William Hyde Wollaston

angielski pisarz filozoficzny, zob. William Wollaston. 22 grudnia 1828 w Londynie) – angielski chemik i fizyk, znany z odkrycia dwóch pierwiastków chemicznych: palladu i rodu, a także z odkrycia dwóch pierwiastków chemicznych: palladu i rodu oraz z odkrycia dwóch pierwiastków chemicznych: palladu i rodu.opracowanie sposobu przetwarzania rudy platyny. Wollaston był nieco samotnym naukowcem, który nigdy się nie ożenił. Jego staranna praca doprowadziła do postępu w wielu dziedzinach, w tym krystalografii, optyce i zjawiskach elektromagnetycznych. Jego obserwacja linii w widmie słonecznym położyła podwaliny pod analizę spektralną, podstawę do odkrycia wielu pierwiastków i ustanowienie teorii kwantowej w XX wieku. Poza odkryciami ma na swoim koncie wiele wynalazków.

życie

urodził się w East Dereham w Norfolk jako syn kapłana-astronoma Francisa Wollastona (1737-1815) i jego żony Mary Farquier. Ojciec Wollastona skomponował i opublikował katalog gwiazd oparty na własnych obserwacjach. Wollaston był drugim synem i jednym z 17 dzieci Wollastonów.

wykształcenie

wstąpił do Caius College w Cambridge i tam uzyskał tytuł magistra medycyny w 1787, a doktorat z medycyny w 1793, po czym został członkiem kolegium. Podczas studiów zainteresował się astronomią i przyjaźnił się z niektórymi ważnymi angielskimi astronomami tamtych czasów. Interesował się także chemią, krystalografią, metalurgią i fizyką.

w 1789 roku przeniósł się do Bury St.Edmunds, gdzie założył praktykę lekarską. Nie był usatysfakcjonowany poziomem osiąganych tam sukcesów i w nadziei na zwiększenie swoich szans na karierę medyczną, przeniósł się do Londynu i ubiegał się o stanowisko w szpitalu St.George ’ s Hospital. Inny lekarz otrzymał jednak to stanowisko, co osłabiło jego entuzjazm dla medycyny, który następnie porzucił na rzecz innych zajęć.

Wollaston został wybrany do członkostwa w Royal Society of London w 1793 roku.

lata odkrycia

w 1801 roku Wollaston opublikował eksperymenty, z których doszedł do wniosku, że energia elektryczna wytwarzana z baterii galwanicznej ma identyczny charakter z energią wytwarzaną z tarcia, dwa typy różnią się tylko intensywnością (napięcie) i ilością (siła prądu).

w następnym roku odkrył w eksperymentach na pryzmatach istnienie ciemnych linii w widmie słońca. Zauważył, że linie te wskazują na brak określonych kolorów w świetle słonecznym. Linie te nazywane są dziś liniami Fraunhofera, na cześć Josepha von Fraunhofera, naukowca, który 15 lat później przeprowadził ich pierwszą szczegółową analizę. Na znaczenie tego odkrycia trzeba było poczekać aż 60 lat później do badań Gustave ’ a Kirchhoffa i Roberta Bunsena.

w 1803 roku Wollaston odkrył metalowy pierwiastek pallad, a rok później blisko spokrewniony pierwiastek Rod.

Wollaston został sekretarzem Royal Society w 1806 roku.

w wykładzie bakeriana z 1812 roku Wallaston próbował skonstruować modele molekularne oparte na strukturze krystalicznej. W 1813 roku wynalazł regułę ślizgową, aby pomóc chemikom obliczyć ilości różnych substancji chemicznych, które będą się ze sobą łączyć.

późniejsze lata

Wollaston został mianowany tymczasowym prezesem Royal Society w 1820 roku po śmierci poprzedniego prezesa, Sir Josepha Banksa, i w tym samym roku zastąpił go Sir Humphrey Davy. Wollaston napisał w sumie 30 wspomnień, które zostały opublikowane przez towarzystwo i kilka innych, które zostały opublikowane w innych czasopismach.

w 1822 roku Wollaston odkrył, że sześcienne kryształy znajdujące się w związkach siarki żelaza i uważane za piryty żelazowe faktycznie zawierały Tytan.

Wollaston zaczął cierpieć na ataki tymczasowej ślepoty, co spowodowało zamazanie lewej połowy obrazów. Być może był to początek choroby, która zabrała mu życie cztery lata później.

w swoim ostatnim roku Wollaston zdał sobie sprawę, że nie przetrwa długo. Podyktował kilka wspomnień, które zostały opublikowane pośmiertnie. Pozostawił 1000 funtów Royal Society, których zainteresowanie miało być wykorzystane do zachęcenia do eksperymentów naukowych i jest okresowo nadawane pod nazwą Wollaston Medal.

udało mu się również opublikować kilka prac w swoich ostatnich dniach, w tym jedną, w której próbuje oszacować rozmiar gwiazdy Syriusz na podstawie szacunków jej odległości od ziemi obliczonych na podstawie rocznej paralaksy oraz porównania jasności Syriusza i słońca. Doszedł do wniosku, że Syriusz jest 3,7 razy większy od Słońca.

był zbyt chory, by w 1828 roku wydać swój ostatni bakier i podyktował go swojemu przyjacielowi Henry ’ emu Warburtonowi, który przeczytał go 20 listopada.

Wollaston został członkiem Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego tuż przed śmiercią i w podzięce podarował im teleskop, który należał do jego ojca.

na łożu śmierci jeden z obecnych zauważył, że jest mało prawdopodobne, aby Wollaston był świadomy tego, co dzieje się wokół niego, ale Wollaston zasygnalizował mu kartkę papieru i ołówek, na której wpisał kilka liczb i ich sumę.

zmarł 22 grudnia 1828 roku, a autopsja wykazała przyczynę jako guz mózgu. Nigdy się nie ożenił i nie pozostawił dzieci.

praca

odkrycie palladu i rodu

pod koniec 1790 roku Wollaston nawiązał współpracę z Smithsonem Tennantem, wieloletnim znajomym, aby oczyścić platynowy metal w formie, która może być kształtowana i stosowana w przemyśle. Ponieważ platyna jest twardym metalem, który reaguje z bardzo małą ilością innych substancji, chemicy starali się używać jej do tworzenia tygli, w których mogliby przeprowadzać swoje analizy chemiczne.

Tennant zbadał czarną, sproszkowaną substancję pozostawioną po rozpuszczeniu nieczystej formy platyny w wodzie regia. Odkrył, że czarny proszek składa się z dwóch metali, które nazwał Irydem i Osmem.

po wytrąceniu platyny z jej roztworu w wodzie regia przez dodanie chlorku amonu, część materiału pozostała w roztworze. Zbadanie tego materiału pozostawiono Wollastonowi. Dzięki dokładnej analizie chemicznej Wollaston wykazał, że składał się z kilku metali, z których dwa były nowymi pierwiastkami. Jedną z nich, palladium, nazwał na cześć planetoidy Pallas. Drugi, Rod, nazwał od czerwonego koloru jednej z jego soli.

zwrócenie uwagi poprzez formalny pamiętnik na metody, dzięki którym odkrył pallad, zmusiłoby Wollastona do ujawnienia niektórych procesów, w których oczyszczał platynę, od których zależał jego biznes i biznes jego partnera. Wollaston postanowił więc ogłosić swoje odkrycie publikując wiosną 1803 r. okólnik reklamujący sprzedaż metalu, który nazwał „nowym srebrem”, w sklepie Pana Fostera w Soho w Londynie. Chemik Richard Chenevix, słysząc o tym, wkrótce potem pobrał próbkę i po dokładnej analizie ustalił, że gęstość metalu wynosiła połowę gęstości platyny. Ponieważ nie chciał przyznać, że odkryto nowy pierwiastek, fałszywie doszedł do wniosku, że metal jest amalgamatem rtęci i platyny.

Wollaston oficjalnie nie opublikował relacji o swoim odkryciu aż do 1805 roku. W tym opisie wyraźnie pokazuje, że pallad jest pierwiastkiem o wyraźnych właściwościach chemicznych.

tożsamość elektryczności galwanicznej i statycznej

w 1820 roku Wollaston przeprowadził eksperyment oparty na odkryciu Orsteda, że igła kompasu jest poruszana przez przewód przewodzący prąd elektryczny. Podczas gdy Wollaston próbował stworzyć silnik elektryczny oparty na tym zjawisku, nie powiodło mu się, a wyczyn pozostawiono Michaelowi Faradayowi, któremu się to udało. Kiedy Faraday opublikował swoje odkrycie, Wollaston i Humphrey Davy sprzeciwili się, że Faraday nie wspomniał o wcześniejszych badaniach Wollastona, ale Faraday później wykazał, że jego praca nie była oparta na Wollaston. Kontrowersje wzbudzały przez pewien czas wśród tych naukowców złe odczucia, ale jej rozwiązanie pozostawiło Faradaya w silniejszej pozycji jako wynalazcę pierwszego silnika elektrycznego.

inne wynalazki

Wollaston wynalazł również camera lucida (1807), który wyprodukował obraz o większej jasności niż jego poprzednik, camera obscura, i mógł być używany przez artystów do śledzenia obrazów. Wynalazł również goniometr odbijający (1809), który używał odbicia światła od powierzchni kryształów do pomiaru kątów, które ze sobą tworzą. Pomiary te są ważne, ponieważ struktura krystaliczna minerału jest związana z jego strukturą molekularną. Dzięki tej metodzie mógł wykonywać pomiary na kryształach tak małych, jak jedna pięćdziesiąta cala średnicy. Wollaston wynalazł również delikatny instrument, który nazwał barometrem różnicowym, którego relacja została opublikowana po jego śmierci. Wollaston nie opublikował opisu swoich metod izolacji czystej platyny aż do 1828 roku.

dziedzictwo

chociaż za życia był uznawany za ważnego naukowca, Wollaston nie osiągnął Statusu Słowa domowego, jak niektórzy naukowcy o porównywalnych osiągnięciach. Jego nazwa jest związana z minerałem, wollastonitem, znanym przez mineralogów i tych, którzy produkują minerał w celach komercyjnych, ale nie dla ogółu społeczeństwa.

Wollaston był jednak mistrzem analizy chemicznej, co pozwoliło mu odkryć dwa pierwiastki, które miał zaszczyt nazwać, i ustalić istnienie tytanu w formie, w której pierwotnie był mylony z znacznie mniej wartościową substancją.

Wollaston był wynalazcą i żmudnym badaczem, którego analiza rzuciła światło na wiele dziedzin, w tym krystalografię, optykę i zjawiska elektromagnetyczne. Jego metodologia, raz ujawniona, była przejrzysta i mogła być łatwo powielana. Jego obserwacja linii w widmach słońca położyła podwaliny pod analizę spektralną, podstawę do odkrycia wielu pierwiastków i do ustanowienia teorii kwantowej w XX wieku.

Wollaston był osobą nieco samotną, często przechodzącą na emeryturę do swojego laboratorium, które było utrzymywane jako całkowicie prywatna przestrzeń poza zasięgiem publiczności. Smak tego rodzaju prywatności ujawnia poniższa anegdota. Gość przypadkowo wszedł do laboratorium Wollastona, a kiedy odkryto włamanie, Wollaston pokazał gościowi piec, którego używał w swoich badaniach, mówiąc, że będzie to zarówno pierwszy, jak i ostatni raz, gdy jego gość go zobaczy.

honory

• Fellow of the Royal Society, 1793.
  • Sekretarz, 1804-1816.
  • prezydent, krótko w 1820.
  • medal Królewski, 1828.

upamiętnienie

• od jego nazwiska pochodzi nazwa minerału krzemianowego Wollastonitu.
• jezioro Wollaston w Saskatchewan w Kanadzie nosi jego imię.

Zobacz także

• krystalografia
• Michael Faraday
• Optyka
• pallad
• Platyna
• Rod
• Wollastonit

uwagi

• Thomson, Thomas. 1830. Historia chemii. London: Henry Colburn and Richard Bentley. 1:247-250.
• Wilson, George. 1862. Religio Chemici: Eseje. Londyn: Macmillan and Co. 253-304.
• Drake, Daniel, and Lundsford P. Yandell (eds.). 1847. The Western Journal of Medicine and Surgery. 7: 170-172
• Royal Society of London. 1833. Streszczenia prac drukowanych w Philosophical Transactions of the Royal Society of London w latach 1800-1830 włącznie. 2V. London: Royal Society.

wszystkie linki

• wydarzenia z rodu i palladu związane z ich odkryciami