honing heeft een schimmelwerend effect tegen Candida-soorten

Abstract

de incidentie van Candida-infecties escaleert wereldwijd. De ernstige aard van deze infecties wordt verergerd door de toenemende mate van resistentie tegen geneesmiddelen. We melden dat bepaalde honing een significante schimmelwerende werking heeft tegen klinische isolaten van Candida-soorten. Belangrijk is dat de minimale remmende concentratie van deze honing haalbaar is in een klinische setting.

introductie

honing wordt al duizenden jaren als geneesmiddel gebruikt en is een effectief antimicrobieel middel gebleken 1. Deze antimicrobiële activiteit komt voornamelijk voort uit de productie van waterstofperoxide uit glucose en zuurstof door glucose-oxidase, een bijenenzym 2. Honing van bepaalde soorten Leptospermum flora afkomstig uit Australië en Nieuw-Zeeland bevat extra fytochemische componenten die de antibacteriële activiteit verder versterken 3. De precieze aard van deze componenten moet nog worden vastgesteld.

hoewel verschillende in vitro studies de antibacteriële eigenschappen van honing 3-5 hebben aangetoond, hebben slechts weinigen de werking tegen schimmels onderzocht. De incidentie van schimmelinfecties neemt toe in zowel de Gemeenschap als in ziekenhuizen, met Candida spp. onder de toonaangevende organismen. Candida albicans veroorzaakt orale infecties, meer dan 50% van de gevallen van candidemie 6-9 en meer dan 90% van de vaginale candidiasis 10, 11. Onlangs zijn er toegenomen meldingen van niet-C. albicans Candida soorten in klinische studies. Candida glabrata is uitgegroeid tot de dominante niet-C. albicans Candida species betrokken bij bloedbaan en vaginale infecties 9, 12-14, terwijl Candida dubliniensis is vaak betrokken bij orofaryngeale candidiasis 15. Infectie met niet-C. albicans Candida soorten heeft belangrijke klinische implicaties, aangezien velen resistent zijn tegen conventionele triazole-gebaseerde antischimmeltherapie. Andere conventionele schimmeldodende therapieën zijn of toxisch of Van beperkte doeltreffendheid, en er is een groeiende behoefte aan nieuwe krachtige schimmeldodende agenten. Het doel van de huidige studie was het bepalen van de werkzaamheid van verschillende honing tegen klinische isolaten van C. albicans, C. glabrata en C. Dubliniensis.

Materialen en methodes

Klinische isolaten van C. albicans, C. glabrata en C. dubliniensis werden getest aan de hand van vier verschillende honingsoorten: een onverwerkte Jarrah honing met waterstofperoxide activiteit (totaal antibacteriële activiteit (zoals beschreven in 16) gelijk aan 30.2% fenol 17); Medihoney® Antibacteriële Honing Barrière, een gepatenteerde mix van Leptospermum en waterstofperoxide honing (fytochemische activiteit ≥18% fenol gelijkwaardig); Comvita® wondverzorging 18+, een pure Leptospermum honing (fytochemische activiteit ≥18% fenol equivalent); en een kunsthoning, gebruikt om de hoge suikerniveaus in honing te simuleren (7,5 g sucrose, 37,5 g maltose, 167,5 g glucose en 202,5 g fructose in 85 ml steriel water).

De minimale remmende concentratie (Mic) van elke honing werd bepaald op basis van de nccls-microdilutiemethode 18. Vijftig procent (w/v) voorraadoplossingen van honing in rpmi-1640 medium (met glutamine en zonder bicarbonaat (Sigma)) werden bereid onmiddellijk voor elke test en filter gesteriliseerd door 0,2 µm poriefilters (Millipore). Stamoplossingen werden verder verdund met rpmi-1640 medium in 96-wells microtiterplaten om uiteindelijke honingconcentraties te verkrijgen die in stappen van 1% (w/v) stegen. Suspensies van Candida-isolaten werden bereid in steriele 0,85% zoutoplossing en de transmissie bij 530 nm werd aangepast tot 80-88%. Suspensies werden verdund in rpmi-1640 medium, en 25 µl werd toegevoegd aan elk putje van de microtiterplaat onmiddellijk na bereiding van de honingoplossingen, resulterend in een uiteindelijke entmateriaal van 0,5–2,5×103 cfu/ml. Na incubatie bij 35oC gedurende 24 uur, werd de MIC geregistreerd als de laagste concentratie honing die zichtbare groei verhinderde. Elk Candida-isolaat werd in duplicaat getest en de analyses werden op een afzonderlijke dag herhaald. De Mann-Whitney U-test werd gebruikt om statistisch significante groepen te evalueren. Correlaties werden uitgevoerd met behulp van de Spearman rank-order test.

resultaten

resultaten van de gevoeligheid van C. albicans, C. glabrata en C. dubliniensis voor verschillende honing zijn weergegeven in Tabel 1. Jarrahhoning was significant actiever tegen de drie Candida-soorten (P < 0,00001). De schimmelwerende activiteiten van de bloemhoning waren significant groter dan de kunsthoning tegen C. albicans en C. glabrata (P < 0,002), maar voor C. dubliniensis was alleen Jarrahhoning significant actiever (P < 0,00001). C. dubliniensis was gevoeliger voor het osmotische effect van alle honing en voor de schimmelwerende effecten van Jarrahhoning, met significant lagere MICs dan de andere soorten (P < 0,00001). C. glabrata, dat van nature minder gevoelig is voor veel conventionele antischimmel 19, was het minst gevoelig voor de geteste honing (P < 0,00001).