podczas pielęgnowania owiec swojego ojca, Epimenides podobno zasnął przez pięćdziesiąt siedem lat w kreteńskiej jaskini poświęconej Zeusowi, po czym podobno obudził się z darem proroctwa (Diogenes Laërtius i. 109-115). Plutarch pisze, że Epimenides oczyścił Ateny po zanieczyszczeniu spowodowanym przez Alcmeonidae i że wiedza jasnowidza w poświęcaniu i reformowaniu praktyk pogrzebowych była bardzo pomocna dla solona w jego reformie Państwa Ateńskiego. Jedyną nagrodą, jaką mógł przyjąć, była gałąź Świętej oliwy i obietnica wiecznej przyjaźni między Atenami i Knossusem (Plutarch, żywot solona, 12; Arystoteles, Ath. Pol. 1).
wspomina o nim również Ateneusz, w związku z samoofiarą erastesa i eromenosa, pary Kratynów i Aristodemów, którzy wierzyli, że oddali swoje życie w celu oczyszczenia Aten. Nawet w starożytności byli tacy, którzy uważali tę historię za fikcję (Deipnozofi, XIII. 78-79). Diogenes Laërtius zachował w swoim życiu filozofów szereg fałszywych listów między Epimenidesem a Solonem. Epimenides miał również prorokować w Sparcie w sprawach wojskowych.
zmarł na Krecie w zaawansowanym wieku; według rodaków, którzy później uhonorowali go jako Boga, żył blisko trzysta lat. Według innej opowieści, został wzięty do niewoli w wojnie między Spartanami a Knosjanami i zabity przez swoich porywaczy, ponieważ nie chciał prorokować korzystnie dla nich. Pauzaniasz donosi, że po śmierci Epimenidesa jego skóra została pokryta wytatuowanym pismem. Uznano to za dziwne, ponieważ Grecy zarezerwowali Tatuowanie dla niewolników. Niektórzy współcześni uczeni postrzegali to jako dowód na to, że Epimenides był spadkobiercą szamańskich religii Azji Środkowej, ponieważ Tatuowanie często wiąże się z szamańską inicjacją. Skóra Epimenidesa została zachowana na dworach eforów w Sparcie, prawdopodobnie jako amulet szczęścia. Epimenides zaliczany jest także do Melampusa i Onomakrytusa jako jednego z założycieli orfizmu.
według Diogenesa Laërtiusa Epimenides spotkał Pitagorasa na Krecie i udał się do jaskini Idy.