onvermoeibare oppositieleider
Odinga bleef een oppositieleider gedurende de jaren zeventig. na Kenyatta ‘ s dood in 1978 probeerde de nieuwe president, Daniel arap Moi, Odinga terug te brengen naar KANU. Maar toen Odinga in 1980 weer lid werd van de partij, viel hij Moi en Kenyatta aan als corrupt en protesteerde tegen de Amerikaanse militaire aanwezigheid in Kenia. In 1982 verbande de partij Odinga opnieuw en wijzigde de grondwet om Kenia officieel tot een eenpartijstaat te maken.gedurende de jaren tachtig groeide de internationale kritiek op KANU ‘ s staat van dienst op het gebied van de mensenrechten en Odinga bleef aandringen op democratie. In 1991 richtte Odinga de Nationale Democratische Partij op, maar de regering weigerde deze te erkennen en zette Odinga kort in de gevangenis. De internationale protesten waren echter effectief en later dat jaar vormden Odinga en vijf andere oppositieleiders het Forum for the Restoration of Democracy (FORD), de kern van een pro-democratische beweging. Toen andere landen de hulp afsloten, werd KANU gedwongen om oppositieactiviteiten toe te staan.maar FORD splitste zich in 1992 en een derde leider vormde een andere partij. De splits maakte het Moi mogelijk om het presidentschap te winnen bij de verkiezingen van december 1992 met ongeveer 35 procent van de stemmen; Odinga, 81 jaar oud, eindigde als vierde. In 1993 leed Odinga ‘ s reputatie onder het feit dat hij toegaf een campagnebijdrage te hebben ontvangen van een bank die beschuldigd werd van het omkopen van overheidsfunctionarissen. In de maanden voor zijn dood in januari 1994 probeerde Odinga zijn tak van FORD met Kanu te verzoenen, maar zonder succes. President Moi zei bij de dood van Odinga dat ” Kenia een grote zoon, een nationalist en een patriottische burger heeft verloren.”In werkelijkheid had het zijn sterkste oppositieleider verloren.