Warhol Superstars: a Whos Who ze sceny Fabrycznej

Andy Warhol, ikona popu, który dał nam puszki z zupą i supergwiazdy, mógł być nieśmiały i odludny z natury, ale miał swoje muzy jak następny Art bro. Jego najbardziej nagłośnione wpływy mogły być Marilyns i Maos świata, ale nieśmiały ilustrator-przekształcony-malarz dotrzymywał towarzystwa z najbardziej olśniewającymi młodymi kobietami swoich czasów w swoich ulubionych nowojorskich nawiedzeniach, takich jak Kansas City Maxa i oczywiście Fabryka.

wiele z tych kaskaderów pojawiło się nie tylko na ramieniu Andy ’ ego, ale także w jego podziemnych filmach, z których najbardziej znane to Chelsea Girls, nadając im przydomek „ANDY’ S Superstars.”Choć najbardziej znane są ze swojego czasu w kręgu Warhola, niektóre z nich stały się ikonami przez Stowarzyszenie, te kobiety miały życie i karierę przed i po rozkwicie sceny Fabrycznej, więc aby je oświecić, przygotowaliśmy listę osób, które są w fabryce.

zanim była Edie, była Baby Jane, „dziewczyna roku” i pierwsza dziewczyna Andy ’ ego superstar. Jane Holzer była samozwańczą znudzoną gospodynią domową z Park Avenue i towarzyszką, gdy wpadła na Warhola na Lexington Avenue. „Chcesz grać w filmach?”, zapytał, i na pewno, zrobiła. Dwa dni później zaczęli kręcić Telenowele.

Jane nie biegała z fabryczną sceną społeczną tak bardzo, jak późniejsze supergwiazdy, zniechęcając się ekscentrycznością i używaniem narkotyków. Jednak pomimo tego (a może właśnie z tego powodu) jej przyjaźń z Warholem była jedną z najbardziej stabilnych i długotrwałych ze wszystkich kobiet w jego życiu, trwającą na starość.

jej kariera aktorska poza Andym była krótkotrwała; w 1979 Jane wystąpiła w musicalu Got Tu Go Disco, który trwał tylko pięć dni. Ale nie oznacza to, że jej praca w filmie rozpoczęła się i zakończyła wraz z Warholem—następnie wyprodukowała kilka filmów, ostatnio Harmony Korine ’ s Spring Breakers.

jako hołd dla swoich dni fabrycznych, w 1984 Jane otworzyła lodziarnię o nazwie Sweet Baby Jane ’ s W Palm Beach na Florydzie, a sam Andy uświetnił otwarcie. Niestety, biznes z lodami nie był dla niej, a dziś Jane Holzer spędza dni w swoim luksusowym mieszkaniu na Upper East Side, oczywiście wypchana Warholami.

prawdopodobnie najbardziej kultowa z supergwiazd i zdecydowanie najbardziej znana w głównym nurcie, Edie Sedgwick stała się dziewczyną lat 60.częściowo dzięki związkowi z Warholem. Ale nie dajcie się zwieść: Andy nie uczynił jej tym, kim była; po prostu otworzył dla niej nowy świat—i nowy etap.

Dzikie dziecko z rodziny amerykańskich patrycjuszy, Edie dorastała na Zachodnim Wybrzeżu, zanim zamieniła scenę kolegiaty w Cambridge na downtown, zdeterminowana, aby stać się największą gwiazdą w Nowym Jorku. Jej napięte relacje z rodziną miały ogromny wpływ na jej krótkie, ale błyskotliwe życie.

kiedy pojawiła się na scenie, Edie była czarująca, z magnetycznym wyglądem, który zachwycał wszystkich, których spotkała, głodna sławy i uczucia. Wkrótce na przyjęciu poznała mężczyznę, który obiecał jej obu: Andy ’ ego Warhola. Był marzec 1965 roku, a Andy dopiero zaczynał wkraczać w podziemne kręcenie filmów, szukając idealnej nowej twarzy, aby stać się jego kolejną gwiazdą. Kiedy zaoferował Edie rolę w jednym ze swoich filmów, zobaczyła swoją szansę, aby stać się tym, czego zawsze pragnęła: ikoną bohemy, przeciwieństwem wszystkiego, co znaczyło jej pochodzenie. W ciągu następnych kilku lat pojawiła się w wielu jego filmach, m.in. Vinyl, Horse, Poor Little Rich Girl, a film written around her life, Kitchen, Beauty NO. 2, Outer and Inner Space, Prison, Lupe i Chelsea Girls. Wkrótce, wszyscy w Nowym Jorku byli bez tchu z powodu mody Marilyn.

Edie i Andy byli legendarnym duetem, nie tylko dlatego, że każdy z nich miał to, czego chciał drugi: jej piękno, pieniądze i więzi z wysokim społeczeństwem, on wpływowy na świat sztuki, świat śródmieścia i awangardowe idee. Ale jak często robią dobre rzeczy, ich związek płonął szybko i jasno, a potem zaczął się rozpadać równie szybko, częściowo pod wpływem jej zażywania narkotyków, które wymknęły się spod kontroli. Po tym, jak w końcu zerwała z fabryką, Edie przeniosła się do hotelu Chelsea, artystycznej dzielnicy miasta, gdzie wpadła pod urok Boba Dylana. Nikt nie może nigdy wiedzieć, co naprawdę zaszło między nimi—Dylan potajemnie poślubił swoją dziewczynę, podczas gdy oni się znali, ale tak jak kobieta i Czapka z pigułkami w lamparcie skóry są prawie na pewno o Edie—ale pewne jest to, że Dylan później zaprzeczył romansowi, który zniszczył jej serce.

nawet bez Andy ’ ego kontynuowała karierę aktorską, której celem zawsze była główna sława, ale mimo rozmowy o kręceniu filmu z Dylanem, Ciao! Manhattan okazał się jej jedynym filmem niefabrycznym. Gdy jej zdrowie i zażywanie narkotyków pogorszyło się, Edie wyjechała z Manhattanu na rekonwalescencję na rodzinne ranczo w Kalifornii. Po znacznym okresie trzeźwości, podczas którego wyszła za mąż za Michaela Posta, kolegę w Cottage Hospital, w 1970 roku, Edie zaczęła ponownie zażywać narkotyki i alkohol, gdy przepisano jej środki przeciwbólowe na chorobę fizyczną. Zmarła z powodu nieoczekiwanego przedawkowania jednej nocy po wypiciu alkoholu na imprezie w Santa Barbara. Miała 28 lat. Do tego czasu Edie osiągnęła tak kultową sławę, że nadal inspiruje odniesienia do popkultury i Sztuki, w szczególności film George ’ a Hickenloopera z 2006 roku, Factory Girl, upiększony opis jej krótkiego i burzliwego życia.

początek 1966 roku, kiedy przyjechała do Nowego Jorku, aby rozpocząć karierę modelki i wokalistki. W latach 50. wyrobiła sobie sławę w Paryżu (dosłownie przyjęła pseudonim Nico po francuskim kochanku przyjaciela), modelując i występując w kilku rolach aktorskich, najbardziej znanych w La Dolce Vita Felliniego. Miała syna Alaina Delona lub jego sobowtóra, chłopca o imieniu Ari, który później pojawiał się u boku matki w „Chelsea Girls” Warhola.

bardziej niż jej role w filmach Andy ’ ego, Nico jest najbardziej znana ze swojego czasu z Velvet Underground. Oszałamiająco piękna, wyglądała tak, jak jej szukali; Lou Reed nie zrobiłby tego dla twarzy zespołu, zarówno jego śpiewu, jak i osobowości. Mimo że jej głos na początku był zbyt surowy i „niemiecki”, Nico pojawiła się na wielu najsłynniejszych utworach The Velvets na ich albumie The Velvet Underground and Nico (Warhol wyprodukował album I zaprojektował okładkę, inspirując wiele koszulek i plakatów w akademiku).

Nico zawsze chciała być znana jako poważna artystka, więc wkrótce opuściła The Velvets i zaczęła tworzyć własną muzykę, koncertując po Europie, a nawet Japonii. Nadal pozostaje najbardziej znana z utworów takich jak” Sunday Morning „i” Heroin”, które, nawiasem mówiąc, wykorzystywała i wykorzystywała przez większość swojego późniejszego życia. Nawet jej nałóg narkotykowy niszczył jej wygląd-nazywanie jej piękną zawsze źle ją pocierało, a ona przyjęła jej spustoszoną heroiną twarz jako część jej artystycznej osobowości.

w latach 70.i 80. Nico nagrał sześć solowych albumów, Chelsea Girl, The Marble Index, Desertshore, The End…, Drama of Exile i Camera Obscura, współpracując z najbardziej znanymi nazwiskami rock’ n ’ rolla dnia, takimi jak John Cale z The Velvet Underground i Brian Eno z Roxy Music. Choć skupiała się na solowym występie, zagrała kilka koncertów reunion z The Velvets. Kontynuując karierę aktorską, pojawiła się także w kilku filmach francuskiego reżysera Philippe ’ a Garrela, z którym związała się w latach 70.

ostatni rok życia Nico jest dramatyzowany w biografii Nico z 1988 roku. Zbliżając się do pięćdziesiątki, po raz ostatni wyruszyła w trasę koncertową po Europie, kończąc się wakacjami z synem na Ibizie, aby odpocząć i zregenerować siły. Jadąc rowerem do miasta, aby kupić trawkę, doznała zawału serca i uderzyła się w głowę podczas upadku, umierając tego wieczora w szpitalu. W smutny i ironiczny zwrot losu, do tego momentu, kopnęła uzależnienie od heroiny i starała się prowadzić zdrowy tryb życia.

Warhol and co. znalazłem Ingrid Von Scheflin w barze w Centrum, żeby dać Edie nauczkę. Ingrid, pracownik biurowy z Jersey, pochodziła z skromnej, pracującej klasy, poza marką Edie wymyślona, stylizowana i ochrzczona „Ingrid Superstar”, „tylko wynalazek, który sprawi, że Edie poczuje się okropnie”, jak powiedział poeta i artysta sceny Fabrycznej Rene Ricard.

I chociaż czuje się okropnie Edie, bycie znanym jako „brzydka Edie” też nie mogło być miłe dla Ingrid. Mimo to miała długą karierę w filmach Warhola, pojawiając się w Chelsea Girls, I, Man, Hedy, Since, the Nude Restaurant, Four Stars, The twenty-Four hour film, San Diego Surf i The Mind Blowers.

dwie dekady po szczycie sceny fabrycznej znalazła Ingrid mieszkającą w Kingston w stanie Nowy Jork, gdzie, według Ultra Violet, „przyleciała balonem do prawie dwustu funtów, pływała i wychodziła z prostytucji i handlu narkotykami, i była w pewnym momencie oceniana jako upośledzona umysłowo.”Pewnego ranka w 1987 roku wyszła kupić papierosy, zostawiając w domu swoje sztuczne zęby i futro i nigdy nie wróciła do domu. Jej zniknięcie pozostaje tajemnicą do dziś.

kolejna córka zamożnej nowojorskiej rodziny, Brigid była czarną owcą z berlińskiego klanu, samozwańczą i pozbawioną władzy.ogłoszona „awanturnikiem z nadwagą”, kiedy wszystko, czego chciała jej matka, to bycie „szczupłą, szanowaną społeczką.”Znana ze swoich mopsów i, w prawdziwym fabrycznym stylu, obfitego zażywania narkotyków (lekarz dał Brigid swoje pierwsze pigułki prędkości, gdy miała zaledwie 11 lat), wpadła z Andym i fabrycznym tłumem, gdy mieszkała w hotelu Chelsea. Obaj rozmawiali przez telefon godzinami, a Bridig pojawił się w imponującej liczbie swoich filmów: Chelsea Girls, Bike Boy, Imitation of Christ, Four Stars, The Loves of Ondine, The Nude Restaurant, Tub Girls, Phone, Fight i Andy Warhol ’ s Bad, a także Ciao! Manhattan z Edie Sedgwick.

ale Berlin miał kilka awangardowych projektów artystycznych własnych, jej podpis dwukrotnie wyeksponowane Polaroidy (twierdzi, że wynalazła selfie) prawie tak kultowe jak jej książka kogut i jej obrazy cycków. Zainspirowana” książkami podróżnymi”, które były wściekłością w czasach rozkwitu acid, Brigid zrobiła jedną ze swoich—ale z jednym zwrotem. Powstała w ten sposób książka stała się zbiorowym wysiłkiem; wniosła ją do Max ’ s Kansas City lub The Factory, gdzie do najwybitniejszych autorów należeli m.in. Leonard Cohen, Richard Avedon, Jasper Johns i Robert Rauschenberg. Jej obrazy cycków również były sensacją. Technika była prosta: Brigid po prostu i bezceremonialnie zdjęła górę, zanurzyła piersi w farbie i przycisnęła je na płótno.

dziś Berlin nadal mieszka w Nowym Jorku ze swoimi dwoma mopsami, Indiami i Afryką. Jej kolekcja polaroidów została opublikowana w 2015 roku przez Reel Art Press, a Księgarnia Strand w Nowym Jorku przeprowadziła wykład na cześć publikacji.

Susan Hoffman dorastała w Nowym Jorku w konserwatywnej rodzinie—nawet rozważała zostać zakonnicą, ale zamiast tego stała się pierwszą nieanonimową aktorką, która uprawiała seks przed kamerą. Viva, jak ją ochrzcił Warhol, rozpoczęła karierę aktorską z Ciao! Manhattan, a później zwrócił się do Andy ’ ego o udział w jednym z jego filmów. Zobowiązał się, o ile zgodziła się zdjąć bluzkę. Viva pojawiła się w kilku filmach Andy ’ ego, w tym tub Girls, Bike Boy, The Nude Restaurant, Lonesome Cowboys i Blue Movie, filmie, który zapoczątkował „porno chic.”Pomiędzy improwizowanym dialogiem Vivy i Louisa Waldona o Nixonie I wojnie w Wietnamie, obaj wykonywali akty seksualne przed kamerą, wywołując wiele skandali i przyciągając nieprzyzwoite zarzuty.

po tym, jak jej związek z Warholem się rozpadł (utrzymywała bliski kontakt z jego matką, gdy był hospitalizowany od rany po broni Valerie Solanas, co doprowadziło go do oskarżenia jej o próbę szpiegowania), Viva zagrała w filmach takich jak Agnès Varda i Woody Allen. Napisała także dwie książki: „Superstar”, „an insider’ s account of life in the Factory „oraz” The Baby”. Jej prace wideo stawiają ją w szeregach pionierów sztuki wideo (Viva studiowała sztukę w college ’ u i była malarką, zanim została aktorką). Ostatecznie wyjechała z Nowego Jorku, aby osiedlić się z mężem w Kalifornii, a obecnie mieszka w Palm Springs, malując pejzaże.

podobnie jak Viva, Ultra Violet dorastał w bardzo konserwatywnym środowisku, ale po drugiej stronie stawu we Francji. Urodzona jako Isabelle Collin Dufresne, uczęszczała do szkoły katolickiej, zanim studiowała sztukę, a skończyła w Nowym Jorku. Zanim poznał Andy ’ ego i scenę fabryczną, Dufresne był muzą, powiernikiem i kochankiem nikogo innego jak surrealistycznego giganta Salvadora Dalí. W latach 60. zaczęła przyciągać uwagę do wschodzącej sceny pop-artu i została przedstawiona Warholowi przez samego Daliego. Podobnie jak inne supergwiazdy, Ultra Violet, nazwana tak przez Warhola od odcienia jej charakterystycznej fioletowej fryzury, pojawiła się w wielu podziemnych filmach (m.in. ja, człowiek i cztery gwiazdy), ale podobnie jak Baby Jane, trzymała się z dala od twardego stylu życia tłumu core Factory. W rzeczywistości doświadczenie bliskie śmierci zesłało jej dążenie do duchowego wzrostu, którego kulminacją było przyjęcie chrztu do Kościoła Świętych w Dniach Ostatnich. Przez całe życie kontynuowała własną praktykę artystyczną i zmarła w 2014 roku na raka w wieku 78 lat. Jej pamiętnik, znany od piętnastu minut, opisuje jej czas ze sceną Warhola.

Candy urodziła się w Queens jako James Lawrence Slattery, ale jej wczesna atrakcja Gwiazdy filmowe, damskie ubrania i bary dla gejów szybko wyjaśniły jej i wszystkim wokół, że bycie mężczyzną nie jest jej pasją. Prześladowana bezlitośnie w szkole, znalazła schronienie w centrum Manhattanu skupionym wokół Greenwich Village, gdzie wkrótce stała się ikoną trans. Zaczęła przyjmować zastrzyki hormonalne i po przejechaniu kilku nowych nazw, wylądowała na Candy Darling, hołdzie dla jej miłości do słodyczy i ukłonie w stronę przyjaciela, który zawsze nazywał ją „kochanie.”Poznała Warhola, grając w sztuce Jackie Curtis, a następnie zagrała w Flesh and Women in Revolt. Choć pojawiła się w wielu innych niezależnych filmach, nigdy z powodzeniem nie weszła do mainstreamu, choć udało jej się zauroczyć Velvet Underground, który napisał o niej piosenkę „Candy Says”. Zmarła w wieku zaledwie 29 lat na chłoniaka, twierdząc, że jest „znudzona” życiem.