coronavirus disease 2019 (COVID-19) wordt geassocieerd met cardiovasculaire complicaties, waaronder acute hartbeschadiging , hartfalen en cardiogene shock (CC). De rol van extracorporale membraanoxygenatie (ECMO voor extracorporale membraanoxygenatie) veno-arterieel in gevallen van cardiovasculaire collaps geassocieerd met COVID-19 is niet vastgesteld. We hebben de bestaande literatuur over de rol van veno-arteriële ECMO in de behandeling van coronavirus-gerelateerde cardiovasculaire collaps besproken. COVID-19 wordt geassocieerd met een hogere incidentie van cardiovasculaire complicaties in vergelijking met eerdere uitbraken van coronavirusinfecties (ernstig acuut respiratoir syndroom en respiratoir syndroom van het Midden-Oosten). We vonden slechts één geval (gemeld in China) van fulminante myocarditis en CC geassocieerd met COVID-19 waar veno-arteriële ECMO de overleving van de patiënt verzekerde in afwachting van een herstel van de hartfunctie. We zijn gericht op verschillende klinische scenario ‘ s (hart-letsel, myocardinfarct met of zonder obstructieve coronaire hartziekte, virale myocarditis en gedecompenseerde hartfalen) die kunnen leiden tot CC en geïdentificeerde risico factoren van lage of onzekere voordelen (leeftijd, sepsis, gemengde of overwegend vaatverwijdend schok, prothrombotic staat of coagulopathie, severe acute respiratory distress syndrome, multivisceral storing of een hoog risico prognostische scores) die specifiek zijn consistent te zijn met het gebruik van veno-arteriële ECMO in de verwachting van een herstel van de hartfunctie bij de patiënt met COVID-19. Andere overwegingen en aanbevelingen die specifiek gericht zijn op de covid-19-pandemie zijn uiteengezet in het licht van gepubliceerde gegevens en een consensus van deskundigen. Binnen een kleine subgroep van covid-19-patiënten kunnen cardiovasculaire complicaties van infectie zich ontwikkelen tot refractair CC. Hoewel men erkent dat het tekort aan middelen tijdens deze pandemie de belangrijkste zorg van de gezondheidssystemen kan zijn, kan men overwegen om in zorgvuldig geselecteerde gevallen van refractaire CC en in aanwezigheid van echocardiografische aanwijzingen voor biventriculaire insufficiëntie een beroep te doen op veno-arteriële ECMO. Bij het besluit om met deze behandeling te beginnen moet rekening worden gehouden met de beschikbaarheid van middelen, de waargenomen voordelen en de risico ‘ s van overdracht van ziekten.