w teorii sterowania układ przyczynowy (znany również jako układ fizyczny lub nieantycypacyjny) jest układem, w którym wyjście zależy od przeszłych i bieżących wejść, ale nie od przyszłych wejść—tj. wyjście y ( t 0 ) {\displaystyle y(t_{0})} 
idea, że wyjście funkcji w dowolnym momencie zależy tylko od przeszłych i obecnych wartości wejściowych, jest zdefiniowana przez właściwość potocznie zwaną przyczynowością. System, który ma pewną zależność od wartości wejściowych z przyszłości (oprócz możliwej zależności od przeszłych lub bieżących wartości wejściowych) jest określany jako system nie-przyczynowy lub akausalny, a system, który zależy wyłącznie od przyszłych wartości wejściowych, jest systemem antykausalnym. Zauważ, że niektórzy autorzy zdefiniowali system anticausal jako taki, który zależy wyłącznie od przyszłych i obecnych wartości wejściowych lub, prościej, jako system, który nie zależy od przeszłych wartości wejściowych.
klasycznie, Natura lub rzeczywistość fizyczna została uznana za system przyczynowy. Fizyka ze szczególną teorią względności lub ogólną teorią względności wymaga dokładniejszych definicji przyczynowości, jak opisano szczegółowo w przyczynowości (fizyka).
przyczynowość systemów odgrywa również ważną rolę w cyfrowym przetwarzaniu sygnałów, gdzie filtry są skonstruowane tak, aby były przyczynowe, czasami zmieniając formułę Nie-przyczynową, aby usunąć brak przyczynowości, aby był możliwy do zrealizowania. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz filtr przyczynowy.
dla układu przyczynowego odpowiedź impulsowa układu musi wykorzystywać tylko wartości obecne i przeszłe wejścia do określenia wyjścia. Wymóg ten jest koniecznym i wystarczającym warunkiem, aby system był przyczynowy, niezależnie od liniowości. Zauważ, że podobne reguły mają zastosowanie zarówno do przypadków dyskretnych, jak i ciągłych. Zgodnie z tą definicją nie wymagającą przyszłych wartości wejściowych, systemy muszą być przyczynowe do przetwarzania sygnałów w czasie rzeczywistym.