czym są kontrole Giełdy?
kontrole giełdowe to narzucone przez rząd ograniczenia dotyczące zakupu i / lub sprzedaży walut. Kontrole te pozwalają krajom lepiej ustabilizować swoje gospodarki poprzez ograniczenie przepływów wejściowych i wyjściowych waluty, co może powodować zmienność kursów walutowych. Nie każdy naród może stosować te środki, przynajmniej zgodnie z prawem; czternasty artykuł umowy Międzynarodowego Funduszu Walutowego pozwala jedynie krajom o tzw. gospodarkach przejściowych na stosowanie kontroli giełdowych.
Understanding Exchange Controls
wiele krajów Europy Zachodniej wdrożyło kontrole wymiany w latach bezpośrednio po ii Wojnie Światowej. środki te były jednak stopniowo wycofywane, ponieważ powojenne gospodarki na kontynencie stale się umacniały; na przykład Wielka Brytania usunęła ostatnie ze swoich ograniczeń w październiku 1979 roku. Kraje o słabych i / lub rozwijających się gospodarkach na ogół stosują kontrole walutowe w celu ograniczenia spekulacji w stosunku do swoich walut. Często jednocześnie wprowadzają kontrole kapitałowe, które ograniczają ilość inwestycji zagranicznych w kraju.
kraje o słabych lub rozwijających się gospodarkach mogą kontrolować, ile lokalnej waluty można wymieniać lub eksportować—lub całkowicie zakazać waluty obcej—aby zapobiec spekulacji.
Kontrola wymiany może być wymuszona na kilka popularnych sposobów. Rząd może zakazać używania określonej waluty obcej i zabronić jej posiadania mieszkańcom. Alternatywnie, mogą one nałożyć stałe kursy walut, aby zniechęcić do spekulacji, ograniczyć niektóre lub wszystkie wymiany walut do zatwierdzonego przez rząd wymiennika lub ograniczyć ilość waluty, która może być importowana lub eksportowana z kraju.
środki mające na celu udaremnienie kontroli
jedną z taktyk stosowanych przez firmy w celu obejścia kontroli walut i zabezpieczenia ekspozycji walutowych jest stosowanie tzw. kontraktów terminowych. W związku z tymi ustaleniami hedger organizuje kupno lub sprzedaż danej kwoty waluty niepodlegającej wymianie w danym dniu terminowym, po uzgodnionym kursie w stosunku do głównej waluty. W terminie zapadalności Zysk lub strata są rozliczane w głównej walucie, ponieważ rozliczanie w innej walucie jest zabronione przez kontrole.
kontrole giełdowe w wielu krajach rozwijających się nie zezwalają na kontrakty typu forward lub pozwalają na ich wykorzystanie tylko przez mieszkańców do ograniczonych celów, takich jak zakup niezbędnych towarów importowanych. W związku z tym w krajach, w których odbywa się Kontrola giełdowa, niewykonalne kontrakty forward są zazwyczaj realizowane za granicą, ponieważ lokalne przepisy walutowe nie mogą być egzekwowane poza krajem. Kraje, w których działają aktywne rynki Offshore NDF, to Chiny, Filipiny, Korea Południowa i Argentyna.
kontrole giełdowe w Islandii
Islandia oferuje niedawny, GODNY UWAGI przykład wykorzystania kontroli giełdowych podczas kryzysu finansowego. Islandia, mały kraj liczący około 334 000 mieszkańców, doświadczyła załamania gospodarki w 2008 roku. Trzy największe banki (Landsbanki, Kaupthing i Glitnir) stopniowo przekształciły jego gospodarkę opartą na rybołówstwie w gigantyczny fundusz hedgingowy, którego aktywa mierzyły 14 razy więcej niż cała produkcja gospodarcza kraju.
kraj korzystał, przynajmniej początkowo, z ogromnego napływu kapitału, korzystając z wysokich stóp procentowych płaconych przez banki. Jednak gdy kryzys dotknął, inwestorzy potrzebujący gotówki wyciągnęli swoje pieniądze z Islandii, powodując spadek lokalnej waluty, korony. Banki również upadły, a gospodarka otrzymała pakiet ratunkowy od MFW.
znosząc kontrole giełdowe i wprowadzając nowe
pod kontrolą giełd, inwestorzy, którzy posiadali wysoko dochodowe zagraniczne konta korony, nie byli w stanie sprowadzić pieniędzy z powrotem do kraju. W marcu 2017 r. Bank Centralny zniósł większość kontroli wymiany korony, umożliwiając po raz kolejny transgraniczny przepływ islandzkiej i obcej waluty. Jednak Bank Centralny nałożył również nowe wymogi dotyczące rezerw i zaktualizował swoje zasady wymiany walut, aby kontrolować przepływ gorących pieniędzy do gospodarki narodowej.
w celu rozstrzygnięcia sporów z zagranicznymi inwestorami, którzy nie byli w stanie zlikwidować swoich islandzkich udziałów w czasie kontroli giełdowej, Bank Centralny zaoferował kupno ich udziałów walutowych po kursie wymiany zdyskontowanym o około 20 procent od normalnego kursu wymiany w tym czasie. Islandzcy prawodawcy wymagali również od zagranicznych posiadaczy obligacji skarbowych denominowanych w koronie, aby odsprzedali je Islandii po obniżonej stopie procentowej lub aby ich zyski zostały skonfiskowane na niskooprocentowanych rachunkach w nieskończoność po terminie zapadalności obligacji.