termin „Modern Jahiliyyah” został ukuty przez pakistańskiego pisarza Islamskiego Abula Ala Maududiego, który scharakteryzował nowoczesność z jej wartościami, stylem życia i normami politycznymi jako „nowe barbarzyństwo”, które było niezgodne z islamem. Taka krytyka nowoczesności została podjęta w powstającej retoryce antykolonialistycznej, a termin zyskał w świecie arabskim znaczenie dzięki tłumaczeniom prac Maududiego. Koncepcja współczesnego Jahiliyyah zyskała szeroką popularność dzięki pracy studenta Maududi Abula Hasana Nadviego z 1950 roku zatytułowanej What Did the World Lose Due to the Decline of Islam? Wyrażając poglądy Maududi, Nadvi napisał, że muzułmanie mieli być pociągnięci do odpowiedzialności za swoje położenie, ponieważ zaczęli polegać na obcych, nie-islamskich instytucjach zapożyczonych z Zachodu.
w Egipcie Sayyid Qutb spopularyzował termin w swoim wpływowym dziele Ma ’ Alim fi al-Tariq „kamienie milowe”, które zawierało twierdzenie, że „społeczność muzułmańska wyginęła od kilku stuleci.”
Kiedy ktoś przyjął Islam za czasów proroka, natychmiast odciął się od Jahiliyyah. Kiedy wszedł w krąg islamu, miał rozpocząć nowe życie, oddzielając się całkowicie od swojego poprzedniego życia pod ignorancją boskiego prawa. Patrzył na czyny w czasie swojego życia w niewiedzy z nieufnością i strachem, z poczuciem, że są one nieczyste i nie mogą być tolerowane w islamie! Z tym uczuciem zwróciłby się ku islamowi po nowe przewodnictwo; a jeśli w którymkolwiek momencie pokusy go obezwładniły, lub przyciągnęły go stare nawyki, lub jeśli stał się rozluźniony w wykonywaniu nakazów islamu, stałby się niespokojny z poczuciem winy i poczułby potrzebę oczyszczenia się z tego, co się stało, i zwróciłby się do Koranu, aby ukształtować się zgodnie z jego kierunkiem. – Sayyid Qutb
w komentarzu do wersetu 5:50 Koranu Qutb napisał:
Jahiliyya jest zasadą ludzi przez ludzi, ponieważ polega na uczynieniu niektórych ludzi sługami innych, zbuntowaniu się przeciwko służbie Bogu, odrzuceniu Boskości Boga (ulahiyya) i, w związku z tym odrzuceniem, przypisywaniu Boskości niektórym ludziom i służeniu im poza Bogiem. Ludzie—w dowolnym czasie i miejscu-są albo rządzeni przez szariat Boży-całkowicie, bez żadnych zastrzeżeń—przyjmując go i poddając się mu, w którym to przypadku podążają za religią Bożą, albo są rządzeni przez szariat wymyślony przez ludzi, w jakiejkolwiek formie, i akceptują go. W tym przypadku są w jahiliyya
Qutb napisał dalej: „głównym obowiązkiem islamu na tym świecie jest usunięcie Jahiliyyah z przywództwa człowieka i wzięcie przywództwa w swoje ręce i egzekwowanie szczególnego sposobu życia, który jest jego stałą cechą.
użycie terminu dla współczesnego społeczeństwa muzułmańskiego jest zwykle związane z innymi radykalnymi ideami Qutb ( lub Qutbizmem) – mianowicie, że ponowne pojawienie się Jahiliyya jest wynikiem braku prawa szariatu, bez którego Islam nie może istnieć; że prawdziwy Islam jest kompletnym systemem, w którym nie ma miejsca na żaden element Jahiliyya; że wszystkie aspekty Jahiliyya („maniery, idee i koncepcje, zasady i przepisy, wartości i kryteria”) są „złe i skorumpowane”; że zachodnie i Żydowskie spiski nieustannie działają na rzecz zniszczenia islamu itp.
Islamska Grupa Hizb ut-Tahrir dodaje koncepcję kalifatu do prawa szariatu, aby nalegać, że świat muzułmański żyje w jahiliyya od czasu zniesienia ostatniego kalifatu w 1924 roku, nie będzie od niego wolny, dopóki nie zostanie przywrócony.