we noemen het “Live Craft”. Elke stagiair bij North House kiest een vaardigheid die ze willen ontwikkelen en delen met bezoekers van de campus, en we demonstreren onze gekozen ambacht een zondag elke maand op de commons.
Ik besloot sneeuwschoenen te maken.
had ik ervaring met het maken van sneeuwschoenen? Geen. Heb ik de les gevolgd die John Beltman geeft in North House? Geen. Heb ik overleg met John en een aantal andere sneeuwschoenmakers en een uitstekend boek over het onderwerp en overgaan tot het gebruik van de klassieke “trial and error” techniek? Reken maar van wel.
mijn huidige paar op een wintertocht.
Ik ben al jaren gecharmeerd van sneeuwschoenen. Zulke eenvoudige werktuigen-strategisch gevormd hout en singelbanden, misschien een paar stukjes metaal om alles bij elkaar te houden – die perfect zijn aangepast om te reizen over uitgestrekte winterlandschappen die anders niet toegankelijk zouden zijn. Ik herinner me een paar winters geleden sneeuwschoenwandelen met gemak door het achterland van de Porcupine Mountains en vroeg me af hoe diep was de sneeuw onder me. Ik stak mijn wandelstok handvat-eerst in het oppervlak aan mijn voeten en de hele 5 voet paal verdween. Ik herinner me een gevoel van verwondering en waardering voor deze bescheiden Gereedschap vastgebonden aan mijn voeten. Eonen van ervaring ingekapseld.
Ik wilde deel uitmaken van die magie. Mijn missie: een paar sneeuwschoenen bouwen met alleen Handgereedschap. Ik wil niet alleen leren over sneeuwschoen constructie, maar ook over het bewerken van hout met handgereedschap.
laat het beginnen! Mike kettingzagen de boomstam-het enige elektrische gereedschap dat mijn schoenen raakte.
De boom wordt helften en kwartalen…
Driving partges to start the split.
Ik was in staat om mijn handen te krijgen op twee stukken van straight-grain, meestal knoop-vrije boomstammen: een was een papieren berk en de andere een zwarte as (thanks Mike, Kidds, en Ian!). Zwarte as buigt zeer goed en is een veel gebruikt hout, en er werd mij gesuggereerd dat papier berk kan traditioneel zijn gebruikt in deze regio om sneeuwschoenen te maken.
dan achtsten, dan (misschien) zestiensten.
stap één: de log in notenbalken Riven. Dit betekent het splitsen van het hout langs de korrel met wiggen en hamer en froe. Het behoud van de houtnerf, in plaats van erover te zagen, creëert een sterker stuk hout dat minder kans om te barsten.
Drawknife work, and peanut butter love.
gebruik mijn kromme mes om de vorm uit te rouwen.
stap twee: de notenbalken naar beneden minderen. De afgewerkte frame stukken zijn 1/2 “inch breed en 3/4” hoog en deze stap omvat het brengen van hen naar beneden bijna tot die grootte. Ik gebruikte een Trekmes en een scheerpaard, maar oefende ook met een krom mes – een traditioneel gereedschap van de Oost-bos Indianen dat in wezen een eenhandige Trekmes is.
Stap drie: buig de notenbalken in de vorm. Ik doorweekte de notenbalken in heet water en boog ze dan snel op hun plaats op een vorm. Dit is een Ojibway stijl sneeuwschoen – de schoenen hebben puntige tips aan beide uiteinden.
Frame stukken verwarmd, vervolgens gebogen in de vorm – zwarte as.
Stap vier: de laatste minderingen en het gladmaken. Ik gebruikte het kromme mes, blokvlak, woordvoerster en kastschraper om de notenbalken naar hun uiteindelijke uniforme grootte en vorm te brengen, en om de gereedschapsstrepen af te strijken.
alle gereedschappen die ik tot nu toe heb gebruikt, behalve de handboor.
stap vijf: Mortising voor de kruisstukken, het uitsnijden van de kruisstukken, en klinken de uiteinden aan elkaar. Dit is wanneer de schoen nam een nieuwe, afgewerkte, solide kwaliteit. We boeken vooruitgang!
vooruitkijkend zal ik het webbing patroon weven en voetbindingen maken.
Ik ben voortdurend dankbaar voor deze kans. Mijn stage heeft me toegang gegeven tot zoveel hoogwaardige tools, geweldige winkelruimte, en vooral voor dit project, wat lijkt op de grootste concentratie van mensen overal in Minnesota die ervaring hebben met het maken van sneeuwschoenen. Ik ben zo blij om hun ideeën te horen.
stappen 1-5 worden samen weergegeven.
het mooiste van dit project voor mij, zeker buiten het creëren van een nuttig paar sneeuwschoenen, is de mogelijkheid om volledig nieuwe en buitenlandse vaardigheden te leren, mede door advies van experts (waarom het wiel opnieuw uitvinden?) en deels door mijn intuïtie, lichaam en geest te gebruiken om mezelf te onderwijzen. Ik geloof dat er zoveel vaardigheden zijn die we allemaal in ons hebben en van nature kennen, ondanks dat we ze nooit in ons leven hebben geleerd. Noem het genetische wijsheid of erfelijke kennis of wat je maar wilt, maar we hebben generaties, eeuwen, millenia van het gebruik van onze handen om elk deel van ons leven te creëren. Het is zo opwindend om die bron aan te boren!