryfikacji są zmniejszone. Szczur piaskowy również zakłóca pokrywę roślinną podczas zakopywania, dodatkowo zmieniając swoje środowisko. Kopce aktywnych NOR mają znacznie mniej pokrywy roślinności niż opuszczone nory i niezakłócony teren w pobliżu opuszczonych NOR.
zachowania anty-drapieżne
tłuste szczury piaskowe żerują na wielu gatunkach pustynnych, w tym na kilku rodzajach ptasich drapieżników, wężach, kotach pustynnych i członkach rodziny Mustelidae. W zależności od rodzaju siedliska, w którym się zagrzebały, są narażone na różne zagrożenia związane z drapieżnictwem. W odpowiedzi na zagrożenie drapieżnikami stosują zachowanie czujności przeciw drapieżnikom, gdy znajdują się nad ziemią, i zatrzymują to, co robią, aby przyjąć wyprostowaną postawę i zbadać obszar lub uważnie patrzeć w jednym kierunku. Oprócz tej postawy gryzonie głośno uderzają stopą i piszczą, zanim wycofają się do swojej nory, gdy są przestraszone. Wydaje się, że nie ma reakcji innych pobliskich osobników w odpowiedzi na to zachowanie, więc może nie być żadnych korzyści w zakresie ostrzegania przed drapieżnikami w wykonywaniu uderzeń stóp.
tłuste szczury piaskowe w Siedlisku tarasowym spędzają znacznie więcej czasu angażując się w zachowanie czujności, gdy znajdują się nad ziemią, niż osobniki żyjące w łóżkach wadi, ale zachowanie to nie jest kosztowne, ponieważ nie przerywa ich żerowania, ponieważ obie grupy spędzają równoważne ilości czasu na żerowaniu. Jednak istnieje różnica w zachowaniu żerowania między tymi dwiema grupami, ponieważ szczury tłuste żyjące w tarasach mają tendencję do gromadzenia pokarmu częściej niż szczury żyjące w Wadi beds, a także zajmują mniej czasu na jedzenie. Towarzyskość szczura piaskowego może mieć również wpływ na jego zachowania antypredatorskie, ponieważ wykazano, że spędzają mniej czasu na żerowaniu i karmieniu oraz częściej inicjują zachowanie czujności w porównaniu z bardziej towarzyskimi gryzoniami pustynnymi.
Reprodukcjaedytuj
szczur piaskowy tłusty rozmnaża się od jesieni do wczesnej wiosny i wytwarza mioty składające się zwykle z jednego do ośmiu szczeniąt, przy czym średnia wielkość miotu wzrasta w trakcie sezonu lęgowego. Kiedy matki zaczynają karmić piersią, ich energia ciała wzrasta, ale pod koniec okresu laktacji zaczynają wykorzystywać zmagazynowaną energię zamiast zwiększać energię ciała, co powoduje zmniejszenie masy ciała. Tempo wzrostu szczeniąt jest maksymalizowane, gdy ściółka jest mała, a matka zjada rośliny o wyższej zawartości wody. Młode oddalają się od matki w wieku około 5 tygodni.
aktywność seksualna samców szczura tłustego nie ma wpływu na warunki pogodowe, jednak istnieje korelacja między opadami a aktywnością seksualną samic, przy czym więcej samic jest aktywnych seksualnie wraz ze wzrostem ilości opadów. Strategie rozrodcze różnią się między płciami, a samice wykorzystują mniejsze zakresy przestrzeni wokół nory z odpowiednimi zasobami pożywienia, aby zapewnić młodym. Tymczasem samce zajmują większe zasięgi domowe, które pokrywają się z wieloma zasięgami samic, tworząc potencjał do kojarzenia się z kilkoma samicami. Samice inicjują kopulację i mają stereotypowe zachowania dotyczące zbliżania się do samców, piszcząc i obracając się, aby kopać i kopać piasek w kierunku samca. Po tym pokazie samica będzie wykazywać lordozę, a samiec będzie montował samicę na serii kopulacji. Często samica szybko traci zainteresowanie i grozi lub zachowuje się agresywnie w stosunku do samca między wierzchowcami.