lata 90.były ważnym czasem dla NBA. Gdy tacy jak Magic Johnson i Larry Bird zakończyli swoje Gwiezdne kariery, liga została przejęta przez Michaela Jordana i rozkwitła w olbrzymi sposób. Chociaż zdobył większość mistrzostw w ciągu dekady, nadal było wiele przyszłych Hall of Fame wokół.
John Stockton, Charles Barkley, Patrick Ewing, a lista jest długa. Podczas gdy fani wspominają te gwiazdy czule, było kilka facetów, którzy wydają się być zapomniane na czas. Ci gracze kalibru All-Star zasługują na bardziej żywe zapamiętanie ze względu na ich osiągnięcia i umiejętności.
to był przypadek, w którym facet widział obiecujący upadek kariery dość mocno. Kiedy Derrick Coleman był na scenie, niewielu było lepszych. W 1990 roku Coleman wygrał Rookie of the Year Z New Jersey Nets.
Coleman wyróżniał się tym, że był jednym z pierwszych napastników, którzy mogli uderzyć w trójkę i zdjąć chłopaków z dryblingu. To doprowadziło go do wyboru All-Star i dwóch składów All-NBA. Niestety, różne kontuzje powstrzymały go od bycia wszechczasów wielkim.
pasuje tylko, że następny wpis to najlepszy wybór w drafcie NBA w 1991 roku. Larry Johnson był przez pewien czas jedną z największych gwiazd ligi. Świecił dla utalentowanej drużyny Charlotte Hornets i miał swoją babcię chwyt reklamowy.
Niestety, wiele się dla niego zmieniło, gdy dołączył do Knicksów. Z Charlotte średnio 19,6 ppg, ale to spadło do zaledwie 12,3 z Nowym Jorkiem. Mimo to, LJ zaliczył z nimi kultową czteropunktową grę w play-offach i był solidnym graczem, który przetrwał dokładnie 10 sezonów.
8 Mark Price
grając w czasach takich jak Isiah Thomas, John Stockton i Gary Payton, Mark Price stał się czymś w rodzaju ukrytego klejnotu. Prowadził Cleveland Cavaliers przez kilka imponujących sezonów i był jednym z najlepszych strzelców ligi.
Cena dołączył do rzadkiego 50/40/90 klubu strzelającego te procenty z pola, rzutu trzypunktowego i rzutu wolnego. Czterokrotny członek All-NBA i All-Star był konsekwentny. Zawsze pozostanie jednym z najbardziej niedocenianych w historii.
Clifford Robinson, lepiej znany ze swojego przydomek” Uncle Cliff ” był jednym z najbardziej solidnych graczy, którzy kiedykolwiek weszli na boisko. Debiutował w 1989, dwukrotnie występował w latach 1991-2004 i grał do lat 40.
Robinson wystąpił tylko w jednej drużynie All-Star, ale zaliczył dwie selekcje All-defensywne i został wybrany szóstym człowiekiem roku 1993. Lata 90. spędził w Portland i Phoenix, zdobywając średnio 16 punktów na mecz i grając silną obronę.
Brad Daughtery był na tempo, aby stać się jednym z najlepszych dużych mężczyzn kiedykolwiek grać w grę. Występował w Cleveland Cavaliers, tworząc pięć drużyn All-Star i zdobywając All-NBA selection.
ze średnią w karierze 19,0 ppg i 9,5 rpg, niewielu graczy było od niego lepszych. Niestety problemy z kręgosłupem spowodowały, że Daughtery przeszedł na emeryturę, gdy miał zaledwie 28 lat po sezonie 1993/1994.
5 Detlef Schrempf
dla większości jego 16-letnia kariera w NBA Detlef Schrempf był znany jako wszechstronna sensacja. Po raz pierwszy zyskał sławę, gdy dołączył do Indiana Pacers, średnio 17,0 ppg, 8,6 rpg i 4,1 apg.
jednak Schrempf naprawdę zaczął zrywać z Seattle SuperSonics. Jego numery pozostały podobne, ale pomógł im doprowadzić do finałów NBA w 1996 roku. Chociaż większość ludzi zapomina o jego talencie, miał świetną cameo w parkach i Rekreacji.
oto kolejny przypadek faceta, który miał karierę skróconą przez kontuzje. Terrell Brandon zaczynał powoli, nie robiąc większego wpływu na jego pierwsze sezony. Zrobił imponujący skok w latach 1994-1995, zanim stał się gwiazdą.
Brandon został powołany do All-Star team w 1996 i 1997 roku, mając najlepsze lata w karierze. Ostatecznie trafił do Minnesoty, gdzie zaprzyjaźnił się z Kevinem Garnettem i Chauncey Billupsem. W wieku 31 lat został wykluczony z ligi z powodu kontuzji.
3 Eddie Jones
Eddie Jones czuł się jak gracz, który trochę wyprzedził swój czas. Doskonale wpisałby się w obecny krajobraz NBA, gdzie gracze „3 i D” są niezwykle cenni. Jones rzeczywiście mógł powalić trójkę i był skąpym obrońcą.
debiutując w 1994 roku, Jones imponował Lakers. Ale aby zrobić miejsce dla początkującej Gwiazdy Kobe Bryant, Jones został przeniesiony do Charlotte, gdzie zdobył kilka All-Star skinds, poprowadził ligę w kradzionych i był graczem All-NBA. Jego solidna gra trwała do 2000 roku z Miami Heat, choć nikt już o nim nie dyskutuje.
w pierwszej rundzie w 1993 roku VIN Baker był gwiazdą bonafide dla Milwaukee Bucks. Nie ma innego sposobu. Podczas gdy w serii, Baker średnio 18,3 ppg i 9,5 rpg, tworząc kilka drużyn All-Star i dwa składy All-NBA.
zrujnował go lokaut w sezonie 1998-1999. Po nim Baker wystrzelił do niecałych 300 funtów. Jego sztuka cierpiała na to, a jego liczba spadła. Ujawnił się jako alkoholik, ale już nigdy nie osiągnął szczytów swojej wczesnej kariery.
W 1988 roku zadebiutował w Golden State Warriors i został zawodnikiem scoring machine. W ciągu pierwszych dziesięciu sezonów średnio od 21,9 ppg do 25.9ppg.
nawet gdy się zestarzał, wciąż wystawiał 16,2 ppg dla Washington Wizards. Ludzie często zapominają o nim, ponieważ królowie byli dość źli w czasie jego rozkwitu. Ostatecznie Richmond zdobył tytuł w swoim ostatnim sezonie, zasiadając na ławce rezerwowych dla Los Angeles Lakers.
- NBA
o autorze
urodzony i wychowany w Nowym Jorku, w końcu zdobyłem tytuł licencjata w kreatywnym pisaniu dla rozrywki na Full Sail University jako valedictorian. Pisałem w przeszłości dla różnych stron internetowych obejmujących Gwiazdy, popkulturę, sport, filmy, telewizję i zapasy.
więcej od Kevin Pantoja