Prawdziwy powód, dla którego zespoły mają dwóch perkusistów (z przykładami) – Ennui Magazine

posiadanie dwóch perkusistów w zespole może czasem wydawać się nieco przesadą. Chociaż na początku może to wyglądać dziwnie, zwykle istnieje uzasadniony powód (lub dwa) za dodaniem drugiego lub nawet trzeciego perkusisty.

Dlaczego zespoły mają dwóch perkusistów? Zespoły mają dwóch perkusistów, aby stworzyć grubszy, pełniejszy lub gęstszy dźwięk. Posiadanie dwóch perkusistów może wprowadzić więcej zmienności i intensywności do występu.

grupy takie jak Genesis, The Allman Brothers Band czy James Brown od lat z powodzeniem koncertowały z dwoma lub więcej perkusistami i wiele zespołów wciąż to naśladuje.

ale są też sytuacje, w których posiadanie dwóch perkusistów nie oznacza dokładnie dwóch zestawów perkusyjnych. Niektóre zespoły mają kilku perkusistów na scenie jednocześnie grając na instrumentach perkusyjnych, takich jak bongosy, floor toms lub stojące Bębny Basowe. Każda sytuacja jest inna, a ten przewodnik przeprowadzi Cię przez najczęstsze.

Just Incase Someone Quits – James Brown

przed Jamesem Brownem wystarczyło mieć jednego perkusistę.

chociaż nie był pierwszym, wielu muzyków przypisuje Browna jako „ojca” podwójnych perkusistów, inspirując wielu innych do przyjęcia drugiego, a czasem nawet trzeciego perkusisty. Ale to, co historycznie było postrzegane jako innowacja i kreatywne podejmowanie ryzyka, stało się prawie przypadkowo.

legenda głosi, że na początku lat 60.zespół Browna odmówił występu, twierdząc, że piosenkarka stawała się coraz trudniejsza w pracy. Po tym, jak ostatecznie poddał się wymaganiom zespołu, Brown przysiągł: „nigdy nie zostanę złapany bez dwóch wszystkiego.”

wokalista szybko zatrudnił wielu muzyków do każdego instrumentu, dodając kilku perkusistów, gitarzystów, basistów i całą sekcję waltorni. W każdym momencie Brown miał do wyboru od 40 do 50 muzyków, na wypadek kolejnego buntu.

w końcu dwóch perkusistów Browna (John” Jabo ” Starks i Clyde Stubblefield) zastygło tak dobrze, że Brown nie mógł ich rozdzielić. Ich style były polaryzacyjne, ale razem położyli podwaliny pod podwójnych perkusistów we współczesnej muzyce.

The Allman Brothers Band, Grateful Dead, Radiohead, Joe Walsh, i niezliczona ilość innych uznali Browna, Starksa i Stubblefielda za zainspirowanie ich do wzięcia dwóch perkusistów do stołu.

zobacz, jak Brown wykonuje „Sex Machine” — z Johnem „Jabo” Starksem i Don Juanem „Tigerem” Martinem na perkusji.

IM więcej tym weselej – The Allman Brothers Band

we współczesnym nagraniu i produkcji muzycznej układanie warstw instrumentów takich jak perkusja nie jest pojęciem obcym. Dodawanie wielu ścieżek w celu zwiększenia jakości dźwięku utworu i stworzenia grubszego dźwięku jest powszechną praktyką. Bracia Allman chcieli tę samą pełnię przenieść do swoich występów na żywo.

według legendarnego perkusisty zespołu Jaimoe, Duane Allman wiedział, że chce dwóch perkusistów w momencie, gdy założył zespół Allman Brothers.

” zapytałem Duane 'a, dlaczego chce dwóch perkusistów, a on odpowiedział:” ponieważ James Brown ma dwóch ” – powiedział Jaimoe.

ci dwaj perkusiści, Jaimoe i Butch Trucks, szybko rozwinęli unikalną muzyczną relację na scenie i poza nią. Dwa bezbłędnie połączone style, aby stać się jedną masywną maszyną perkusyjną.

indywidualnie grali bardzo różnie, ale razem byli doskonale zsynchronizowani. Ciężarówki tradycyjnie napędzały zespół jak puls, zatrzymując czas, podczas gdy Jaimoe ozdabiał fundamenty ciężarówek. Dodanie wybuchowych wypełnień i jazzowych rozkwitów jaimoe i Trucks sprawiło, że The Allman Brothers Band stał się jedną z najbardziej kultowych grup, które kiedykolwiek miały dwóch perkusistów.

zobacz, jak Allman Brothers Band gra „One Way Out” z Jaimoe i Trucks na perkusji w Fillmore East w 1971 roku.

w 1991 roku do Zespołu Allman Brother dołączył trzeci perkusista, perkusista Marc Quinones. Według Wikipedii ” ogólny wzór polegał na tym, że Trucks był timekeeperem, Johanson dodał kolory, a Quiñones ustalił rytmy, z którymi grali gitarzyści.”

z armią perkusistów (czasami nawet czterech), Allman Brothers Band ugruntowali się jako mistrzowie perkusji w sposób, którego nikt w muzyce rockowej z powodzeniem nie powielał od tego czasu.

perkusista, który śpiewa – Genesis

przedstawiając podwójnych perkusistów do muzyki pop, Genesis jest prawdopodobnie najbardziej mainstreamowym zespołem, który z powodzeniem miał dwóch perkusistów.

Phil Collins znalazł się na stanowisku głównego wokalisty po odejściu ukochanego zespołu, frontmana Teatru Petera Gabriela w 1975 roku. W rzeczywistości pierwszy album zespołu po Gabrielu, a Trick of the Tail, Wind & Wuthering został napisany bez wokalu. Dopiero po przesłuchaniu kilku wokalistów Collins wszedł na płytę.

obejrzyj ten film na żywo „Abacab” — Collins robi sobie przerwę od śpiewania, dodając kilka synkopowanych wypełnień i polirytmów, zaczynając około 4:10.

naturalnie, Collins nadal pisał i nagrywał jako perkusista zespołu na przyszłych albumach Genesis, ale zamiast próbować zrównoważyć oba występy w trasie, Collins zatrudnił Chestera Thompsona z Weather Report, aby zastąpił rolę „żywego” perkusisty zespołu.

Thompson z pewnością dodał więcej dynamiki do występów zespołu „na żywo”. Razem regularnie improwizowali duety, które nazwali ” Drums, Drums & More Drums.”Nawet po długiej karierze solowej, Collins prawie zawsze koncertował z dwoma perkusistami i regularnie towarzyszył zespołowi za zestawem.

Posłuchaj, ile dodatkowej głębi Thompson dodaje do wykonania „In The Air Tonight”Collinsa.

Nothing But Drums – Imagine Dragons

oczywiście posiadanie dwóch lub więcej perkusistów w zespole nie zawsze oznacza wiele zestawów perkusyjnych na scenie. Wprowadzenie wielu perkusistów zwiększa liczbę instrumentów, które mogą być odtwarzane jednocześnie.

jest to często robione w muzyce latynoskiej i reggae, ale także porusza się w zespołach dżemowych, takich jak Grateful Dead, gospel i grupy hip-hopowe, takie jak Kanye ’ s Sunday Service, i występy z artystów gięcia gatunku, takich jak Bon Iver.

jest też teatralne. Podobnie jak w przypadku występu Imagine Dragons powyżej, gwałtowne bicie dużych, dynamicznych bębnów jest ekscytujące. To krzyk wojenny do widowni.

pamiętam wczesny występ Sleeping With Sirens, w którym Kellin Quinn, frontman zespołu, wyciągnął podłogę i wylał wodę na głowę bębna. Woda, odbijająca się w świetle scenicznym i dymie, dodała wybuchowy element wizualny do dodatkowego dźwięku perkusyjnego.

z pewnością bardziej subtelne, dodając mniejsze instrumenty perkusyjne, takie jak tamburyn lub cowbell („I need more cowbell!”), może pomóc zespołowi zachować czas, podczas gdy poszczególni członkowie dodają krzykliwe solówki lub fascynujące akcenty.

podobnie jak drugi perkusista, perkusista może znacząco dodać do ogólnego rytmu występu.

kontynuacja noszenia pochodni – Atomic City

pomimo niezliczonych przykładów podwójnych perkusistów w rock and rollu, dopiero gdy zobaczyłem to psychodeliczne, jazz-rockowe trio w Rexburgu, zrozumiałem, jak korzystne może być posiadanie dwóch perkusistów.

jasne, widziałem na YouTube filmiki z pojedynkami bębniarzy nad utworami EDM, a wszyscy widzieli przezabawną perkusję Willa Ferrella i Chada Smitha w Tonight Show. Zanim jednak Atomic City zatrudniło mnie do udokumentowania sesji nagraniowej „na żywo”, posiadanie dwóch perkusistów wydawało się po prostu sztuczką.

w szkole średniej mój przyjaciel dołączył do zespołu, który w jakiś sposób skończył z dwoma perkusistami. Podczas każdego występu grali z dwoma zestawami perkusyjnymi, naprzeciwko siebie na środku sceny, dzieląc jeden bęben kopnięcia. Może dlatego, że to był mój pierwszy kontakt z podwójnymi perkusistami, ale wydawało się, że nikt nie był na tyle odważny, by powiedzieć Dylanowi, że odszedł z zespołu (sorry, Dylan!

więc kiedy pojawiłem się na sesji Atomic City bez prawdziwego pojęcia, w co się pakuję, pierwsze co powiedziałem, To ” czekaj, dwóch perkusistów?!”

ale siedząc tam, robiąc zdjęcia między ujęciami, zdałem sobie sprawę, jaki może być taniec dwóch perkusistów — unoszący się i płynący jak fale w oceanie, wokół piaszczystej melodii pojedynczej gitary.

zacząłem przyglądać się historii podwójnych perkusistów. Dowiedziałem się o Jamesie Brownie i zespole Allman Brothers. Zdałem sobie sprawę, że oglądałem „na żywo” nagrania Genesis, z Collinsem na perkusji.
im głębiej patrzyłem, tym więcej przykładów zdałem sobie sprawę, że było przede mną. Emo-ikony takie jak Brand New regularnie dodawały drugiego perkusistę do swoich koncertów „na żywo”. The Used i My Chemical Romance nagrali cover utworu Davida Bowiego i Freddy 'ego Mercury’ ego „Under Pressure” z dwoma perkusistami. Radiohead niedawno wkroczyło w świat dwóch perkusistów. Nawet John Mayer koncertuje z dwoma perkusistami.

coś, co wcześniej uważałem za wynikłe z niezdecydowania, okazało się mieć znacznie głębsze korzenie. Pamięć o legendach takich jak Jaimoe i John „Jabo” Starks nadal wpływa na pokolenia perkusistów, którzy dawno zapomnieli o swoich imionach.

powiązane pytania

Kiedy zestawy perkusyjne stały się popularne? Standardowy zestaw perkusyjny stał się popularny w epoce Jazzu (1910-1930). Wcześniej zestawy perkusyjne były mniejsze, w tym tylko jeden lub dwa bębny, a większość partii perkusyjnych była grana przez oddzielnych muzyków, jak w zespołach marszowych. Zestaw perkusyjny, który znamy i myślimy dzisiaj, był procesem ewolucyjnym-perkusiści powoli dodawali więcej bębnów i talerzy z czasem.

Dlaczego perkusiści grają na dywanach? Bębniarze grają na dywany, ponieważ utrzymuje zestaw perkusyjny przed zsunięciem się podczas gry. Większość etapów jest wykonana z drewna lub metalu i może być bardzo śliska. Dywan lub mały dywan może pomóc perkusiście utrzymać stabilny zestaw, więc nie ustawiają elementów podczas występu. Dywanik ułatwia również przenoszenie całego zestawu — do otwierania zespołów, możliwość szybkiego zejścia ze sceny jest ważną częścią występów na żywo.

Dlaczego niektóre zespoły mają trzech gitarzystów? Podobnie jak wielu perkusistów, zespoły dodadzą drugiego lub trzeciego gitarzystę, aby dodać głębię i gęstość do ich brzmienia. Zwykle gitarzysta rytmiczny zagra akordy, aby położyć podwaliny, a gitarzysta prowadzący zagra riffy lub solówki, które dodadzą emocji piosence. Trzeci gitarzysta może oznaczać, że wokalista bije gitarę akustyczną, aby dodać bardziej miękkiej dynamiki do utworu. Najczęściej trudne, zespoły będą miały tylko jednego lub dwóch gitarzystów i basistę, który dla niewprawnego oka wygląda jak gitara.

Więcej porad branżowych i hacków z marketingiem muzycznym znajdziesz w Ennui Magazine. Facebook, Twitter, Instagram, Pinterest i YouTube.