Vittorio Veneto ma wyporność 7500 ton standard i 8850 ton w pełni załadowany. W przeciwieństwie do Andrea Dorias, który miał oddzielne lejki, ma dwa kombinowane maszt/lejki. Drugą istotną różnicą w konstrukcji jest lokalizacja obiektów śmigłowcowych. Vittorio Veneto ma podniesiony tylny pokład, aby pomieścić hangar pod platformą śmigłowca, a nie Hangar typu fregata / niszczyciel w nadbudówce. Pomiędzy hangarem a pokładem znajdują się dwie windy.
początkowo okręt nosił uzbrojenie podobne do „Andrea Dorias”, składające się z umieszczonego przed mostkiem systemu przeciwlotniczego Terrier, który mógł być również użyty do wystrzeliwania rakiet Asrock. W porównaniu do Andrei Dorias, magazynek rakietowy Vittorio Veneto ma trzeci Bęben, zwiększając pojemność magazynka o pół do sześćdziesięciu nabojów drugie uzbrojenie składało się z ośmiu podwójnych dział 76 mm (3 cale) w pierścieniu wokół nadbudówki, podobnie jak Andrea Dorias. Ostatecznie okręt uzbrojony był w dwie potrójne wyrzutnie torped kalibru 324 mm. Vittorio Veneto mógł obsługiwać do dziewięciu lekkich śmigłowców typu Agusta-Bell AB-204 lub później AB-212 lub sześć ciężkich śmigłowców typu AB-61, które mogły być umieszczone w hangarze pod długim tylnym pokładem.
elektronika była na ten czas dość zaawansowana, składała się z trójwymiarowego radaru AN / SPS-52 B i radaru wyszukiwania powietrza SPS-768 (RAN 3L). Do zwalczania okrętów podwodnych zamontowano zestaw sonarowy AN/SQS-23.
Vittorio Veneto napędzany był przez dwie turbiny parowe o mocy 73 000 shp (54 000 kW), przy prędkości maksymalnej 30,5 węzła (56,5 km/h). Podobnie jak poprzednia klasa, krążownik posiadał zestaw płetw stabilizujących poprawiających stabilność podczas operacji śmigłowcowych.