mam lęk przed obcymi, lęk przed kontaktem wzrokowym z obcymi, lęk przed rozmową z ludźmi, lęk przed zatłoczonymi miejscami i lęk przed dotknięciem lub uściskiem (skóra czołga mi się i czuję mdłości, jeśli ktoś obcy mnie dotknie).
jestem w zasadzie zestresowany cały czas jestem w mieście lub w pobliżu ludzi. Relaksuję się tylko wtedy, gdy wracam do domu lub jestem w pobliżu grupy ludzi, których dobrze znam. Ponieważ jednak nie lubię być dotykany (nawet przez ludzi, których znam, chociaż jest to znacznie mniej wyraźne niż w przypadku nieznajomych), nienawidzę tego, gdy przyjeżdżam lub wychodzę i muszę się całować& przytul wszystkich Witaj / Żegnaj (jest to norma kulturowa i jeśli tego nie robisz, ludzie postrzegają cię jako niegrzecznego lub zimnego).
tak naprawdę nie „pokonałem” swoich lęków, ale po prostu zmuszam się do ich znoszenia, aby wyglądać „normalnie”. Całuję i przytulam, mimo że tego nienawidzę. rozmawiam z ludźmi, bo muszę pracować, kupować itp. Rzadko wychodzę na spotkanie towarzyskie, ale kiedy to robię, najpierw się upijam, ponieważ czuję się mniej niespokojny w ten sposób (mogę również prowadzić rozmowę, gdy jestem pijany, podczas gdy na trzeźwo czuję się zbyt zdenerwowany). Zasadniczo oznacza to, że jestem nieszczęśliwy przez większość dnia i tylko szczęśliwy sam lub z bliskimi przyjaciółmi i rodziną. Jestem w euforii, kiedy wychodzę z miasta na wycieczki, ponieważ nie ma ludzi w pobliżu! =D I wreszcie czuję, że mogę oddychać i się zrelaksować.
kocham zwierzęta i mam wiele zwierzaków, które uwielbiam przytulać – to tylko ludzie, których czuję obrzydzenie dotykać (mogę nawet podrywać pająki i robaki gołymi rękami, co przeraża moich przyjaciół i rodzinę), więc nie jest to fobia zarodkowa, to bardziej zakorzeniona myśl „ludzie są brudni i obrzydliwi”. Co dziwne, nie mam nic przeciwko dotykaniu romantycznych partnerów lub intymności z nimi, ale jeśli mnie przytulają lub zbytnio ograniczają, nie podoba mi się to (muszę wziąć prysznic po spaniu z nimi, ponieważ myśl o ich pocie na mnie sprawia, że czuję się chory).
zmuszanie się do rozmowy z ludźmi z czasem sprawiło, że stało się to łatwiejsze i nauczyłem się prowadzić rozmowy, które są przewidywalne i jak zakończyć rozmowę, gdy czuję się niekomfortowo. Staram się unikać pogawędek, ponieważ jest to dla mnie najbardziej niewygodne… broń Boże, zadano mi pytanie o siebie, ponieważ jest to niezwykle stresujące. Trzymanie tematu na drugiej osobie jest bezpieczniejsze i pozwala im mówić dużo, a wszystko, co musisz zrobić, to uśmiechnąć się i kiwać we właściwych miejscach, a następnie zadać kolejne pytanie, aby utrzymać je w rozmowie (nie żebym się o nich troszczył, ale to powstrzymuje temat ode mnie, co jest dobre). Dyskusje na tematy, które mnie interesują, są zabawne, ale mają tendencję do poruszania mnie. Z tego powodu staram się unikać tematów, które mnie pasjonują. Zawsze kończę na kłótniach w pewnym momencie, które mają tendencję do nagrzewania się… to jest coś, nad czym wciąż pracuję (jak prowadzić spokojną dyskusję).
sprawa intymności nie mam pojęcia o przepraszam … może po prostu iść małymi kroczkami i wszystko robić naprawdę powoli? Zmuszanie się do zrobienia zbyt wiele na raz tylko cię zniechęci.